1/35 Topol-M
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
- Lid geworden
- 12 jul 2012
- Berichten
- 4.302
Bedankt voor de complimenten. Er is al veel gezegd over het model maar nog niet waar het komt te staan. Daar gaan we het in deze update eens over hebben.
Een lang houten kader bood voldoende ruimte voor het model en ook nog een stukje om de figuren toe te kunnen voegen. Hier is het glas verwijderd en wordt er een houten rand samengesteld om het diorama op vast te maken.
De rand is zwart gespoten en dan met houtlijm op de bodem bevestigd.
Stukken verpakkingsmateriaal uit styropor worden aaneengelijmd om de ruimte op te vullen. Dan wordt hierop de hoogte van de houten rand overgenomen en afgesneden.
Weer wordt met houtlijm de opvulling vastgezet. De holle ruimte onder het styropor wordt met wat reststukken opgevuld zodat het niet kan dichtklappen als het zware model er op vastgezet wordt.
De vulling komt na het verlijmen hier en daar een paar millimeter boven de rand uit. Ze wordt met een zaag gelijk gesneden.
Het plan was om op vijf minuutjes even wat knutselklei uit te rollen over deze basis. De realiteit pakte natuurlijk anders uit. Om te beginnen was de klei al eens geopend tijdens het ontwerp van het Sd.Kfz.7-diorama. De klei was nog niet uitgehard maar ook niet meer soepel kneedbaar, dus moest er water toegevoegd worden. Er moest dus al zeker twintig minuten gekneed worden in een drassig bakje. Alle brokjes moesten plat geknepen worden. Gelukkig kon ik er terug een homogene massa van maken, die met een troffel over het kader gesmeerd kon worden.
Met de eerder getoonde megarol van Greenstuff kan je in een beweging het volledige kader van een doorlopend kasseienpatroon voorzien. Alleen werkte het maar voor de helft van een afrolling, waarna de pasta aan de rol begon te plakken en er geen stenen meer in het patroon te ontdekken vielen. Dit heb ik een paar uur lang geprobeerd te remediëren, door uit intuïtie de rol steeds uit te wassen en zo goed mogelijk af te drogen. Dat verergerde alleen maar het gekleef. Toen las ik het tekstje dat er aan de binnenkant van de verpakking van Greenstuff stond, je kan het kleven tegengaan door vaseline, talkpoeder of water (of niks (sic)) over de rol te doen. Ik moest die dus niet afdrogen maar net extra nat maken. Dat resulteerde in de eerste bruikbare afrolling. Er waren nog wel zones waar geen afdruk bewaard was.
Gelukkig is het mogelijk om het patroon te herkennen en de delen waar iets ontbreekt achteraf toe te voegen met wat extra opgesmeerde pasta.
Ik had de houten rand kunnen afplakken, waardoor ik achteraf niet een uurtje werk had met het verwijderen van kleiresten, nu wordt het nog even herspuiten.
Een lang houten kader bood voldoende ruimte voor het model en ook nog een stukje om de figuren toe te kunnen voegen. Hier is het glas verwijderd en wordt er een houten rand samengesteld om het diorama op vast te maken.
De rand is zwart gespoten en dan met houtlijm op de bodem bevestigd.
Stukken verpakkingsmateriaal uit styropor worden aaneengelijmd om de ruimte op te vullen. Dan wordt hierop de hoogte van de houten rand overgenomen en afgesneden.
Weer wordt met houtlijm de opvulling vastgezet. De holle ruimte onder het styropor wordt met wat reststukken opgevuld zodat het niet kan dichtklappen als het zware model er op vastgezet wordt.
De vulling komt na het verlijmen hier en daar een paar millimeter boven de rand uit. Ze wordt met een zaag gelijk gesneden.
