Hoofdsponsor

1/48 Kinetic Su-33 Sea Flanker [wip]

StevenVD

Well-known member
Registered
Het mooie weer en de tijdelijke werkloosheid leiden ertoe dat ik er weeral niet aan kan weerstaan om nog eens een stapel plastic op mijn tuintafel uit te spreiden. Deze had ik nog relatief kort in bezit, twee ESM's geleden was hij uit de tombola gekomen.

attachment.jpg

attachment.jpg

Ondertussen heb ik dus even de tijd gehad om er wat verfraaiingssets en literatuur bij te zoeken. Maar laten we ons eerst onledig houden met wat er in de doos zit, want die is zo al goed gevuld.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Een en ander zit ook in speciaal ontworpen kartonnen doosjes van het type tandpastaverpakking. Als je dit uitpakt, zitten er de raketten en de straalpijpen in.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Een tweede straalpijp zit aan de onderkant. Je krijgt nog een clear sprue met daarin een paar van de onderdelen die me het meest beangstigen aan deze kit.

attachment.jpg

De canopydelen hebben een flinke gietnaad die zal moeten weggepolijst worden, iets dat ik op die schaal nog nooit heb moeten doen.

attachment.jpg

Ik heb een paar Eduard upgrades gekocht, maar die voor het exterieur heb ik vermeden omdat ze inferieur lijkt aan deze meegeleverde Kinetic PE-set.

http://www.kitreviewsonline.de/zubehoer-zur-neuen-kinetic-su-33-interieur-exterieur-mask-eduard-148/

Die Kinetic-Teile sind deutlich feiner, was mit Sicherheit zum Teil auch an dem nur 0,1mm dünnen Metall liegt. Das Eduard-Material ist mehr als doppelt so dick.

De handleiding zou in tegenstelling tot de kit zelf van een slechte kwaliteit zijn. Er is blijkbaar gebruik gemaakt van shades, wat een beetje pixelachtig aandoet, maar het ergste zou zijn dat de volgorde van de bouwstappen niet logisch is voor wie wil gaan airbrushen.

attachment.jpg

attachment.jpg

De decals zien er prima uit, er zijn er ook andere te vinden van Begemot, maar dat leek me alleen de moeite als je meerdere van deze toestellen wil bouwen. Ik kies waarschijnlijk voor de arend.

attachment.jpg

Nu gaan we eens kijken wat ik nog ter aanvulling voorzien heb, al zou je perfect met deze kit een goed model moeten kunnen neerzetten. Ik heb vooral op drie plekken een gelegenheid tot extra detail gevonden. Eentje was de cockpit, waar er geen gordels of instrumentenwijzertjes voorzien waren. Hier was de keuze uit Eduard of Dream Model, maar die laatste was echt niet makkelijk meer te vinden. Dus werd het de uitgebreide interieurset van Eduard, met een fret voorgeschilderd PE en een messing plaatje voor de cockpitrand.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Voor op de neus kon ik nog een pitotbuis van Master Models op de kop tikken. Daar zit ook een set onderdeeltjes in PE bij.

attachment.jpg

attachment.jpg

Maar de opvallendste toevoeging zal wel een andere set van Dream Model zijn, die de styreen straalpijpen vervangt door PE lamellen.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Of ik dat tot een goed einde krijg, valt nog te bezien, maar ik heb altijd nog de plastic exemplaren om mee te vergelijken. Nu gaan we de boekjes nog eens bekijken.

attachment.jpg

Dit boek heb ik in het Duits gekocht, er staan prachtige kleurenfoto's in en een gedeelte gaat ook over de Sea Flanker. Ik ben er niet zo ver in gekomen omdat mijn technisch Duits wat rudimentair is, maar dit werk lijkt alle nodige info te bevatten om dit model mee te kunnen bouwen.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Ik had daarvoor nog een kleine Russische publicatie gekocht, die helaas in het Cyrillisch geschreven is. Ik zal dus alleen van de plaatjes gebruik kunnen maken, maar hier staat een plan van een gewone Flanker in. Ik denk niet dat er al iets over de vergrote Flankers in te vinden was, het is al een ouder boekje.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Het derde boek is vooral een geschiedkundig werk met een verslag van het Syrische conflict, maar het is een must-read voor als je iets over de Russische operaties daar wil weten, al is het vanuit een Westers standpunt geschreven. Je leest er vreemde dingen in, zoals een afvalbrand op een basis die leidt tot een inferno waar een aantal Russische toestellen door afgeschreven raakt.

