Mijn vader zaliger (geb. 1914) was ooit, in het interbellum, menner van het voorste paard van een zes span inclusief kanon (105 houwitser) en caisson. Op een dag, tijdens oefeningen, viel zijn paard dood onder hem neer op het oefenplein te Gentbrugge waar nu het afrittencomplex E17 is.
Hij was half begraven door het dode paard maar de 2 andere paarden, caisson en kanon reden over hem vooraleer deze tot stilstand kwamen.
Half geradbraakt werd hij er vanonder gehaald en heeft het (gelukkig voor mij) overleefd.
Mijn vader heeft in zijn leven bijna elk bot in zijn lichaam gebroken terwijl ikzelf nog nooit een lichaamsdeel gebroken heb.
Ik kan mij dus volledig inleven in deze laatste foto, net als ik dit kon in het diorama dat Pascal ooit maakte aan de hand van dat schilderij.
Hij was half begraven door het dode paard maar de 2 andere paarden, caisson en kanon reden over hem vooraleer deze tot stilstand kwamen.
Half geradbraakt werd hij er vanonder gehaald en heeft het (gelukkig voor mij) overleefd.
Mijn vader heeft in zijn leven bijna elk bot in zijn lichaam gebroken terwijl ikzelf nog nooit een lichaamsdeel gebroken heb.
Ik kan mij dus volledig inleven in deze laatste foto, net als ik dit kon in het diorama dat Pascal ooit maakte aan de hand van dat schilderij.