Het plan was om op vijf minuutjes even wat knutselklei uit te rollen over deze basis. De realiteit pakte natuurlijk anders uit. Om te beginnen was de klei al eens geopend tijdens het ontwerp van het Sd.Kfz.7-diorama. De klei was nog niet uitgehard maar ook niet meer soepel kneedbaar, dus moest er water toegevoegd worden. Er moest dus al zeker twintig minuten gekneed worden in een drassig bakje. Alle brokjes moesten plat geknepen worden. Gelukkig kon ik er terug een homogene massa van maken, die met een troffel over het kader gesmeerd kon worden.
Met de eerder getoonde megarol van Greenstuff kan je in een beweging het volledige kader van een doorlopend kasseienpatroon voorzien. Alleen werkte het maar voor de helft van een afrolling, waarna de pasta aan de rol begon te plakken en er geen stenen meer in het patroon te ontdekken vielen. Dit heb ik een paar uur lang geprobeerd te remediëren, door uit intuïtie de rol steeds uit te wassen en zo goed mogelijk af te drogen. Dat verergerde alleen maar het gekleef. Toen las ik het tekstje dat er aan de binnenkant van de verpakking van Greenstuff stond, je kan het kleven tegengaan door vaseline, talkpoeder of water (of niks (sic)) over de rol te doen. Ik moest die dus niet afdrogen maar net extra nat maken. Dat resulteerde in de eerste bruikbare afrolling. Er waren nog wel zones waar geen afdruk bewaard was.
Gelukkig is het mogelijk om het patroon te herkennen en de delen waar iets ontbreekt achteraf toe te voegen met wat extra opgesmeerde pasta.
Ik had de houten rand kunnen afplakken, waardoor ik achteraf niet een uurtje werk had met het verwijderen van kleiresten, nu wordt het nog even herspuiten.
- Lid geworden
- 12 jul 2012
- Berichten
- 4.302
Na het drogen van de steentjes wordt de straat geschuurd om alle scherpe randen af te ronden.
Het geheel wordt met een spuitbus zwart gespoten, zo worden ook krassen op het kader mee weggewerkt.
Dan gaan we aan de slag met bruine panelline wash.
Op het zwart is die niet goed te zien, daarvoor heb ik nog deze regenstrepenwash. Die wordt er goed op gelegd om er later nog iets van te kunnen zien.
Op de wielen heb ik eerder gebruik gemaakt van pigmenten, 60 procent zwart en 40 procent wit.
Aan de binnenkant van de wielen heb ik het er ook wat dikker op gelegd.
Het grootste deel kan met een grove borstel van de wielen worden geveegd.
Nu kunnen de wielen al bevestigd worden, waar de truck niet ondersteund is.
Tenslotte staan de laatste wielen op hun plek, volgens de cijfercode aan de binnenkant.
Nog wat foto's met de Topol en de figuren in een try-out.
Voor de referentie heb ik de lanceertube eens rechtopgzet, voor zover de leidingen de plaatsing niet verhinderden. De buis is nog niet met wash behandeld.
Het geheel wordt met een spuitbus zwart gespoten, zo worden ook krassen op het kader mee weggewerkt.
Dan gaan we aan de slag met bruine panelline wash.
Op het zwart is die niet goed te zien, daarvoor heb ik nog deze regenstrepenwash. Die wordt er goed op gelegd om er later nog iets van te kunnen zien.
Op de wielen heb ik eerder gebruik gemaakt van pigmenten, 60 procent zwart en 40 procent wit.
Aan de binnenkant van de wielen heb ik het er ook wat dikker op gelegd.
Het grootste deel kan met een grove borstel van de wielen worden geveegd.
Nu kunnen de wielen al bevestigd worden, waar de truck niet ondersteund is.
Tenslotte staan de laatste wielen op hun plek, volgens de cijfercode aan de binnenkant.
Nog wat foto's met de Topol en de figuren in een try-out.
Voor de referentie heb ik de lanceertube eens rechtopgzet, voor zover de leidingen de plaatsing niet verhinderden. De buis is nog niet met wash behandeld.