attachment.jpg

attachment.jpg

Plaatje van de Admiral Kuznetsov in gelukkiger tijden, geen idee of die nog gauw terug in de vaart komt na de accidenten tijdens de overhaul. Van de SU-33 vind je in feite nauwelijks specifieke vermeldingen, maar er is toch een afbeelding van een van de decalversies die in deze kit meegeleverd zijn, die met de arend dus.

attachment.jpg
 
Laatst bewerkt:
Het geraakt hier weer niet op he , weer een ferme brok om te volgen met al die P.E. onderdelen word het bijna een metalen
Suc6 maat
Marc
 
Bedankt voor de warme ontvangst, we zijn er in gevlogen.

attachment.jpg

Deze stoel moet eerst gemaakt worden. De foto komt uit mijn handboek van Motorbuch Verlag. Ik heb hem al nodig gehad omdat de handleiding niet uitblinkt in duidelijkheid.

attachment.jpg

Zo worden de armsteunen aan een verkeerd punt gekleefd in stap 2a, waardoor ik al wat lijmschade had bij het verwijderen. Ik zag ook dat je de steunen kon vervangen door Eduard PE, maar dat vond ik er minder op lijken dan het plastic onderdeel. In stap 2c wordt er een stuk niet aangewezen, gelukkig vond ik het op een andere foto van de achterkant van de stoel.

attachment.jpg

De beenbeschermers hebben PE riemen, ook die vond ik beter in het Kinetic PE dan bij Eduard, waar ze veel korter waren. Het Eduard instrumentenpaneel links en rechts van de piloot is nog niet geïnstalleerd omdat de pit eerst gespoten moet worden.

attachment.jpg

De stoel heeft toch wel wat onderdelen en lijkt goed op de foto, maar de positie van de stukjes is duidelijker door even te puzzelen dan door de instructie te bekijken. Dat komt vooral doordat de richtingspijlen onprecies zijn.

attachment.jpg

Het past allemaal wel naar behoren. De interieurkleur van deze kist zou Air Superiority Blue zijn, en ik had nog wel de groene kleur gekocht.
 
Wat betreft mijn bestelling heb ik vorige keer een klein misverstand gecreëerd. Ik dacht eerst dat ik de "Red Line" verfset besteld had, maar blijkbaar heb ik een nog verder geavanceerde set gekocht, de "Orange Line". Dit zou een niet-acryl versie op lacquer basis zijn van de oudere verfsets. Als je die verdunt met Lacquer Thinner van Hataka, dan zou dit nog beter zijn dan Mr. Color, die bovendien met dezelfde verdunner kan gemengd worden en dan blijkbaar nog een stuk minder stinkt.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Het potje linksboven is de verf voor het interieur. Dit is Mr. Color verf, waarvan ik te laat ontdekt heb, dat ik er geen verdunner voor heb. De Aber-set is niet voor dit project, er zit al genoeg PE in.

attachment.jpg

Deze kleuren zullen dus gebruikt worden voor de buitenkant van het vliegtuig. De Hataka thinner zal ik nog bestellen, we zijn er toch nog niet aan toe. Ik heb net de cockpit afgewerkt tot onder de fuselage. De stoel is zwart gespoten met Tamiya en voor het interieur ben ik toch aan de slag gegaan met de verf van Mr. Hobby, toch een van de walgelijkste verfluchtjes die ik tot hiertoe geroken heb. Nu herinnerde ik me dat ik eens een productiefout-thinner van Lifecolor gebruikt heb, die ervoor zorgde dat de verf van Lifecolor helemaal aangetast raakte en die ook vreemd naar alcohol rook. Ik heb dit gemengd met wat van de Mr. Hobby in een flessendopje en het bleek niet te schiften of te kabbelen. Ik goot het dus maar in de airbrush. Het lukte niet overal even goed en ik had misschien eerst gebruik moeten maken van een primer, maar ik heb toch 90 procent van de cockpit dekkend gekregen met dit mengsel. De rest heb ik dan met een kwast en wat dikkere verf opgevuld. Na de stoel wat gedry-brushed te hebben, kon het gekleurde PE van Eduard eindelijk op de stoel gemonteerd worden. Het instrumentenpaneel is ook aangekleed, daarvoor heb ik wel twee metalen plaatjes gemaakt voor onder de twee zijconsoles zodat die qua hoogte uitkwamen. Leek me zinniger dan de plastic instrumentenpanelen afschuren en stukken van de leidingen op de achterplaat af te snijden zoals Eduard aanbeveelt. Voor het dashboard moesten er vijf PE-panelen over elkaar gekleefd worden, twee zijn er ontsnapt aan de pincet en daar is er ondertussen al een van teruggevonden. De ander is door de geluidsmuur gegaan, misschien komt die nog wel eens terecht en dan kan hij alsnog bevestigd worden, de canopy blijft namelijk open zodat je al dit geweld zo goed mogelijk kan aanschouwen. Jammer dat je de pedalen van Eduard niet op deze foto's ziet, die waren nog beter dan de Kinetic PE pedalen.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Ook de onderkant van de fuselage is al in de cockpitkleur gezet. Hier zie je hoe de Mr. Hobby de neiging heeft om spiders te blazen die dan in het model verderkruipen. Ik heb gelezen dat de ratio verdunner/verf bij dit merk exact moet zijn om dit te vermijden.

