1/400 MN Béarn
- Onderwerp starter StevenVD
- Startdatum
Bedankt, Erwin. Het eiland was al eens getoond in dry-fit, maar ik wilde de resin brugelementen met opgegoten detail vervangen door uitgeholde compartimenten.
Het onderste deel is hier aangemaakt. Dat heeft 8 patrijspoorten en een paar waterdichte deuren. Ik had er nog een paar uit de vorige bouwdozen over. Ik moest er wel goed op letten om de afmetingen exact hetzelfde te houden.
Voorbereiding van de volgende verdieping. Deze heeft rechthoekige ramen en drie deuren. Helaas waren de reservedeuren uit de vorige kit op en moet ik terug naar de restanten van de Birmingham voor bruikbare deuren. Die hebben andere afmetingen, maar het kan niet anders.
De ramen worden met een boortje uitgefreesd. Er waren twee raamstijlen gesneuveld, die worden achteraf teruggekleefd.
Ik denk dat dit een groot verschil gaat maken in hoe het eiland er uiteindelijk zal uitzien, met echte ramen of alsof er houten luiken voor zitten.
De tweede verdieping heeft een eenvoudigere vorm en ook wat kleinere vierkante raampjes.
Het geheel moest bijgevijld worden en ging dan nog net onder de uitsprong van de schoorsteen.
Er had normaal gezien nog een PE plaat bij tussen moeten passen, maar daar heb ik de ronding van de schoorsteen uit moeten snijden.
Dat was dus een van de fantasietjes dat toch goed uitgedraaid is. Nu is er nog een bedenksel op komst in verband met het houten vliegdek. Stay tuned...
Het onderste deel is hier aangemaakt. Dat heeft 8 patrijspoorten en een paar waterdichte deuren. Ik had er nog een paar uit de vorige bouwdozen over. Ik moest er wel goed op letten om de afmetingen exact hetzelfde te houden.
Voorbereiding van de volgende verdieping. Deze heeft rechthoekige ramen en drie deuren. Helaas waren de reservedeuren uit de vorige kit op en moet ik terug naar de restanten van de Birmingham voor bruikbare deuren. Die hebben andere afmetingen, maar het kan niet anders.
De ramen worden met een boortje uitgefreesd. Er waren twee raamstijlen gesneuveld, die worden achteraf teruggekleefd.
Ik denk dat dit een groot verschil gaat maken in hoe het eiland er uiteindelijk zal uitzien, met echte ramen of alsof er houten luiken voor zitten.
De tweede verdieping heeft een eenvoudigere vorm en ook wat kleinere vierkante raampjes.
Het geheel moest bijgevijld worden en ging dan nog net onder de uitsprong van de schoorsteen.
Er had normaal gezien nog een PE plaat bij tussen moeten passen, maar daar heb ik de ronding van de schoorsteen uit moeten snijden.
Dat was dus een van de fantasietjes dat toch goed uitgedraaid is. Nu is er nog een bedenksel op komst in verband met het houten vliegdek. Stay tuned...
Laatst bewerkt:
(ik spreek uit persoonlijke ervaring 
)
Wat een werk met die vervangende brug elementen, zeer indrukwekkend weeral 
Bedankt, het is de moeite waard omdat je zulke zaken vaak later opnieuw kan gebruiken. De brugelementen waren bijvoorbeeld gebouwd op de manier waarop een hele tijd geleden de Bismarck omgebouwd is, dus ik wist op voorhand wel ongeveer hoe dit er uit kon zien.
Mijn bedenksel van vorige keer is van gedaante veranderd, maar het is ondertussen uitgevoerd.
Mijn plan was om de ongebruikte houten dekken van de Dunkerques uiteen te snijden in bruikbare stukken dek voor de Béarn. Maar bij nader inzien zou dit niet correct zijn. Ik heb de planken geteld van de dekrand op de maximale breedte tot aan de middellijn. Ik kwam daarbij op honderd planken. Voor de volle breedte van 6,3 centimeter wordt het dus een tweehondertal planken. Zo'n plank zou dus 0,3 millimeter breed moeten zijn. De planken in de sets zijn minimaal 0,7mm. Ik ben ook op Scalemates gaan kijken of er geen fijnere patronen bestaan, mar het houdt op bij 0,5, wat verkocht wordt voor 1/700 modelbouw. Ik overwoog nog even om elke plank in twee te snijden, maar dit is gekkenwerk en je krijgt ze waarschijnlijk niet meer mooi opgeplakt. De houten dekken werden dus terug weggelegd. Maar ik wilde toch niet met een blanco plastic dek verder.
