Was van een oude Airfix kit in schaal 1:24. Van een Stuka.
1/100 Neuschwabenland [DONE]
- Onderwerp starter homeghost
- Startdatum
Was van een oude Airfix kit in schaal 1:24. Van een Stuka.
Prachtig toch dat je onderdelen kan maken uit voorwerpen die zoooo ver van modelbouw verwijderd zijn
Je kunt inderdaad uit veel allerdaagse delen modelbouw spullen tevoorschijn toveren. Fantasie moet t hem doen..
Je kunt zelfs met een oud toetsenbord van de pc vanalles maken. De losse toetsen zijn perfecte schakelkasten in een model. Als eenmaal de kleur erop zit ( rood bijv. ) kan het niet beter. Ik heb dit toegepast in dit model. Later is dit terug te zien.
- Lid geworden
- 14 apr 2014
- Berichten
- 10.912
Ok dat wel , maar in feite bedoel ik haken van de gordijnen die sloepen vind ik ook geweldig , maar je moet het zien dikwijls heb ik ook zoiets en dan denk oh dat kan ik voor modelbouw gebruiken
in ieder geval enorm knap wat jij hier nu neerzet
Marc
in ieder geval enorm knap wat jij hier nu neerzet
Marc
We gaan even uit het verhaal om de volgende stap in dit project te bekijken. De dekken...
Het voordek en het achterdek zijn tijdens de constructie " normaal" geconstrueerd. Bij het middendek ligt dit iets anders. Tijdens het inzetten van het wapen kwamen zoals eerder vermeld ongewoon heftige reacties naar buiten. Het " superwaffe" creëerde tijdens de inzet een toen nog onbekend fenomeen. Door de microgolven op dit formaat en op deze hoge spanning bleek al snel dat mensen die eromheen stonden brandwonden kregen. Net zoals de " beam" werd er een enorm krachtveld om de mast heen opgebouwd. Hoewel al snel de verwondingen werden geconstateerd waren de brandblaren vrijwel meteen zichtbaar en zeker voelbaar op de huid. Haren gingen recht overeind staan en metalen delen zoals ringen en kettingen werden heet en gaven ook brandwonden aan de huid af omdat ze snel enorm heet werden. Bij de eerste test destijds stonden er wel 35 tot misschien 50 mensen om de mast heen en deze zijn toen vrijwel allemaal verwond geraakt door de straling welke ervan af kwam. Vreemd was bovendien dat er voordat het wapen zijn lading afstootte er ook een grote luchtverplaatsing kwam...alsof je ineens midden in een tornado stond. De oorzaak hiervan is nooit verder onderzocht. Om te voorkomen dat de eigen mensen ( soldaten , geleerden en nazi officieren) gewond raakten werd besloten om tijdens het afvuren geen mensen op het dek te laten. Sterker nog het dek waar het apparaat stond (middendek verzonken) werd zowel aan de boegzijde alsmede aan de achterzijde en het dek zelf volledig bekleed met lood. Zo werd gedacht dat de straling niet door het dikke metaal kon dringen. Maar omdat lood zacht is werd er over het loden dek een houten dek aangebracht om ook op het dek te kunnen lopen uiteraard.
En dan nog een kleine update erbij van de reddings sloepen.
De constructie is klaar en gereed voor montage. Wordt uiteraard nog geweatherd. Het zeil is gemaakt van een stukje lood waarin ik de vouwen heb gedrukt.
Ze waren ook vermoed ik in deze tijd ver voorruit. In de constructie staat een grote opblaasboot als reddingsmiddel. Deze werd losgekoppeld en viel in het water. Daar deed deze zich automatisch ontplooien en vollopen met lucht.
We zien ook nog in het voordek groene luiken zitten. Deze waren bedoeld om snel op het dek te kunnen komen voor het nodige schietwerk als nodig.