attachment.jpg

Nu zit ik vast op een dilemma in verband met het extra PE bij Eduard. Het grootste stuk hiervan bestaat uit een plaat om de canopy-vergrendeling te detailleren. In de kit zitten hier alleen slotjes maar geen haakjes. Eduard heeft die wel voorzien (onderste rode kader) zoals ze op foto's te herkennen zijn. Alleen stel ik met vragen bij de schaalcorrectheid van de plaatjes op het PE.

attachment.jpg

attachment.jpg

Bovendien ontbreekt er op het grote stuk PE een heleboel detail dat in de kit wel te zien is, zie inzet. Ik breek me er dus het hoofd over hoe ik een combinatie van alle details kan maken zonder dat er zichtbaar doorgesneden stukken PE over de kit gekleefd worden. Ik vind ook geen referentiefoto waar de focus op het achterste gedeelte van die plaat ligt, want bij Eduard lopen de slotjes verder door naar achter dan bij Kinetic.
 
Jawadde:wow:

Dat is al een mooi kantoor.
Je hebt er een heleboel 'goodies' bij zie ik, dat wordt dus vast een beauty;)

Grtz.

Luc
 
Lekker bezig Steven , in de cockpit zullen er in ieder geval geen details ontbreken ;) , goed bezig zoals ze zeggen !
 
Iedereen alvast bedankt voor de mooie complimenten. We gaan deze update nu besteden aan het bouwen van de luchtinlaten voor de straalmotoren van de Flanker. Om te begrijpen hoe deze ontworpen zijn, heb ik het volgende topic doorgenomen: http://www.arcforums.com/forums/air/index.php?/topic/199152-su-27-intakes/ . Hierop vind je een aantal zeer duidelijke foto's van wat er in de handleiding van Kinetic minder duidelijk omschreven is. Bij moderne Russische gevechtsjets is er een systeem ingebouwd om FOD's, schadelijke rommel op de startbaan, uit de turbineschoepen te houden. Bij de MiG-29 was dit een plaat die voor de inlaat kantelde tijdens de start, waardoor de lucht van bovenaf aangezogen werd tijdens het opstijgen. In de lucht kon ze terug neergelaten worden. Bij de SU-27 en terugwerkend naar de MiG-29 is dit al vooruitstrevender gemaakt, door de plaat te vervangen door een rooster kon er gewicht bespaard worden. In de kit zijn er stukken PE voorzien om dit rooster toe te voegen, maar er wordt niet uitgelegd hoe het systeem werkt. Het rooster kan alleen plat tegen de onderkant gelijmd worden. Om de samengeperste lucht voor het rooster een uitweg te bieden, is er aan de onderkant van de Su-27 een bewegende structuur gebouwd, het lijkt op een rolluik waarvan de latjes kunnen kantelen. Dit luik wordt niet hydraulisch aangedreven, het kantelen van de latjes wordt alleen door een veer tegengehouden. Het is in deze kit wel mogelijk om de latjes in geopende of gesloten stand te bouwen. Omdat ik moest weten welke optie er nodig was om het vliegtuig met geopende straalbuizen te bouwen, ben ik dit gaan onderzoeken. Ik ga er van uit dat de roosters dus opgericht zijn, dus moesten de latjes open staan. Doordat de luchtwervelingen zich langs de inlaat verspreiden, kan elk latje zich apart bewegen van de andere, maar het is al mooi dat je de twee uiterste opties krijgt. Het PE-onderdeel voor de roosters is wel niet volledig voor de gesloten stand, want aan de onderzijde zouden er verstevigingsribben moeten zitten en die zijn weggelaten. Ik had ze kunnen scratchen, maar het PE is zo fijnmazig dat ik het risico liep dat er een heel aantal mazen vol lijm zou lopen. Dus heb ik de roosters maar gewoon gelaten zoals ze meegeleverd waren. Het is prachtig om naar dit PE te kijken tegen een lichte achtergrond, het lijkt wel doorschijnend door al die kleine gaatjes.

