Dag iedereen,
Even geen update van het dio (laatste dagen niet veel tijd gehad om te bouwen
)
Ben wel even bezig geweest met opzoekwerk naar aanleiding van de commentaren
modelengeneer : Dat ziet er al goed uit. Ik mis alleen nog het een en ander aan schade aan het beton. Deze had toen toch ook al wat schade van eerdere verdedegingen. Dus de inslagen van kogels en granaten.
Inderdaad, volgens een Engels propagandafilmpje (hieronder tussen de andere links te zien) waren er reeds bombardementen uitgevoerd, echter, dit is het enige wat ik kan vinden over bombardementen vóór 6juli... Dus zekerheid is er niet...
Pascal : heb effe zitten denken over die roosters, als ze uitmonden IN de bunker en aan de voorkant (zijkant eigenlijk) zitten, is dat wel een gevaar voor de troepen in de bunker. Een rookgranaat of iets dergelijks en ge jaagt de hele bende naar buiten. Misschien nog even checken met foto's / tekeningen van 1/1 bunkers ?
Daar heb je ook een punt, Pascal, maar ik denk dat ik dit zo zal laten
Laat ons aannemen dat de afvoer van boven komt, zodat een rookgranaat (of iets dergelijks)er terug zou uitrollen en er geen schade kan aanrichten.. Ik heb er trouwens gaas aan bevestigd die dit ook nog zou bemoeilijken, en er komen nog wat obstakels...
GUnit :..... Er bleef 90 procent van de kazematten gespaard na deze acties.
......
Hoe toevallig, ik heb wel geluk zeker dat mijn bunker er één is die niet beschadigd is
Toch bedankt allemaal om luidop mee te denken en goede raad te geven
Hier nog wat info die ik van het www gehaald heb:
Atlantikwall
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
De Atlantikwall was een 2685 kilometer lange verdedigingslinie, die de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog aanlegden ter voorkoming van een geallieerde invasie.
De Atlantikwall liep van Noorwegen, via Denemarken, Duitsland, Nederland en België naar Frankrijk tot aan de grens met Spanje. De verdedigingslinie, die overigens nooit geheel werd voltooid, bestond uit bunkers, kanonnen en mijnenvelden. Op sommige plaatsen zijn de bunkers bewaard gebleven, onder meer in Zandvoort, Katwijk, Scheveningen, verschillende plaatsen in Zeeland, Oostende, en in Normandië.
Het Franse verzet heeft in 1943 een zeer gedetailleerde kaart met de kustfortificaties van het Noord-Franse Atlantikwall van de Duitsers kunnen stelen; één van de successen op het gebied van militaire spionage die aan het slagen van de invasie in Normandië (D-day) heeft bijgedragen.
Geschiedenis.
Om de veiligheid van Duitsland te waarborgen liet Hitler in 1933 de bouw van de "Westwall" (Siegfriedlinie) beginnen. Dat was een lijn van verdedigingswerken langs de grens met Frankrijk. De Siegfriedlinie bestond uit tankversperringen, bunkers en loopgraven. Acht jaar later, toen Westelijk Europa was bezet, kwam er een plan voor een "Neue Westwall". Deze zou langs de kust van Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Nederland, België en Frankrijk worden gebouwd, met een totale lengte van 5000 kilometer, en was bedoeld om het Derde Rijk voor een eventuele invasie van de geallieerden te behoeden. Door de "Neue Westwall", die later om propagandistische redenen "Atlantikwall" werd genoemd, kon een groot aantal troepen vrij worden gemaakt van de kustverdediging om aan het Oostfront te vechten tegen de Sovjet-Unie.
De bouw van deze verdedigingslinie gebeurde in drie fases :
Eerste fase:
In de zomer van 1940, direct na de Duitse bezetting van West-Europa, begon de Duitse Kriegsmarine al met de bouw van kustbatterijen met de nodige infrastructuur (observatiepost, commandopost, munitiebunkers en zoeklichten) en versterkingen met het doel het scheepvaartverkeer voor de kust te kunnen controleren met licht tot zwaar geschut om de voorgenomen invasie van Groot-Brittannië te kunnen ondersteunen.
Na de Slag om Engeland in het najaar van 1940 werd de invasie van Groot-Brittannië afgelast; de Duitse oorlogvoering op de Balkan en in Rusland vanaf 1941 maakten de West-Europese kusten definitief van een offensieve tot defensieve frontlijn voor Duitsland. Vanaf dat moment werden plannen gemaakt voor de bouw van een samenhangend kustverdedigingsstelsel. De opdracht hiertoe werd gegeven op 14 december 1941. Er moesten versterkte bunkers in gewapend beton aangelegd worden (verstärkt feldmässige type). Er werd tevens gekozen voor open circulaire geschutsstellingen, die dus zo nodig ook aanvallen van reeds doorgebroken invasietroepen konden afslaan. In de maanden vanaf maart 1942 werd eerst de tactische organisatie uitgewerkt met hergroepering van de steunpunten in groepen (Stützpunktgruppe) (zoals in Oostende), gewone steunpunten, vrije kusten (zoals in Walcheren) en weerstandsnesten.
