Hoe het verhaal van SaturnusV begonnen is vertelde ik reeds in mijn 'welkom bericht' op deze site.
Ik laat jullie heel graag zien hoe ik voor elkaar kreeg om op zo'n korte tijd een SaturnusV van zo maar even 2meter hoog te printen. Ondertussen zijn er van deze raket al 5 exemplaren de deur uit.
Enerzijds heeft het te make met de manier van printen(printer instellingen) maar ook met de nozzle waarmee ik werk om die grote dingen te maken.
Zo'n grote raket is niet gemaakt om dikwijls, of zelfs helemaal niet, te manipuleren en/of verplaatsen. Dus het eindproduct moet niet heel sterk zijn maar wél mooi ogen. De printer'nerds' op dit forum die dit lezen zullen direct doorhebben als ik 'SpiralVase' vernoem hoe die twee meter hoge buizen geprint worden. Uiteraard worden die raketten in stukjes geprint en daarna tegen elkaar gevezen met draadstangen. Om doorzakken te vermijden is elk onderdeel apart ondersteund met een rondel en een moer. Om dat te kunnen doen is aan de onderkant van elk segment een brede flens geprint met telkens, precies op dezelfde steekcirkel en plaats, de nodige gaten om die draadstangen door te steken en vast te zetten met een moer.
Om de raket toch enige stevigheid te geven is de wanddikte telkens 1.5mm. Die stevigheid wordt nog een stuk versterkt door die flens aan de onderkant van elk segment. Maw die flensen hebben een dubbel doel.
Er is helemaal geen 'Infill' nodig, en dat is trouwens niet gewenst(en niet nodig) want het verlengt de printtijd drastisch, en dat wil ik zeker vermijden.
Zoals ik al vermelde is de printtijd van die SaturnusV raketten extreem kort, elke sector duurt ongeveer 1 tot 1.5uur. Waar de printer het langst over doet is de flens uiteraard. Daarna gaat de printerkop rondjes maken terwijl de 'Z' as hééééél traag -non stop- beweegt. Tijdens zo'n rondje verplaatst die 'Z'as 1.1mm. Groot voordeel van die 'SpiralVase' functie is dat er nergens een naad te zien is waar de printer gestopt is om daarna weer verder te gaan met de volgende laag. Er is helemaal geen sprake van layer op layer, de printer stopt nooit meer tot hij de top van het te printen onderdeel bereikt heeft.
En dan komt onder printerfanaten de discussie op gang van die dikke dikke layers. De menigen zijn verschillend van aard... en dat gaat dan van: (een voorzichtig)wel vreemd hé, zo'n dikke layers, tot : mottig... bwaak..! Maar de meesten vinden die hoge layers helemaal niet storend. Er zijn er zelfs die zeggen : het stoort helemaal niet, 't is precies of het bij die constructie hoort. Maar zij die het mottig vinden zijn der met hun neus vlak bij gaan kijken, tot zelfs op enkel cm... Tja zo'n raket bekijk je (volgens mij) toch vanop een kleine afstand. En dan zie je die layers geeneens meer. Maar daar maak ik me weinig of geen zorgen over...
Deze foto toont de printer in actie, layerhoogte 1.1mm. Foto is genomen van héél dichtbij.
Nozzle 1.5mm ; snelheid : 50mm/s ; Geen infill ; Filament : PLA ; Printemp : 245°C(temp. is heel hoog maar is de enige manier om dat filament met deze snelheid door het hotend te krijgen. Hotend is volledig zelf gemaakt, alleen het siliconekapje is gekocht (E3D). Dat hotend is trouwens een kopie van de Volcano.
Ik laat jullie heel graag zien hoe ik voor elkaar kreeg om op zo'n korte tijd een SaturnusV van zo maar even 2meter hoog te printen. Ondertussen zijn er van deze raket al 5 exemplaren de deur uit.
Enerzijds heeft het te make met de manier van printen(printer instellingen) maar ook met de nozzle waarmee ik werk om die grote dingen te maken.
Zo'n grote raket is niet gemaakt om dikwijls, of zelfs helemaal niet, te manipuleren en/of verplaatsen. Dus het eindproduct moet niet heel sterk zijn maar wél mooi ogen. De printer'nerds' op dit forum die dit lezen zullen direct doorhebben als ik 'SpiralVase' vernoem hoe die twee meter hoge buizen geprint worden. Uiteraard worden die raketten in stukjes geprint en daarna tegen elkaar gevezen met draadstangen. Om doorzakken te vermijden is elk onderdeel apart ondersteund met een rondel en een moer. Om dat te kunnen doen is aan de onderkant van elk segment een brede flens geprint met telkens, precies op dezelfde steekcirkel en plaats, de nodige gaten om die draadstangen door te steken en vast te zetten met een moer.
Om de raket toch enige stevigheid te geven is de wanddikte telkens 1.5mm. Die stevigheid wordt nog een stuk versterkt door die flens aan de onderkant van elk segment. Maw die flensen hebben een dubbel doel.
Er is helemaal geen 'Infill' nodig, en dat is trouwens niet gewenst(en niet nodig) want het verlengt de printtijd drastisch, en dat wil ik zeker vermijden.
Zoals ik al vermelde is de printtijd van die SaturnusV raketten extreem kort, elke sector duurt ongeveer 1 tot 1.5uur. Waar de printer het langst over doet is de flens uiteraard. Daarna gaat de printerkop rondjes maken terwijl de 'Z' as hééééél traag -non stop- beweegt. Tijdens zo'n rondje verplaatst die 'Z'as 1.1mm. Groot voordeel van die 'SpiralVase' functie is dat er nergens een naad te zien is waar de printer gestopt is om daarna weer verder te gaan met de volgende laag. Er is helemaal geen sprake van layer op layer, de printer stopt nooit meer tot hij de top van het te printen onderdeel bereikt heeft.
En dan komt onder printerfanaten de discussie op gang van die dikke dikke layers. De menigen zijn verschillend van aard... en dat gaat dan van: (een voorzichtig)wel vreemd hé, zo'n dikke layers, tot : mottig... bwaak..! Maar de meesten vinden die hoge layers helemaal niet storend. Er zijn er zelfs die zeggen : het stoort helemaal niet, 't is precies of het bij die constructie hoort. Maar zij die het mottig vinden zijn der met hun neus vlak bij gaan kijken, tot zelfs op enkel cm... Tja zo'n raket bekijk je (volgens mij) toch vanop een kleine afstand. En dan zie je die layers geeneens meer. Maar daar maak ik me weinig of geen zorgen over...
Deze foto toont de printer in actie, layerhoogte 1.1mm. Foto is genomen van héél dichtbij.
Nozzle 1.5mm ; snelheid : 50mm/s ; Geen infill ; Filament : PLA ; Printemp : 245°C(temp. is heel hoog maar is de enige manier om dat filament met deze snelheid door het hotend te krijgen. Hotend is volledig zelf gemaakt, alleen het siliconekapje is gekocht (E3D). Dat hotend is trouwens een kopie van de Volcano.