attachment.jpg

Hier heb ik net een van de twee roosters geplooid.

attachment.jpg

Er zijn ook nog twee roosters aan beide kanten van de inlaat, het was me niet duidelijk waar deze toe dienen of waar de lucht naar buiten komt. Als hij ook uitkomt aan de inlaat, dan is dat alvast niet te zien op foto's in mijn boek. Deze roosters worden gelijmd op de vier zijden door met een druppeltje secondelijm aan een mespunt langs de randen te lopen. De lijm mag niet over de gaatjes lopen.

attachment.jpg

De onderdelen van de inlaat en ook de FOD-roosters worden dan wit gespoten met Tamiya, nadat er een poging gedaan is om alle ejector pin marks en ongebruikte wapenpyloon-locator holes dicht te plamuren. Dit gedeelte zou in principe gezien kunnen worden door de inlaat.

attachment.jpg

De voorkant van de turbines is voorzien met een combinatie van een plastic en een PE fan. Ik heb die zilver gespoten, vergelijk met de foto in het boek. Vreemd genoeg wordt er in de handleiding totaal geen rekening gehouden met de draairichting van de turbines, die tegengesteld is. Ik heb in bovenstaand topic moeten controleren aan welke kant de twee fans hoorden te zitten. Ik heb er uiteindelijk nog een zwarte wash op gedaan, zodat je van de plastic fan wat meer verschil in reflectie ziet in de duisternis.

attachment.jpg

attachment.jpg

Het samenlijmen van de onderdelen neemt wat tijd in beslag. De passing is bijna perfect, maar er mag geen naad te zien zijn en dus moet de klem er telkens een halfuurtje op.

attachment.jpg

In de vorige foto's was een elastiek te zien die de naad tussen de inlaat en de romp dicht moest trekken. Toch is er een passingsprobleem langs deze naad, een hoogteverschil van een halve millimeter. Dit is in een aantal fasen geschuurd tot het verschil traploos overgaat, waarbij de naad met secondelijm gevuld is en opnieuw geschuurd.

attachment.jpg

Dan pas kon er een fairing overheen gelijmd worden. Ook hier moest een onderdeel in komen waar er twee verschillend genummerde spiegelbeelden van zijn, en we toch in de handleiding twee keer het eerste nummer zien. Degene die dit heeft genummerd, moet heel verstrooid geweest zijn. Dit in combinatie met de wazig afgedrukte CAD-tekeningen maakt het onnodig moeilijk om deze mooie kit in elkaar te zetten. De handleiding zou ook digitaal beschikbaar zijn in een hogere resolutie, misschien moet ik daar toch eens naar zoeken. De pylonen aan de vaste vleugelhelften zijn een kunststukje om van naderbij te bekijken. In plaats van een linkse en een rechtse helft, heeft Kinetic gebruik gemaakt van slide moulding om het stuk helemaal uit te hollen. Dit kunststukje werd wat getemperd door het feit dat je die uitholling gewoon op moet vullen met een ander stukje, dat er zelfs niet helemaal naadloos in past. Je moet wat schuren en dan gaat er nog wat plamuur aan te pas komen.

attachment.jpg

De staartvlakken zijn al maar samengesteld. Deze zullen waarschijnlijk nog niet vastgelijmd worden tot alle decals er op zitten, dit om alles makkelijk te laten verlopen. De roervlakken werden fout genummerd.

attachment.jpg

De vanghaak moet er nu al op. Het slotje hiervoor is te zien aan de romp links, waar het in een kleine locator hole past. In de handleiding wordt de romp in deze stap niet getoond, waardoor de positie van dit slotje onbepaald is. Als technisch tekenaar weet ik dat de romp waarschijnlijk in "hide" geplaatst is tijdens deze bouwstap, maar ze hebben zich niet in de situatie van de bouwer verplaatst.