Het alternatief was, om net zoals op de boeg van de Dunkerque weer een stuk metaal te kleven. Dit werd dan steeds fijner gegraveerd met een nieuwe scalpel. Daarmee kun je heel fijn gaan, 0,3mm lukt in de meerderheid van de getrokken lijnen.
Het is ook weer een klus waar je een paar uur voor moet rekenen, en je mag niet teveel afgeleid raken om steeds de juiste puntjes te verbinden. Hier is het lijnenpatroon duidelijk zichtbaar, er zullen wel geen kopse lijntjes getrokken worden aangzien die op de referentiefoto's ook geen duidelijk patroon volgen. Het is haast ondoenlijk.
Er zullen wel minstens twee stukken gemaakt moeten worden, het dek is net te lang.
Stuk twee gaat van de achterste lift tot de achtersteven. Helaas had ik het voorst stuk net te kort afgesneden om tot aan de liftrand te komen.
De liftopening is er uitgesneden. Gelukkig geen afgeronde vormen zoals bij de US carriers.
Het achterste stuk zit op zijn plaats gelijmd met secondelijm. Slechts een paar stukjes dekapparatuur moesten weggesneden worden. Hier zit er een stukje dek over de liftdeuren.
Op het voorste deel van het dek zitten wel meerdere plaatjes om weg te snijden. Die kopieer ik eerst naar het metaal met een klevende transparant die nog op de doos van de Cleveland-PE-set gedumpt was.
Met een scalpel zijn de lijntjes getraceerd, dit levert wel wat putjes op.
Die worden met de bolle hamer terug platgeslagen.
Het voorste dekdeel zit er ook op. De beplanking is nu volledig en de naad is geplamuurd. Nu is er nog de kwestie van de dekrand, die een iets bredere plank had die de rondingen volgde. Die heb ik niet voorzien, ik zou dan een millimeter terug moeten wegsnijden, maar waarmee moet ik dit dan vervangen?
Mijn bedenksel van vorige keer is van gedaante veranderd, maar het is ondertussen uitgevoerd.
Mijn plan was om de ongebruikte houten dekken van de Dunkerques uiteen te snijden in bruikbare stukken dek voor de Béarn. Maar bij nader inzien zou dit niet correct zijn. Ik heb de planken geteld van de dekrand op de maximale breedte tot aan de middellijn. Ik kwam daarbij op honderd planken. Voor de volle breedte van 6,3 centimeter wordt het dus een tweehondertal planken. Zo'n plank zou dus 0,3 millimeter breed moeten zijn. De planken in de sets zijn minimaal 0,7mm. Ik ben ook op Scalemates gaan kijken of er geen fijnere patronen bestaan, mar het houdt op bij 0,5, wat verkocht wordt voor 1/700 modelbouw. Ik overwoog nog even om elke plank in twee te snijden, maar dit is gekkenwerk en je krijgt ze waarschijnlijk niet meer mooi opgeplakt. De houten dekken werden dus terug weggelegd. Maar ik wilde toch niet met een blanco plastic dek verder.
Het alternatief was, om net zoals op de boeg van de Dunkerque weer een stuk metaal te kleven. Dit werd dan steeds fijner gegraveerd met een nieuwe scalpel. Daarmee kun je heel fijn gaan, 0,3mm lukt in de meerderheid van de getrokken lijnen.
Het is ook weer een klus waar je een paar uur voor moet rekenen, en je mag niet teveel afgeleid raken om steeds de juiste puntjes te verbinden. Hier is het lijnenpatroon duidelijk zichtbaar, er zullen wel geen kopse lijntjes getrokken worden aangzien die op de referentiefoto's ook geen duidelijk patroon volgen. Het is haast ondoenlijk.
Er zullen wel minstens twee stukken gemaakt moeten worden, het dek is net te lang.
Stuk twee gaat van de achterste lift tot de achtersteven. Helaas had ik het voorst stuk net te kort afgesneden om tot aan de liftrand te komen.
De liftopening is er uitgesneden. Gelukkig geen afgeronde vormen zoals bij de US carriers.
Het achterste stuk zit op zijn plaats gelijmd met secondelijm. Slechts een paar stukjes dekapparatuur moesten weggesneden worden. Hier zit er een stukje dek over de liftdeuren.
Op het voorste deel van het dek zitten wel meerdere plaatjes om weg te snijden. Die kopieer ik eerst naar het metaal met een klevende transparant die nog op de doos van de Cleveland-PE-set gedumpt was.
