Jullie vragen je zeker af hoe het nu staat met de half-tracks. Ze zijn een poosje opzij blijven liggen en zelfs wat in de weg van andere projecten zoals het atoomkanon. De reden daarvoor waren de tracks, waarvoor ik een tijdje geleden "burnishing fluid" van MiG gekocht had. Dit was iets onbekends en ik vroeg me af of er met het spul te werken viel. Het was afwasbaar met aceton of met azijn, stond er op. Dan maar aceton in huis gehaald, dat me draaglijker leek om mee te werken. Ik had er vroeger ook mee in het museum gewerkt. Azijn gebruikten ze daar ook om de waterkoker mee te ontkalken en dat stonk uren in de wind. Het betekende wel dat de recipiënten die gebruikt konden worden, niet uit sommige plastics konden bestaan. Metaal kon dan weer niet omdat het burnishing-product ze zou aantasten. Uiteindelijk besloot ik twee glazen potjes te gebruiken, dan was het proces ook het beste zichtbaar.
De vier tracks op het kartonnetje moeten behandeld worden. Ik had ook twee pincetten klaar, eentje in blank staal en een gezwarte van Tamiya om mee in de burnisher te rommelen. Ik had eerst een mooi filmpje van Uschi van der Rosten bekeken, waar het gebruik van het product dat MiG in licentie verkoopt te illustreren.
https://www.youtube.com/watch?v=CQDqC7WieIY&t=18s
Je moet de tracks eerst schoonmaken in de aceton. Aangezien ik al secondelijm had gebruikt voor de track pins zou de aceton ook de lijmvlekken voor zijn rekening nemen.
Ik had dus verwacht dat in mijn experiment de tracks ook in een paar seconden zwart zouden worden, dus filmde ik het inbrengen van de eerste track:
Het ging natuurlijk niet zoals bij het verkoopspraatje, je moet toch een minuutje geduld oefenen. Wanneer de tweede track er in ging, zag je aan de andere dat die al merkbaar donkerder was.
Weer even later, toen alles in de pot lag, kwam alles duidelijk goed op gang.
Bij het opvissen van de tracks zagen die er al goed gebruind uit. Dus niet matzwart zoals in het filmpje.
Er bleven ook plekken ongezwart, zoals in het filmpje, dus gingen de tracks terug de aceton in. Ondertussen begon het me weer te dagen dat dit samengestelde tracklinks waren. Een paar rubberpads kwamen dus terug los. Blijkbaar had de lijm ook de neiging om zich rond de rand van de pads aan te trekken, die kregen soms een wittige ring. Had ik daar dan de vluchtigere roze Zap voor gebruikt?
Er komt bij het wassen in de aceton een roestig restproduct vrij. Dit werd met een penseel afgeschuurd, dat ook al gebruikt was om zoveel mogelijk luchtbelletjes uit het andere potje te halen. Hier wel een houten penseel met dierenhaar gebruiken...
Na nog eens een sessie in de burnisher, zodat er in totaal zo'n 10 minuten onderdompeling was geweest, zou het effect niet meer sterker worden. Na een laatste wasbeurt krijg je dit resultaat.
De pads zijn achteraf wel terug te verlijmen. De lijmrand was blijkbaar toch niet weg te wassen, dit zal ik moeten wegschilderen.
Dit is de drab die overblijft, het is duidelijk dat er een chemische interactie gebeurd is. Aangezien je het product moet verdunnen met evenveel water, heb ik het na gebruik overgegoten in een groter flesje. Het zou nog een paar keer herbruikbaar zijn, al vond ik het nu al aardig verkleurd.
De tracks na droging. Deze zullen nog wel eens met een grove borstel behandeld moeten worden, want er zit nog wel wat troep op. Zoals te zien is, dringt het product niet helemaal door in fijne gaatjes in de tracks, ook als je probeert de luchtbellen er uit te borstelen. Een beetje jammer omdat dit net de plekken zijn waar minder slijtage optreedt dan de buitenzijde van de track. Dat valt wel met een wash op te lossen. Het belangrijkste is dat we nu terug aan de slag kunnen met de half-tracks. Ik leer er vooral uit dat je best de tracks nog voor het samenstellen al in de burnisher steekt; wel eerst eventuele gietresten afvijlen.