attachment.jpg

Een gedeelte van de luchtinlaten is nog niet verlijmd. Ik heb dit met opzet gedaan.

attachment.jpg

Door de bouwvolgorde waarin je de onderkant van het vliegtuig nog niet meteen aan de bovenkant lijmt, is waarschijnlijk de kromming van de onderkant nog te groot. Die zal waarschijnlijk iets rechter geplooid worden door tegen de bovenkant gespannen te worden. Daardoor zullen de pinnen op de foto beter uitkomen en wordt het mogelijk om ze te lijmen zonder aan te spannen. Ten minste, dat hoop ik toch.

attachment.jpg

Dit plaatje toont, dat er van de turbines niet veel te zien zal zijn door de FOD-roosters. Maar je kan er net overheen kijken en dan zie je ze misschien nog net op een foto.

attachment.jpg

Ik heb ook reeds de raketwapens geschuurd en ik heb er al eentje helemaal wit geschilderd.

attachment.jpg

Ik heb ontdekt dat deze raketten gemaakt zijn met een slide mould-techniek die ik nog nooit gezien heb. De mal bestond uit vier delen die gelijk rond de raket verdeeld zijn en die gelijktijdig van elkaar weg konden schuiven. Daardoor hangen de opvallende vinnen al vast aan het lichaam en zitten er op elke vin nog rivets aan de twee kanten ook. Het gevolg van deze techniek is wel dat je vier gietnaden overhoudt in plaats van de gebruikelijke twee. Er zijn wel twee naden bij die wat hoger zitten en het schuren wordt wat gehinderd door de vinnen die daar tussen zitten. Sommige van de details op deze naden vertonen wat offset, die heb ik vlak geschuurd. Er zijn ook twee kleinere raketten, die ook nog wat PE gaan verbruiken. Verder zie je nog het rugpaneel waarvan de binnenzijde een apart onderdeel is.

attachment.jpg

Ergens in het midden van de handleiding bleek ook, dat de binnenzijde van de cockpit nog twee aparte onderdelen zijn, die daar toegevoegd worden. Heb ik voor niks die walgelijke Mr.Colorverf daar gespoten. Ik heb eens geprobeerd die stukjes al te kwasten, want mijn Mr.Color/Lifecolorthinnermengsel van een paar dagen geleden was nog altijd niet opgedroogd. Maar het bleef weer niet zitten, dus wordt het toch weer airbrushen. Verder zie je nog de tankprobeholte die toegevoegd is.
 
attachment.jpg

Door de zijwanden van de cockpit toe te voegen en die blauw te spuiten, is het bovenvlak nu vervolledigd. Daardoor valt het extra op dat de slotjes van Kinetic echt te klein waren, ik had de voorste er al eerder afgeschuurd. Ze lopen ook wel door tot vanachter, alleen zijn ze zo klein dat ze daar niet meer opvallen tussen de rivets. Zoals je merkt, heb ik het achterste gedeelte in plastic wel mee geschilderd, dus wordt het al duidelijk dat we dat niet overboord gaan gooien. Op foto's is het wel te zien dat de slotjes van Eduard dan weer te groot gemaakt zijn en ze zijn sowieso niet uit het foto-etsgedeelte te snijden.

attachment.jpg

Aangezien ik er veertien nodig had die elk maar een millimeter groot moesten zijn, was het niet zo moeilijk om ze even uit een plaatje te snijden. Als je elke keer dezelfde beweging uitvoert, krijg je wel iets bruikbaars.

attachment.jpg

De plaatjes zijn trouwens niet het opvallendste onderdeel van de samenstelling, dat worden de haakjes van Eduard die wel ongeveer op schaal zijn.

attachment.jpg

Met de plaat van Eduard als meetinstrument worden mijn eigen driehoekjes over de details van Kinetic heen gezet. Of dit klopt met de riveting die al aanwezig is betwijfel ik, maar het alternatief is misschien rescriben en dat gaan we hier nu niet doen.

attachment.jpg

Hier zijn ze allemaal gezet. Maar er was nog een Eduard detail dat gebruikt kon worden.