Met een scalpel zijn de lijntjes getraceerd, dit levert wel wat putjes op.
Die worden met de bolle hamer terug platgeslagen.
Het voorste dekdeel zit er ook op. De beplanking is nu volledig en de naad is geplamuurd. Nu is er nog de kwestie van de dekrand, die een iets bredere plank had die de rondingen volgde. Die heb ik niet voorzien, ik zou dan een millimeter terug moeten wegsnijden, maar waarmee moet ik dit dan vervangen?
Ik sluit me aan bij de andere opmerkingen, zou voor mij gekkenwerk zijn. De correctheid op vlak van schaal is om te bewonderen.
Bedankt voor de leuke opmerkingen. Het dek zat hier en daar nog wat los. Om het dek er strak op te kunnen kleven, klem ik er de plooibank tegen. Dan wordt aan de kanten CA toegevoegd.
Wat me daarbij opgevallen was, is de rand van de eilandconstructie die naar de boeg afwijkt. Ik zag op het plan in mijn boek ook zo'n afwijking, maar zoals een paar updates eerder aangetoond, volgt de hull deze rand niet. Ik kan het eiland niet de schuine lijn laten volgen, want dan staat de schoorsteen niet recht.
Ik besloot om het dan toch maar recht af te snijden. De afronding achteraan is daarbij ook opnieuw rond geschuurd.
De dingen die lijken op tie-downs en de andere structuren op het dek zijn vervangen door stukjes PE-fret en metaalfolie die uitgesneden of geponst zijn. Ik heb aan de rand van het dek een paar strips metaal toegevoegd, ik had het metalen dek daar te smal gemaakt. Ik heb er nog veel aan moeten vijlen om dat gelijk te krijgen.
Nu kan het dek op het schip gekleefd worden. De open delen van het hangardek heb ik buiten het zicht afgesloten met stukken folie, voor het geval er iets in de open liftkoker valt en naar de hull rolt. Dan moet je tenminste niet het hele schip omkeren om het terug te krijgen. Het dek staat aan de uiteinden wat open, eerst wordt de hangar verlijmd en ingeklemd.
Dan worden de steunbalken aan de overhang van het dek gelijmd met overvloedige modelbouwlijm. Het spant wat teveel voor CA-lijm.
Ik moest nog een aanpassing uitvoeren om de voorkant van het schip historisch in orde te maken. Bij de indienstname kon je goed onder de dekrand door kijken, dit is hoe het PE uit de kit ook meegeleverd is.
Maar in 1935 zijn een aantal wijzigingen uitgevoerd, die ook in de kit uitgewerkt zijn. De roosters in de schoorsteen bijvoorbeeld, en de extra inlaten die ik gemaakt heb zijn ook van latere datum. Er is toen een gedeeltelijke afsluiting gebouwd onder het voordek, die heb ik ook in een andere scheepsmodel gezien (foto 1936).
Een paar steunen van het PE moesten daarom weggezaagd worden. De zaagschijf paste net tussen de kanons en de dekrand. Hoe voorzichtig dit ook ging, toch werd de hele balk een keer onder het dek weggeslingerd. Gelukkig kon die nog teruggezet worden. De restanten van de steunen werden weggevijld.
De afsluitingen konden uit metaalfolie gesneden worden. De perforaties zijn met de Dremel op het zicht geboord. Ik zou dit ook met de Proxxon gedaan kunnen hebben, maar het recht inklemmen is altijd een heel gedoe.
De afsluiting zit nu op zijn plek. Ik vermoed dat daar nog een vloer onder zat, maar dat wordt misschien ingewikkeld met het dek er al op.
Wat me daarbij opgevallen was, is de rand van de eilandconstructie die naar de boeg afwijkt. Ik zag op het plan in mijn boek ook zo'n afwijking, maar zoals een paar updates eerder aangetoond, volgt de hull deze rand niet. Ik kan het eiland niet de schuine lijn laten volgen, want dan staat de schoorsteen niet recht.
Ik besloot om het dan toch maar recht af te snijden. De afronding achteraan is daarbij ook opnieuw rond geschuurd.
De dingen die lijken op tie-downs en de andere structuren op het dek zijn vervangen door stukjes PE-fret en metaalfolie die uitgesneden of geponst zijn. Ik heb aan de rand van het dek een paar strips metaal toegevoegd, ik had het metalen dek daar te smal gemaakt. Ik heb er nog veel aan moeten vijlen om dat gelijk te krijgen.