- Lid geworden
- 12 jul 2012
- Berichten
- 4.302
Ondertussen staat de Topol te drogen, er is een laag mat vernis over gegaan zodat de raket definitief op zijn plek kan gemonteerd worden.
Daarvoor had ik eerst de laatste details aan de onderkant toegevoegd, want straks wordt het moeilijk om het ding nog om te draaien. Ik had nog een paar drukleidingen onder de chauffeur gezien.
Als de raketsilo vastgemaakt is, wordt het nog een hele klus om de bussel kabels te draperen zoals op deze foto:
Ik zal ook de witte Vallejo-neerslag nog moeten verwijderen van de raket, zoals ik ook op de Sea Knight gehad heb. Dat lukt met een mespuntje.
Daarvoor had ik eerst de laatste details aan de onderkant toegevoegd, want straks wordt het moeilijk om het ding nog om te draaien. Ik had nog een paar drukleidingen onder de chauffeur gezien.
Als de raketsilo vastgemaakt is, wordt het nog een hele klus om de bussel kabels te draperen zoals op deze foto:
Ik zal ook de witte Vallejo-neerslag nog moeten verwijderen van de raket, zoals ik ook op de Sea Knight gehad heb. Dat lukt met een mespuntje.
- Lid geworden
- 12 jul 2012
- Berichten
- 4.302
De Topol is eergisteravond afgewerkt, omdat hij gisteren op de beurs van BSMC ingeschreven was. In de laatste week hiervoor zijn de volgende werkzaamheden nog uitgevoerd:
Het straatoppervlak was met Vallejo glanzend polyurethaanvernis gespoten, zodat er een wash op gezet kan worden.
Hiervoor wordt een mengsel van zwarte en rode Vallejo primerverf gebruikt, dat rijkelijk op de stenen gekwast wordt.
Nu is het resultaat dat de voegen meer diepte gekregen hebben.
Een dry-brush met Vallejo lichtgrijze primer op ene vlakke borstel brengt de kasseien weer terug in zicht.
Nu heeft de weg de gewenste uitstraling en kan mat afgelakt worden.
De Topol zal op de plek staan waar het patroon het minst uit de rol gekomen is, zodat het zichtbare stuk weg helemaal tot zijn recht komt.
De brandblussers zijn aan de rechtercabine bevestigd en de masking is van de ramen en lichten gegaan. Gelukkig dat ik de portieren nog open gelaten had, want er is nog wat lijm van de masking aan de binnenkant te zien.
De oranje lichten zijn met Vallejo geschilderd, voor het rood heb ik nog Revell enamel.
Het was niet opgevallen dat de twee niet-sturende assen van de Topol iets van het straatniveau opgetild staan.
Dat is dus de plek waar er vier schroeven in de luchtgaten van de resinwielen gedraaid zullen worden. De ophangingen geven genoeg mee dat de wielen toch terug op de bodem rusten.
De schroeven moeten tot onder de bodemplaat van het dio komen, met daartussen zo'n twee centimeter styropor en een laagje DAS-klei.
[imghttps://modelbrouwers.nl/media/cache/26/80/268028860d0c94425d3b4dcfcc0f5be8.jpg[/img
Ze zijn uitgezocht zodat de punten van deze houtschroeven maar een paar slagen in de wielen gedreven kunnen worden. De wielen zijn niet bestand tegen veel druk en zouden kunne barsten.
De slangen waren goed te plooien als afzonderlijke draden.
Een pen wordt in de zuiger geknepen zodat die op het chassis scharniert.
Hij doet het nog zoals hij geschratcht was, maar het heeft geen zin om hem werkend te houden, dus wordt hij maximaal ingedrukt.
Nu wordt de silo in transportstand vastgelijmd.
Het is gelukt om de twee strengen tegen de koppelingen te drukken en lijm aan te brengen.