attachment.jpg

Naast de haakjes die toegevoegd zijn, zie je ook de afscherming voor de schietstoel, wat Eduard eigenlijk bedoeld had als een rechte plaat in een schuine hoek geplooid. Als je het stukje losmaakt en over een bol plooit, krijgt het een vorm die beter past op de plastic achterwand, die dan wel met de grond gelijk gemaakt moest worden. Nadat ik dit allemaal mooi blauw heb gespoten en de cockpit hier nog in heb gekleefd, heb ik een paar van die haakjes terug van hun plek geduwd. Gelukkig krijg je er vier extra van Eduard, maar ik moet die nieuw toegevoegde nog wel even blauw schilderen met de cockpit er al in. Dat wordt dus iets voor de volgende keer.

attachment.jpg

Daarom gaan we nog wat raketten schilderen. Ik heb me maar wat ingelezen, dit blijkt de beruchte R73 (of is het een meer geavanceerde R74?) te zijn, die je nauwelijks kan afschudden door zijn gecombineerde vector- en vinsturing. Elk van deze kreeg acht PE-stukjes op de oorlogskop. Dat PE moet je op de lastigste kant lijmen, terwijl ik op foto's zie dat de echte vinnen een plooikant hebben die plat op de raket plakt. Ik heb dan maar met een mes twee groefjes voor elke vin geprikt zodat die een beetje vastgedrukt kon worden vooraleer er gelijmd ging worden. Net zoals die haakjes daarvoor, telkens een groefje.

attachment.jpg

attachment.jpg

De raketten zijn hier wit gespoten en hebben al een schaduw gekregen met wat lichtgrijs. ik moet achteraf wel zeggen, dat de vinnen die Kinetic zo strak gegoten heeft bij de grote raketten, eigenlijk een stuk dunner gemaakt hadden kunnen zijn als ze uit afzonderlijke stukjes opgebouwd zouden zijn. Ik heb eens gecheckt hoeveel de Alamo's bij Eduard kosten en dat blijkt goed mee te vallen. Ik deze dus besteld, het is de geavanceerde versie R27-ER. Ze moeten toch mee kunnen met bijvoorbeeld die straalpijpen. Dan ben ik ook van die ejectormarks vanaf. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om ook maar ECM-pods en een laddertje te bestellen.
 
Bedankt, Lt.D.

attachment.jpg

Vooraleer ik de romphelften kon samenlijmen, moest ik de wielbakken rood schilderen. Er zijn plaatsen in die je anders niet meer kan bereiken omdat ze van binnen uit gespoten moeten worden. Het PE-onderdeel 29 had ik tijdens de bouw niet kunnen lokaliseren met de handleiding, dat is omdat er waarschijnlijk weer een onderdeel verborgen is op deze tekenplaat en in dit geval is dat een gesloten wieldeksel. Als het open geweest was, dan had dit stukje in de lucht gezweefd. Op de foto uit mijn boek, waar er een Su-33 met geopende luiken voorbijvliegt, kan je het duidelijk herkennen aan het uiteinde van de wielluiken.

attachment.jpg

Hier zit het stukje waar het moet zitten. Tot aan die rand moet het dus rood worden. Het spuiten is voorlopig gebeurd met Tamiya rood, ik heb de primer van Hataka nu wel in bestelling. Schaduwen zijn in Gunze roodbruin uitgevoerd.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Nu nog een plaatje van de vanghaakjes, hier is vandaag niets aan gewijzigd.

attachment.jpg
 
Kijk onze Steven is weer kruissnelheid aan het werken en we krijgen er nog uitstekende info bij

Marc
 
Bedankt! We zijn weer een stapje verder, het landingsgestel is gebouwd. Het is erg gedetailleerd weergegeven, alles behalve de remleidingen zit er op. Helaas is de handleiding op dit punt wel erg misleidend, er worden onderdelen verkeerd aangewezen, nummers uit de verkeerde sprue benoemd of helemaal niet en het is haast niet te zien waar je welk onderdeel moet monteren. Dat kan je eigenlijk alleen door naar de volgende bouwstap te kijken of via foto's die ik nu van http://walkarounds.scalemodels.ru/v/walkarounds/avia/after_1950/Su-33_details/ haal. Ik kende deze site al van de Kondensator (zie landvoertuigen) maar iemand heeft me de link getoond voor een Su-33. Mijn intuïtie vertelde me dat het onderdeel met het vraagteken niet van zijn gietnaad ontdaan mocht worden en de foto's bevestigden dit.