Nu kan het dek op het schip gekleefd worden. De open delen van het hangardek heb ik buiten het zicht afgesloten met stukken folie, voor het geval er iets in de open liftkoker valt en naar de hull rolt. Dan moet je tenminste niet het hele schip omkeren om het terug te krijgen. Het dek staat aan de uiteinden wat open, eerst wordt de hangar verlijmd en ingeklemd.
Dan worden de steunbalken aan de overhang van het dek gelijmd met overvloedige modelbouwlijm. Het spant wat teveel voor CA-lijm.
Ik moest nog een aanpassing uitvoeren om de voorkant van het schip historisch in orde te maken. Bij de indienstname kon je goed onder de dekrand door kijken, dit is hoe het PE uit de kit ook meegeleverd is.
Maar in 1935 zijn een aantal wijzigingen uitgevoerd, die ook in de kit uitgewerkt zijn. De roosters in de schoorsteen bijvoorbeeld, en de extra inlaten die ik gemaakt heb zijn ook van latere datum. Er is toen een gedeeltelijke afsluiting gebouwd onder het voordek, die heb ik ook in een andere scheepsmodel gezien (foto 1936).
Een paar steunen van het PE moesten daarom weggezaagd worden. De zaagschijf paste net tussen de kanons en de dekrand. Hoe voorzichtig dit ook ging, toch werd de hele balk een keer onder het dek weggeslingerd. Gelukkig kon die nog teruggezet worden. De restanten van de steunen werden weggevijld.
De afsluitingen konden uit metaalfolie gesneden worden. De perforaties zijn met de Dremel op het zicht geboord. Ik zou dit ook met de Proxxon gedaan kunnen hebben, maar het recht inklemmen is altijd een heel gedoe.
De afsluiting zit nu op zijn plek. Ik vermoed dat daar nog een vloer onder zat, maar dat wordt misschien ingewikkeld met het dek er al op.
Laatst bewerkt:
Dat komt wel goed, Erwin, het is echt als spaghetti in deze kit. Het minste dat je er aan komt, liggen ze uit model. Gelukkig kan je ze daarna weer terug recht leggen zonder dat ze losspringen. Ik zal er mee wachten tot het laatste om geen dubbel werk te doen.
Dit fret uit de Pontos Essex set die ik tweemaal had, bezat een vorm die ik zou kunnen gebruiken voor de constructie van de voorste vliegtuiglift.
Die bestaat uit een raamwerk van I-balken met veel perforaties in. Ik had deze foto uit het boek en ik had ook de sectie van de lift op het plan.
Het stuk is uitgesneden uit het raam en alle overtollige verdelingen worden weggesneden.
Het eerste deel wordt in 2 verdeeld. Een raam is al uitgevijld.
Er zijn vier van deze ramen afgewerkt. Omdat er nummertjes in geëtst zijn, is eentje ervan gespleten, maar die kan aan de binnenkant zitten. Ik had een tijdje geleden ook een set geperforeerde balken gekocht.
Door tussen twee gaatjes te boren, kan ik de sleuven recreëren. Hier zijn drie stukken balk op een raam gekleefd.
Nadat er ook nog twee dwarsbalkjes in zitten, wordt het raam dicht gekleefd en dit vormt een zijde van de liftkooi.
Nu is het tweede raam ook geplaatst. Ik vind geen geëtste spanlatten zoals op de foto, dus dat gaat iets anders worden. Ook het gewelf moet er nog bij komen.
Het gewelf wordt nu nagemaakt. Er wordt veel met de Dremel geboord in stukjes oud PE.
Er zitten soms heel smalle latjes in zo'n PE-raam. Die worden hier op 8.5mm afgesneden.
Ze vormen de spanlatten van dit raamwerk.
De lift is nu grotendeels als op de foto.
Deze kraan uit resin zou doorboord moeten worden.
Eerst eens proberen of ik niet makkelijker de vorm van de kraan kan namaken in metaalfolie.
Helaas, de gaten zijn dan makkelijk maar de vorm van de kraan wordt te onregelmatig. PE zou nog altijd de beste oplossing geweest zijn.
Dan toch maar boren in het resin. Ik vond nog een PE leuning bij de Dunkerques en heb dan van daar ook nog twee haspels toegevoegd.
Nu worden de kleinste vliegtuigen gebouwd, vier in aantal. De vleugel losmaken uit het resin is geen pretje, twee van de vier braken af.