Ik dacht dat ik de ramen goed uitgepakt had.
Helaas had ik op de lastigste plek een mask laten hangen aan de binnenzijde, wat pas opviel toen de buitenste tape verwijderd werd. Het raam was ook nog eens gebarsten door de nauwe passing waar mee het in de sponning gedrukt zat. Gelukkig wordt dit ietwat gecamoufleerd door de achteruitkijkspiegel die er voor hangt.
De tape moet met een haak in ijzerdraad losgepulkt worden. Omdat de draad afgeknipt is, is er aan de voorkant een scherp puntje waarmee een hoekje van de tape opgekruld kan worden.
Dat kan dan met een knijper vastgegrepen worden.
Dan is het een fluitje van een cent. De barst is nu beter te zien.
Op een referentiefoto is de antenne goed herkenbaar.
De figuren worden nu met stukjes koperdraad op hun plek gezet.
De straat geeft maar weinig tegenstand door het styropor, maar de kleilaag zit er wel stevig op.
Een foto van de Topol op BSMC, hij heeft er evenwel niets gewonnen. Morgen plaats ik hier ook eindfoto's bij daglicht.
Het straatoppervlak was met Vallejo glanzend polyurethaanvernis gespoten, zodat er een wash op gezet kan worden.
Hiervoor wordt een mengsel van zwarte en rode Vallejo primerverf gebruikt, dat rijkelijk op de stenen gekwast wordt.
Nu is het resultaat dat de voegen meer diepte gekregen hebben.
Een dry-brush met Vallejo lichtgrijze primer op ene vlakke borstel brengt de kasseien weer terug in zicht.
Nu heeft de weg de gewenste uitstraling en kan mat afgelakt worden.
De Topol zal op de plek staan waar het patroon het minst uit de rol gekomen is, zodat het zichtbare stuk weg helemaal tot zijn recht komt.
De brandblussers zijn aan de rechtercabine bevestigd en de masking is van de ramen en lichten gegaan. Gelukkig dat ik de portieren nog open gelaten had, want er is nog wat lijm van de masking aan de binnenkant te zien.
De oranje lichten zijn met Vallejo geschilderd, voor het rood heb ik nog Revell enamel.
Het was niet opgevallen dat de twee niet-sturende assen van de Topol iets van het straatniveau opgetild staan.
Dat is dus de plek waar er vier schroeven in de luchtgaten van de resinwielen gedraaid zullen worden. De ophangingen geven genoeg mee dat de wielen toch terug op de bodem rusten.
De schroeven moeten tot onder de bodemplaat van het dio komen, met daartussen zo'n twee centimeter styropor en een laagje DAS-klei.
[imghttps://modelbrouwers.nl/media/cache/26/80/268028860d0c94425d3b4dcfcc0f5be8.jpg[/img
Ze zijn uitgezocht zodat de punten van deze houtschroeven maar een paar slagen in de wielen gedreven kunnen worden. De wielen zijn niet bestand tegen veel druk en zouden kunne barsten.
De slangen waren goed te plooien als afzonderlijke draden.
Een pen wordt in de zuiger geknepen zodat die op het chassis scharniert.
Hij doet het nog zoals hij geschratcht was, maar het heeft geen zin om hem werkend te houden, dus wordt hij maximaal ingedrukt.
Nu wordt de silo in transportstand vastgelijmd.
Het is gelukt om de twee strengen tegen de koppelingen te drukken en lijm aan te brengen.
Ik dacht dat ik de ramen goed uitgepakt had.
Helaas had ik op de lastigste plek een mask laten hangen aan de binnenzijde, wat pas opviel toen de buitenste tape verwijderd werd. Het raam was ook nog eens gebarsten door de nauwe passing waar mee het in de sponning gedrukt zat. Gelukkig wordt dit ietwat gecamoufleerd door de achteruitkijkspiegel die er voor hangt.