attachment.jpg

De wielen worden bij Kinetic gelukkig belast getoond. Er lopen een aantal fijne gietnaden over de poten maar voor de rest is opschonen minimaal. Het is ook zodanig opgebouwd dat de achterste wielpoten losgemaakt kunnen worden voor het spuiten. De voorste had er eigenlijk al vast in moeten zitten, maar ik heb hem zodanig aangepast dat hij er later in klikt. Ik ben wel te weten gekomen dat de voorste wielbak niet rood had mogen zijn, die moet blauw zoals de rest. Ik ga die dus terug even grijs spuiten volgende keer, zodat er geen rood doorschemert. De luiken blijven wel rood.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

De vanghaak had ik beter ook nog niet gemonteerd, want hier is er wel een passingsprobleempje aan het rompuiteinde, dat mooi glad zou moeten zijn onderaan.

attachment.jpg

Ik heb dit voorbereid met twee stukken styreenplaat, die nog bijgeschuurd gaan worden.

attachment.jpg

De canopy moest dus nog geschuurd worden, want er zit een opvallende naad over het midden. Ik heb al een uur met een polijstpapiertje in de weer geweest en het begint nu de goeie richting uit te gaan. Ik ga wel nog wat met tandpasta verder om het terug glanzend te krijgen.

attachment.jpg

Vanmorgen was er ook een belangrijke bestelling voor de Su-33.

attachment.jpg

Hier zat de nodige thinner in voor Hataka, plus drie toevoegingen aan de kit.

attachment.jpg

De eerste was een vervangset voor de Alamo-raketten. Niet dat deze van de kit er veel voor moeten onderdoen maar het zit hem in de volledigheid en in hoe de fijne kantjes afgewerkt zijn.

attachment.jpg

Om te beginnen is er het resin lichaam van de raketten.

attachment.jpg

De lengte komt goed overeen met de raketten van Kinetic. Dezelfde onderdelen vind je terug over de romp, maar ze zijn opvallend anders uitgewerkt. Wat bij de ene vol is, is hol bij de andere en omgekeerd. De opvallendste verschillen zitten in de vinnen van de raket.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Doordat de vinnen bij Kinetic glad gehouden zijn, hebben ze onvermijdelijk een bepaalde dikte. Eduard koos er voor om een afschuining te maken aan de leading en trailing edges. Beide producenten kozen dus voor een niet volledig realistische aanpak, want dat zou betekenen dat de vinnen volledig uit PE hadden moeten bestaan, getuige de volgende foto van https://www.armedconflicts.com/SOV-R-27-AA-10-Alamo-t10760:

attachment.jpg

Bij Eduard is er echter ook de tussenruimte onder de vin en een iets betere stuuras.

attachment.jpg

De voorste stabilisatoren zijn ook iets dunner uitgewerkt, er was er wel eentje losgebroken van het gietblok maar niet beschadigd.

attachment.jpg

attachment.jpg

De pylonen om de raket op te hangen zijn wel volkomen anders dan die van de kit. Ze zijn wat kleiner, maar dat zou kunnen komen doordat er verschillende evolutionaire types van Alamo-raketten bestaan. Zo te zien hebben deze pylonen ook de optische apparatuur vooraan die ik in mijn boek tegenkwam. Eduard had ook wel iets dat meer geleek op wat ik hier al in de kit gebruikt heb, maar de foto was niet scherp.

attachment.jpg

Er zitten ook een paar clearparts bij (2 spares?) en de uiteinden voor elke raket.

attachment.jpg

Wat echter de doorslag geeft om voor deze upgrade te kiezen zijn wel de bijgeleverde geschilderde PE-delen en zowat 100 decals. Er zitten meer stencils bij deze set dan er in de volledige kit van Kinetic zitten. Een groot aantal hiervan zal naar de pylonen gaan.

attachment.jpg

De handleiding is ook zeer duidelijk en de beschildering is hier ook vollediger, want er is wel meer kleur te zien dan het wit dat Kinetic aanraadt. Ik ben al begonnen om de vinnen te monteren.

attachment.jpg

Dan hebben we de ECM-pods, Sorbtsiya genaamd.

attachment.jpg

Deze zijn ook weer te vergelijken met die van de kit. Dezelfde details, maar volledig anders uitgevoerd.

attachment.jpg

attachment.jpg

Waar bij Kinetic de rivets ingedrukt zijn, zijn ze bij Res-kit opliggend. Dat lijkt me ook meer overeen te komen met wat ik op foto's zie, al kan dit bedrieglijk overkomen bij overbelichting.