De aanhechting van de vleugel op de monocoque is met vier heel zwakke pinnetjes.
Voorlopig mag je deze vleugels niet zwaar belasten of alles ligt terug uit elkaar.
Gelukkig is er dan de fase waar je de wingspars bevestigt. Die maken twee stevige driehoeken.
Daar komen de resin wielen ook nog aan vast, dit zonder bevestigingspinnen.
Maar er moet nog iets mis zijn met de berekeningen van L'Arsénal, want deze vliegtuigjes zouden in de voorste lift moeten passen. Dat is dus niet het geval.
Bedankt voor de reacties, de airwing wordt nu verder afgewerkt. De Dewoitines uit de vorige update blijken te lang voor de omschrijving in het boek. De lift is maar 18mm en dit komt haast exact overeen met de omgerekende lengte.
Levasseur PL101
Dit zijn de uitgesneden onderdelen voor de PL101. Het is wel opletten geblazen dat je de juiste romp erbij neemt, hier op deze foto lagen er twee verkeerde en ik was ook begonnen om daar de vleugel al op te plakken.
Op elk van de drie dubbeldekkers wordt het systeem met de dunne pinnetjes toegepast, waarvan er soms eentje afbreekt.
Het is dan een opluchting als de ondervleugel er ook onder hangt.
L'Arsénal heeft de onderstellen van de twee kits in PE voorzien, maar er ontbreekt een as die op de foto voorkomt. Bij de Levasseur 7 hebben ze de struts voor de vleugels verticaal aangegeven, terwijl die 45° schuin moeten staan. Dat laatste wordt wel duidelijk door de beperkte ruimte die je daarvoor hebt, maar dit is toch verwarrend getekend zo.
Die as heb ik dan gescratcht in styreen.
Levasseur 7
Vergelijkbare stukjes, maar nu met een rechthoekige vleugel.
De ondervleugels zijn geplaatst. Dit ging zeer lastig omdat de struts hier niet op voorhand gemonteerd kunnen worden. Ze worden er later schuin in geschoven. Ik heb alle paspinnen op het PE afgevijld, ik was niet van plan overal in het resin te boren.
Hier zit er geen as tussen de wielen, want dit vliegtuig werd gebruikt als torpedobommenwerper. De torpedo moet dus vrije baan hebben.
Vought 156 F
Eerst wordt het gietvelletje weggesneden. Je hebt de keuze voor resin of PE wielen, dan kies ik voor resin. De PE wielen van L'Arsénal hadden ook niet misstaan op de Levasseurs, want daar staan nu platte schijven van Eduard op.
Het staartwieltje heeft geen locator hole.
Voor de landingsgestellen heb ik de locator pins omgeplooid om ze als lijmvlak te gebruiken. Je zou hier in de vleugel moeten gaan boren, mar die is daar veel te dun voor. De propellers zijn hier zeer moeilijk schoon te maken, er zitten wel vier aanhechtingspunten op de dunne bladen.
Loire Nieuport
Dit is een wat bizar uitziend ontwerp, met de voorwielen die een stuk van de romp mee doen openklappen en een dubbel staartvlak.
Dat wordt volledig in PE voorzien.
De wieltjes kunnen in het PE gedrukt worden en blijven haast vanzelf zitten. Ik vind de voorstelling niet helemaal correct, je zou de wielen niet meer mogen kunnen zien.
Deze props waren redelijker, met 3 aanhechtingen op iets stevigere bladen.
De airwing is nu volledig, die zal grotendeels aan dek geplaatst worden, maar de oversize Dewoitines kunnen niet vooraan geplaatst worden omdat je dan ziet dat ze niet in de lift zouden passen.
Nu gaan we de scheepsschroeven plaatsen. Omdat ze alle vier verschillen, is dit schema getoond. Dit toont verkeerdelijk de struts van de binnenste aandrijfassen beide op de kiel gemonteerd. Op het model zit er een op de hull en een op de kiel.
De assen zelf zijn door de aanhechting aan het gietblok ontsierd. Dit is net aan de opvallende zijde gebeurd, waardoor er een litteken over de hele lengte loopt. Ik besloot om de cilindrische delen te vervangen door 1,5mm styreenas.
1 zijde is gekleefd. Ik had eerst de assen verwisseld, je ziet nog sporen van de verlijming op de hull. Nummering van de resindelen zou zulke vergissingen kunnen voorkomen, op de handleiding ziet alles er weer hetzelfde uit.