Het voordek en het achterdek zijn tijdens de constructie " normaal" geconstrueerd. Bij het middendek ligt dit iets anders. Tijdens het inzetten van het wapen kwamen zoals eerder vermeld ongewoon heftige reacties naar buiten. Het " superwaffe" creëerde tijdens de inzet een toen nog onbekend fenomeen. Door de microgolven op dit formaat en op deze hoge spanning bleek al snel dat mensen die eromheen stonden brandwonden kregen. Net zoals de " beam" werd er een enorm krachtveld om de mast heen opgebouwd. Hoewel al snel de verwondingen werden geconstateerd waren de brandblaren vrijwel meteen zichtbaar en zeker voelbaar op de huid. Haren gingen recht overeind staan en metalen delen zoals ringen en kettingen werden heet en gaven ook brandwonden aan de huid af omdat ze snel enorm heet werden. Bij de eerste test destijds stonden er wel 35 tot misschien 50 mensen om de mast heen en deze zijn toen vrijwel allemaal verwond geraakt door de straling welke ervan af kwam. Vreemd was bovendien dat er voordat het wapen zijn lading afstootte er ook een grote luchtverplaatsing kwam...alsof je ineens midden in een tornado stond. De oorzaak hiervan is nooit verder onderzocht. Om te voorkomen dat de eigen mensen ( soldaten , geleerden en nazi officieren) gewond raakten werd besloten om tijdens het afvuren geen mensen op het dek te laten. Sterker nog het dek waar het apparaat stond (middendek verzonken) werd zowel aan de boegzijde alsmede aan de achterzijde en het dek zelf volledig bekleed met lood. Zo werd gedacht dat de straling niet door het dikke metaal kon dringen. Maar omdat lood zacht is werd er over het loden dek een houten dek aangebracht om ook op het dek te kunnen lopen uiteraard.
En dan nog een kleine update erbij van de reddings sloepen.
De constructie is klaar en gereed voor montage. Wordt uiteraard nog geweatherd. Het zeil is gemaakt van een stukje lood waarin ik de vouwen heb gedrukt.
Ze waren ook vermoed ik in deze tijd ver voorruit. In de constructie staat een grote opblaasboot als reddingsmiddel. Deze werd losgekoppeld en viel in het water. Daar deed deze zich automatisch ontplooien en vollopen met lucht.
We zien ook nog in het voordek groene luiken zitten. Deze waren bedoeld om snel op het dek te kunnen komen voor het nodige schietwerk als nodig.
- Lid geworden
- 8 feb 2009
- Berichten
- 3.441
Hey,
Indd, prachtig verhaal, mocht je zin hebben mag je alles vertellen, lijkt me een spannende thriller te zijn.....
Op modelbouwvlak, gewoon prachtig wat je met enkele gewone dingetjes kan doen, de fantasie is grenzeloos.
Indd, prachtig verhaal, mocht je zin hebben mag je alles vertellen, lijkt me een spannende thriller te zijn.....
Op modelbouwvlak, gewoon prachtig wat je met enkele gewone dingetjes kan doen, de fantasie is grenzeloos.
Bedankt jongens voor de complimenten. Het hele verhaal loopt lang en deze korte stukken zijn een prima aanvulling op de scheeps updates. Vooral van de schoorsteen later komt er een huiveringwekkend stuk tekst. Maar om alles te typen geeft meer aan de tekst dan aan het project en kost dan ook veel tijd voor mij.
Ik zal wel snel voor de volgende update van het geheel wat tot nu toe klaar is het vervolg plaatsen van het verhaal.
Oh ja wat ik nog wilde vermelden is dat het verhaal erg goed leest met muziek van Pink Floyd op de achtergrond. Probeer maar eens " Shine on you crazy diamond ".
Ik zal wel snel voor de volgende update van het geheel wat tot nu toe klaar is het vervolg plaatsen van het verhaal.
Oh ja wat ik nog wilde vermelden is dat het verhaal erg goed leest met muziek van Pink Floyd op de achtergrond. Probeer maar eens " Shine on you crazy diamond ".