attachment.jpg

Er zitten ook rivets aan de uiteinden, die ontbreken bij Kinetic. Wat je wel ziet, zijn fijne printlijntjes, alsof de master voor deze moule ge-3D-print is en dan afgegoten. Je zou dit dus licht kunnen schuren.

attachment.jpg

En dan nog een attribuut dat een mooie kleurtegenstelling zal toevoegen aan het model, een laddertje in styreen. Je moet het wel nog uit de sprue krijgen maar het kreeg verder een positieve review.

attachment.jpg
 
De Dream Model thrust vector straalpijpen zijn nu gebouwd. Dit alles bestaat uit slechts een tiental verschillende onderdelen, maar veel daarvan zijn in 32-voud meegeleverd.

attachment.jpg

De plek waar deze straalpijpen straks worden geïnstalleerd, wordt hier nog wat bijgewerkt. Ik ontdekte op foto's dat de trailing edges aan de staart gestroomlijnd moeten zijn, wat niet echt het geval was.

attachment.jpg

We bereiden deze ingewikkelde PE-set voor met een sorteerbak. Veel van deze stukjes moesten eerst geplooid worden.

attachment.jpg

Voor het eerste type moesten er lichte plooiingen uitgevoerd worden, dit gaat vrij snel met de Mastertools plooibank.

attachment.jpg

Type twee moet alleen een rechte hoek krijgen, dat gaat sneller met een platte tang.

attachment.jpg

Types drie en vier hebben een ingewikkelder patroon, maar die worden straks op het stuk uitgelijnd.

attachment.jpg

Dan zijn er drie hoepels en een aantal straalvormige elementen.

attachment.jpg

Met een stukje gom worden de hoepels klaargezet. Vier stralen fixeren de boel.

attachment.jpg

Dat wordt uitgebreid naar 16. Belangrijk is hier dat alle stukjes helemaal doorgedrukt worden om straks een mooi ronde pijp te krijgen.

attachment.jpg

Even goochelen en we hebben er twee.

attachment.jpg

Nu worden de laatst geplooide elementen eerst geplaatst. Die zitten erg gemakkelijk.

attachment.jpg

Eén afgewerkt.

attachment.jpg

De tweede levert al een mooi plaatje op, maar we zijn er nog lang niet.

attachment.jpg

De volgende elementen zitten moeilijker, want je kan de uiteinden niet goed vastmaken aan de eerste serie. Goed aandrukken in het midden is ook belangrijk, anders zijn ze niet even lang.

attachment.jpg

Nu is de binnenkant afgewerkt. De overige elementjes zijn voor de buitenzijde.

attachment.jpg

Dit gaat weer sneller, want deze zijn iets kleiner, maar nu moet je goed het midden houden.

attachment.jpg

Drie van de vier seriestukjes zijn hier vastgezet.

attachment.jpg

Het laatste plooistukje past gemakkelijk over de vorige.

attachment.jpg

Het gaat zo snel, dat er grote druppels lijm over je vingers terechtkomen.

attachment.jpg

Dan moet er nog een mantel uit een groot stuk PE rond gerold worden. Dit is een verraderlijke fase, want er is weinig bevestigingsmateriaal. Alleen het laatste plaatje kan plat op het eerste gedrukt worden, dus heb je de neiging om hier een emmer secondelijm in te gieten.

attachment.jpg

De lijm loopt zo doorheen de pijp naar de achterkant, ik zal toch ergens een vingerafdruk moeten verwijderen. Je kan ook makkelijk vinden waar de mantel eindigt, dat moet dan maar aan de onderkant.

attachment.jpg

De binnenzijde ziet er nu zeer gedetailleerd uit ten opzichte van de kit.

attachment.jpg

Hier zie je dat de mantel in de kit een beetje doorbuigt naar buiten toe. Dat kan niet met de PE-set.

attachment.jpg

Dit kunnen we weer afkruisen op de to-do-lijst. Ik moet er wel bij zeggen, dat dit voorlopig de meest voldoening gevende PE-set uit mijn carrière was. Geen gevloek over wegspringende stukjes of onderdelen die niet blijven zitten. Alles past perfect. En de foto van de echte straalbuis rechtvaardigt het gebruik van deze dunne stukjes metaal.

attachment.jpg
(https://www.flickr.com/photos/thinkingengine/35778009444/in/photostream/)
 
Terug
Bovenaan