De propellers worden daar getoond als passend op een nok aan de scheepsas, maar die is er niet op de stukken. Die zitten met de achterkant op het blok gegoten, je zou er zelf een gat in moeten boren. De pin gaat er af en de props worden er vlak tegenaan gelijmd.
Er was niet verwittigd dat er voor de roervlakken gaten in de romp geboord hadden moeten worden, maar het is gelukkig duidelijk waar die moesten komen. In feite is de onderwaterromp nu af.
Levasseur PL101
Dit zijn de uitgesneden onderdelen voor de PL101. Het is wel opletten geblazen dat je de juiste romp erbij neemt, hier op deze foto lagen er twee verkeerde en ik was ook begonnen om daar de vleugel al op te plakken.
Op elk van de drie dubbeldekkers wordt het systeem met de dunne pinnetjes toegepast, waarvan er soms eentje afbreekt.
Het is dan een opluchting als de ondervleugel er ook onder hangt.
L'Arsénal heeft de onderstellen van de twee kits in PE voorzien, maar er ontbreekt een as die op de foto voorkomt. Bij de Levasseur 7 hebben ze de struts voor de vleugels verticaal aangegeven, terwijl die 45° schuin moeten staan. Dat laatste wordt wel duidelijk door de beperkte ruimte die je daarvoor hebt, maar dit is toch verwarrend getekend zo.
Die as heb ik dan gescratcht in styreen.
Levasseur 7
Vergelijkbare stukjes, maar nu met een rechthoekige vleugel.
De ondervleugels zijn geplaatst. Dit ging zeer lastig omdat de struts hier niet op voorhand gemonteerd kunnen worden. Ze worden er later schuin in geschoven. Ik heb alle paspinnen op het PE afgevijld, ik was niet van plan overal in het resin te boren.
Hier zit er geen as tussen de wielen, want dit vliegtuig werd gebruikt als torpedobommenwerper. De torpedo moet dus vrije baan hebben.
Vought 156 F
Eerst wordt het gietvelletje weggesneden. Je hebt de keuze voor resin of PE wielen, dan kies ik voor resin. De PE wielen van L'Arsénal hadden ook niet misstaan op de Levasseurs, want daar staan nu platte schijven van Eduard op.
Het staartwieltje heeft geen locator hole.
Voor de landingsgestellen heb ik de locator pins omgeplooid om ze als lijmvlak te gebruiken. Je zou hier in de vleugel moeten gaan boren, mar die is daar veel te dun voor. De propellers zijn hier zeer moeilijk schoon te maken, er zitten wel vier aanhechtingspunten op de dunne bladen.
Loire Nieuport
Dit is een wat bizar uitziend ontwerp, met de voorwielen die een stuk van de romp mee doen openklappen en een dubbel staartvlak.
Dat wordt volledig in PE voorzien.
De wieltjes kunnen in het PE gedrukt worden en blijven haast vanzelf zitten. Ik vind de voorstelling niet helemaal correct, je zou de wielen niet meer mogen kunnen zien.
Deze props waren redelijker, met 3 aanhechtingen op iets stevigere bladen.
De airwing is nu volledig, die zal grotendeels aan dek geplaatst worden, maar de oversize Dewoitines kunnen niet vooraan geplaatst worden omdat je dan ziet dat ze niet in de lift zouden passen.
Nu gaan we de scheepsschroeven plaatsen. Omdat ze alle vier verschillen, is dit schema getoond. Dit toont verkeerdelijk de struts van de binnenste aandrijfassen beide op de kiel gemonteerd. Op het model zit er een op de hull en een op de kiel.
De assen zelf zijn door de aanhechting aan het gietblok ontsierd. Dit is net aan de opvallende zijde gebeurd, waardoor er een litteken over de hele lengte loopt. Ik besloot om de cilindrische delen te vervangen door 1,5mm styreenas.
1 zijde is gekleefd. Ik had eerst de assen verwisseld, je ziet nog sporen van de verlijming op de hull. Nummering van de resindelen zou zulke vergissingen kunnen voorkomen, op de handleiding ziet alles er weer hetzelfde uit.
De propellers worden daar getoond als passend op een nok aan de scheepsas, maar die is er niet op de stukken. Die zitten met de achterkant op het blok gegoten, je zou er zelf een gat in moeten boren. De pin gaat er af en de props worden er vlak tegenaan gelijmd.
Er was niet verwittigd dat er voor de roervlakken gaten in de romp geboord hadden moeten worden, maar het is gelukkig duidelijk waar die moesten komen. In feite is de onderwaterromp nu af.