Pijn.....pijn.....wat een gevoel!. Ik zie nauwelijks iets om mij heen. Alleen maar een troebel beeld langzaam probeer ik mijn hoofd overeind te bewegen. Dit wordt ongenadig afgestraft door een enorme pijn in mijn nek en mijn bonkend hoofd. Ik heb het gevoel alsof mijn hoofd onder het bloed zit maar de pijn is erg zo erg dat ik niets kan zien daardoor...of toch wel....langzaam merk ik dat mijn ogen beginnen te werken. Ik zie fel licht voor en boven mij. Warmte strijkt over mijn gezicht alsof een hete luchtstroom langzaam beweegt van boven naar onder over mijn gezicht heen.
" Er ist wach " klinkt het. " Wie geht es dir ? " vragen allemaal vragen aan mij gericht. Alsof ik nu in staat ben om antwoord daarop te geven. Pijn....dat is wat ik voel....Ik hoor dat er flink wordt gelachen en ook verneem ik dat er naderende voetstappen aankomen. Steeds harder richting mij..Opeens een ijskoude douche water over mij heen. oohhh verschrikkelijk door deze koude bonkt mijn hoofd opeens nog veel meer. " bitte nicht mehr ! " Roep ik uit. Ik zie dat er opeens twee mannen met witte jassen of schorten aan naar mij lopen en een ervan grijpt mijn rechterarm vast. De andere steekt een naald in mijn rechterbovenarm en terwijl dit gebeurt voel ik opeens dat de pijn in mijn nek zachter begint te worden. Het gebonk in mijn hoofd klaart op en ik kan goed om mij heen kijken zonder dat er sterretjes verschijnen...." Wir haben gute Sachen " roept een van de aanwezige mensen luidkeels uit en iedereen om mij heen begint te weer te lachten. het lijkt wel alsof ik zweef zo voel ik mij. De pijn is volledig verdwenen en ik kan nu goed zien dat er vier mensen in zwarte strakke uniformen om mij heen staan. Dit zijn waarschijnlijk SS` ers. Ook zie ik dat de twee mannen in het wit weglopen naar een onverlichte ruimte. Opeens knielt een van de aanwezige mannen in het zwart naar mij toe en fluisters zacht:" Du bist unser besten Mann ". Ik frons mijn wenkbrauwen en trek mijn gezicht plat alsof het begint te sneeuwen hierbinnen. " Wir treten in einen neuen test " klinkt het..." Und du bist unsere neue Reisender ". Ik begrijp niet wat ze ermee bedoelen maar deze man staat op en al lachend lopen alle aanwezige mensen weg en verdwijnen ook in de donkere ruimte. Achter mij hoor ik een deur openen en hoor voetstappen richting mij komen. Er wordt een doek over mijn ogen gespannen en mijn armen worden losgemaakt van de stoel leuningen. Twee mannen nemen mij onder mijn oksels en trekken mij op. Hoewel ik het probeer kon ik niet op mijn benen staan alsof ik er geen had. Ze slepen mij mee met mijn voeten slap en bungelend over de vloer richting de openstaande deur achter mij. Terwijl ik toch een doek over mijn ogen had gespannen kon ik zien dat er achter die deur een fel verlichte ruimte bevond. Ze trokken mij verder alsof ik een pop was en ik merkte dat ze mij op een wagentje lieten gaan zitten en ze bonden mij weer vast aan de leuningen ervan. Terwijl ik voetstappen hoorde merkte ik ook dat er iemand achter mij het wagentje voorruit duwde. Knarsend en piepend ging het zo voort door een lange gang. Ik hoorde rare geluiden alsof er werd gezaagd in metaal en ook hoorde ik weer dat verschrikkelijke geluid van zoemende horden bijen....wat kon ik nu gaan verwachten?...
uit; " Neuschwabenland; die Erzählung "
Het voorgaande verhaal laat ons in de grimmige sfeer blijven. Soldaat Heinz Lunner zit tot nu toe in een zeer penibele situatie en zit in levensgevaar. Hoe heeft hij dit allemaal kunnen overleven en hoe is hij kunnen vluchten?. Allemaal vragen die ons vasthouden. Laten we hopen dat hij helder blijft onder deze omstandigheden want dat is wat hij nodig heeft om hier levend uit te kunnen komen. Later in het verhaal zal.......blijf het dus volgen want het is allemaal spannend en brengt vele op zich los staande avonturen met zich mee.