De tape moet met een haak in ijzerdraad losgepulkt worden. Omdat de draad afgeknipt is, is er aan de voorkant een scherp puntje waarmee een hoekje van de tape opgekruld kan worden.
Dat kan dan met een knijper vastgegrepen worden.
Dan is het een fluitje van een cent. De barst is nu beter te zien.
Op een referentiefoto is de antenne goed herkenbaar.
De figuren worden nu met stukjes koperdraad op hun plek gezet.
De straat geeft maar weinig tegenstand door het styropor, maar de kleilaag zit er wel stevig op.
Een foto van de Topol op BSMC, hij heeft er evenwel niets gewonnen. Morgen plaats ik hier ook eindfoto's bij daglicht.
Laatst bewerkt:
- Lid geworden
- 15 mrt 2010
- Berichten
- 5.664
Wat een apparaat......erg mooi geworden Steven.
Fred
Fred
- Lid geworden
- 28 dec 2012
- Berichten
- 2.442
Gisteren in het echt gezien, best een indrukwekkend voertuig. 
Persoonlijk vind ik het altijd moeilijk te beoordelen of iets een prijs verdiend of niet.
Het ligt moeilijk, het is technisch een hoogstandje van modelbouw (vooral om dat ik de bouw gevolgd heb) maar daar is op de wedstrijdtafel niets of bijna niets van te zien, en dan is de jury ook maar een mens die subjectief beoordeeld.
Persoonlijk vind ik het altijd moeilijk te beoordelen of iets een prijs verdiend of niet.
Het ligt moeilijk, het is technisch een hoogstandje van modelbouw (vooral om dat ik de bouw gevolgd heb) maar daar is op de wedstrijdtafel niets of bijna niets van te zien, en dan is de jury ook maar een mens die subjectief beoordeeld.
- Lid geworden
- 25 jul 2008
- Berichten
- 3.605
In het echt inderdaad een erg groot model. De barst in de raam was me niet opgevallen.
Hoe lijm je de deuren eigenlijk vast in openstaande positie? Ik vraag me dat ook altijd af bij jets met open canopy.
Lijkt me toch een moeilijk werkje om het toch iets of wat stevig te hebben.
Hoe lijm je de deuren eigenlijk vast in openstaande positie? Ik vraag me dat ook altijd af bij jets met open canopy.
Lijkt me toch een moeilijk werkje om het toch iets of wat stevig te hebben.
- Lid geworden
- 12 jul 2012
- Berichten
- 4.302
Bedankt voor de reacties. Ik weet dat alleen al het feit dat het een buitenmaat is, of een onderwerp waar niemand ervaring mee heeft, voor sommige wedstrijdjury's bijna een bank achteruit betekent. Ik heb dit model ook niet gebouwd om er een opvallende beschildering op te doen, of een uitgedokterde compositie, dus andere zullen eerder in aanmerking komen. Ik kon wel op de beurs al aan iemand tips geven, die dit model ook had gekocht, hij wilde het pas maken als hij het al een keer gebouwd gezien had. Maar nu hij het zag, twijfelde hij toch nog... Ik heb bij dit model uiteindelijk nog meer deuren moeten laten openstaan dan voorzien, want ik wilde eerst alleen de bestuurdersdeur open laten. Maar de deur er achter ging niet meer goed dicht, een van de weinige problemen in de kit is de nauwe passing van deuren en clearparts. Je kan de cabine ook niet schuren want de openingen zijn getrapt. Gelukkig is er binnen voldoende te zien. De scharnieren van deze deuren laten het toe om ze in een andere stand dan gesloten vast te zetten.
De eindfoto's op de tafel waar hij begonnen was.
Op de beurs van BSMC is al een nieuwe raketwerper gekocht, dus er is opvolging verzekerd.
De eindfoto's op de tafel waar hij begonnen was.
Op de beurs van BSMC is al een nieuwe raketwerper gekocht, dus er is opvolging verzekerd.