Ook is inmiddels wederom een stuk van de opbouw in het voordek bijna gereed gekomen. Als eerste een aanpassing in het anker. Ik heb de afmeting hiervan onderschat. In een forum ben ik hierop op mijn vingers getikt geworden door " Boris279 ". Hij had volkomen gelijk.
Dus eerst de update van het anker dan. We zien het nieuwe ontwerp en in een groter formaat.
In onderstaande foto zien we dat de weathering van start is gegaan. Ik doe dit altijd in fases zodat het niet teveel ineens wordt. Teveel is nooit goed met weatheren. Beter kleine stappen hierin als een keer teveel. De romp buitenwand is hier nog niet gedaan. Dit doe ik als laatste in dit project. Let dus op het voordek en de lieren bijvoorbeeld. Deze zijn hun eerste stap in de weathering al ingelopen. Het gespannen touwtje van de rol naar de reling bij het ankerkluis is alleen maar zo gezet om te drogen. Wordt later verwijderd.
We zien de wand met de trafo`s en de toegangsluiken en een schakelkast in de primer. Evenals drie alarm lichten en een hoogspanningstrafo .
In bovenstaande foto zien we hoe het uiteindelijk moet gaan komen. Eerst nu maar eens gaan airbrushen en weatheren met inkleuren.
" Er ist wach " klinkt het. " Wie geht es dir ? " vragen allemaal vragen aan mij gericht. Alsof ik nu in staat ben om antwoord daarop te geven. Pijn....dat is wat ik voel....Ik hoor dat er flink wordt gelachen en ook verneem ik dat er naderende voetstappen aankomen. Steeds harder richting mij..Opeens een ijskoude douche water over mij heen. oohhh verschrikkelijk door deze koude bonkt mijn hoofd opeens nog veel meer. " bitte nicht mehr ! " Roep ik uit. Ik zie dat er opeens twee mannen met witte jassen of schorten aan naar mij lopen en een ervan grijpt mijn rechterarm vast. De andere steekt een naald in mijn rechterbovenarm en terwijl dit gebeurt voel ik opeens dat de pijn in mijn nek zachter begint te worden. Het gebonk in mijn hoofd klaart op en ik kan goed om mij heen kijken zonder dat er sterretjes verschijnen...." Wir haben gute Sachen " roept een van de aanwezige mensen luidkeels uit en iedereen om mij heen begint te weer te lachten. het lijkt wel alsof ik zweef zo voel ik mij. De pijn is volledig verdwenen en ik kan nu goed zien dat er vier mensen in zwarte strakke uniformen om mij heen staan. Dit zijn waarschijnlijk SS` ers. Ook zie ik dat de twee mannen in het wit weglopen naar een onverlichte ruimte. Opeens knielt een van de aanwezige mannen in het zwart naar mij toe en fluisters zacht:" Du bist unser besten Mann ". Ik frons mijn wenkbrauwen en trek mijn gezicht plat alsof het begint te sneeuwen hierbinnen. " Wir treten in einen neuen test " klinkt het..." Und du bist unsere neue Reisender ". Ik begrijp niet wat ze ermee bedoelen maar deze man staat op en al lachend lopen alle aanwezige mensen weg en verdwijnen ook in de donkere ruimte. Achter mij hoor ik een deur openen en hoor voetstappen richting mij komen. Er wordt een doek over mijn ogen gespannen en mijn armen worden losgemaakt van de stoel leuningen. Twee mannen nemen mij onder mijn oksels en trekken mij op. Hoewel ik het probeer kon ik niet op mijn benen staan alsof ik er geen had. Ze slepen mij mee met mijn voeten slap en bungelend over de vloer richting de openstaande deur achter mij. Terwijl ik toch een doek over mijn ogen had gespannen kon ik zien dat er achter die deur een fel verlichte ruimte bevond. Ze trokken mij verder alsof ik een pop was en ik merkte dat ze mij op een wagentje lieten gaan zitten en ze bonden mij weer vast aan de leuningen ervan. Terwijl ik voetstappen hoorde merkte ik ook dat er iemand achter mij het wagentje voorruit duwde. Knarsend en piepend ging het zo voort door een lange gang. Ik hoorde rare geluiden alsof er werd gezaagd in metaal en ook hoorde ik weer dat verschrikkelijke geluid van zoemende horden bijen....wat kon ik nu gaan verwachten?...
uit; " Neuschwabenland; die Erzählung "
Het voorgaande verhaal laat ons in de grimmige sfeer blijven. Soldaat Heinz Lunner zit tot nu toe in een zeer penibele situatie en zit in levensgevaar. Hoe heeft hij dit allemaal kunnen overleven en hoe is hij kunnen vluchten?. Allemaal vragen die ons vasthouden. Laten we hopen dat hij helder blijft onder deze omstandigheden want dat is wat hij nodig heeft om hier levend uit te kunnen komen. Later in het verhaal zal.......blijf het dus volgen want het is allemaal spannend en brengt vele op zich los staande avonturen met zich mee.
Ook is inmiddels wederom een stuk van de opbouw in het voordek bijna gereed gekomen. Als eerste een aanpassing in het anker. Ik heb de afmeting hiervan onderschat. In een forum ben ik hierop op mijn vingers getikt geworden door " Boris279 ". Hij had volkomen gelijk.
Dus eerst de update van het anker dan. We zien het nieuwe ontwerp en in een groter formaat.
In onderstaande foto zien we dat de weathering van start is gegaan. Ik doe dit altijd in fases zodat het niet teveel ineens wordt. Teveel is nooit goed met weatheren. Beter kleine stappen hierin als een keer teveel. De romp buitenwand is hier nog niet gedaan. Dit doe ik als laatste in dit project. Let dus op het voordek en de lieren bijvoorbeeld. Deze zijn hun eerste stap in de weathering al ingelopen. Het gespannen touwtje van de rol naar de reling bij het ankerkluis is alleen maar zo gezet om te drogen. Wordt later verwijderd.
We zien de wand met de trafo`s en de toegangsluiken en een schakelkast in de primer. Evenals drie alarm lichten en een hoogspanningstrafo .
In bovenstaande foto zien we hoe het uiteindelijk moet gaan komen. Eerst nu maar eens gaan airbrushen en weatheren met inkleuren.
Ja dat wel.
- Lid geworden
- 8 aug 2010
- Berichten
- 4.736
Ik wou net schrijven veel beterschapmet die hoofdpijn,dit topic en verhaal neemt me volledig mee ....
Mijn complimenten op elk vlak topi...
met die hoofdpijn,dit topic en verhaal neemt me volledig mee ....Mijn complimenten op elk vlak topi...
- Lid geworden
- 8 feb 2009
- Berichten
- 3.441
Ik wou net schrijven veel beterschap
Mijn complimenten op elk vlak topi...
Indd, hetzelfde voor hier, wat een spannend verhaal, en mooie bouw uiteraard.....
Het voorschip is nu bijna helemaal klaar. Nog enkele kleine details later maar dan is het ook gereed. In onderstaande foto`s zien we de stuurhut met op het voordek het eerste scherm voor de kooi van Farrady. We zien een aantal draden lopen welke een aantal masten verbinden. Deze " kooi van Farraday " was van de nazi`s een idee om zowel het schip met het materiaal te beschermen tegen een eventuele bliksem inslag . Ook dachten de nazi`s dat de energie van de beamer op deze manier werd ingedampt door het magnetische veld binnen de draden. De grote schermen van metaal waren bedoeld om de energie opgevangen van de beamer,terug was te leiden naar de spoelen om het risico te vermijden van een eigen dood.