Tweede fase:
De bouw van de Atlantikwall kwam serieus op gang in de herfst van 1942 met het bevel van Hitler hiertoe op 8 augustus 1942, dus nog net voor de mislukte geallieerde Raid op Dieppe, op 19 augustus 1942. De bedoeling was de bouw van 15.000 bunkers tussen Schiermonnikoog (op de Waddeneilanden) en Biarritz (aan de Frans-Spaanse grens). De bunkerontwerpen werden gestandaardiseerd, nl. vanaf de 600-serie tot de serie 704 (in 1944). Er werden ondersteunende luchtafweerbatterijen en radarstations geïnstalleerd. De verdediging met infanterietroepen werd ook opgevoerd.
Deze bouw werd uitgevoerd door de de vestinggenietroepen (Festungspioniere) en de Organisation Todt, die al vanaf 1933 onder andere de bouw van de Westwall en de Duitse autosnelwegen had gecoördineerd. Dit alles gaf aanleiding tot een reusachtige bouwactiviteit met een enorme inzet van mensen en materieel: bij de bouw van de hele Atlantikwall waren 100.000 Duitsers en 8.000.000 buitenlanders betrokken als werkkrachten, (waaronder in de eerste fase ongeveer 50.000 Nederlanders) en een maandelijks verbruik van 600.000 kubieke meters beton.
In eerste opzet zouden 15.000 zware bunkers worden aangelegd, die op 1 mei 1943 voltooid zouden moeten zijn. Spoedig bleek dat men het aanvankelijke doel niet haalbaar was. Door gebrek aan brandstof en bouwmaterialen waren op die datum slechts 6000 bunkers voltooid.
Er werd daarna meer nadruk gelegd op de verdediging van de kusthavens. Van de beoogde 399 bunkers langs de Vlaamse kust werden er uiteindelijk ongeveer 80 gebouwd.
Toen de geallieerde luchtaanvallen toenamen, werd overgegaan tot een nieuw programma (Schartenbauprogramma) waarin gesloten geschutsbunkers de open circulaire geschutsstellingen moesten vervangen.
Over de bouw van de Atlantikwall werd door de Duitse media aanvankelijk gezwegen en de verdedigingslinie werd niet gebruikt in propaganda-activiteiten. De Duitse bevelhebbers dachten namelijk dat de bouw van een dergelijk omvangrijk verdedigingsproject niet zou worden geaccepteerd door de Duitse bevolking, omdat zoiets niet paste in de idee van een onoverwinnelijk Duizendjarig Rijk. Na 1943 kreeg de Atlantikwall gaandeweg meer aandacht in de media en werd het project opvallend genoeg na enige tijd zelfs gebruikt voor propaganda-doeleinden. Deze propaganda had mede tot doel de geallieerden zodanig te imponeren dat zij een invasie op de West-Europese kust niet zouden aandurven.
Derde fase:
Na de inspectiebezoeken tussen einde 1943 en begin 1944 van veldmaarschalk Erwin Rommel aan de Atlantikwall, werden de veldversterkingen nog verder uitgebreid met hindernissen op het strand (Rommelasperges) en met antitankmuren. Er werden als rugdekking brede zones met landmijnen ingericht achter de Atlantikwall. De eenheden die de Atlantikwall bemanden waren statische eenheden, d.w.z. ze hadden geen materieel om zich te verplaatsen vanuit hun versterkte posities voor het geval dat de geallieerden toch doorbraken; Hun zware kanonnen konden zelfs niet landinwaarts gericht worden. Vooral in Normandië en Calais, de twee meest waarschijnlijke plaatsen voor een geallieerde invasie, werden veel bunkers, landmijnen, obstakels e.a. geïnstalleerd. Hiermee ging Rommel in tegen zijn vroegere taktiek van snel en beweeglijk oorlogvoeren. De tijd van de superioriteit van de Duitse landstrijdkrachten was echter voorbij. Rommel was ervan overtuigd dat de invasiemacht alleen op het strand kon worden tegengehouden, en liefst nog in de branding. Zouden de geallieerden vaste voet aan wal krijgen, dan was de slag volgens hem verloren voor Duitsland.
Overzicht
De Atlantikwall was geen aaneengesloten muur van verdedigingswerken zoals de naam suggereert. De verdedigingswerken waren geconcentreerd op strategische punten zoals havens, zoals IJmuiden en Rotterdam. Langs de tussenliggende kust werden op geruime afstand van elkaar bewakings- en verdedigingsposten gebouwd. Feitelijk was de Atlantikwall een aaneenschakeling van kustbatterijen, versperringen en ondersteuningsbunkers. Behalve artillerie tegen invasieschepen werd meestal ook luchtafweer en antitankgeschut geplaatst. Bij dit antitankgeschut werden veelal tankversperringen aangelegd, zoals tankgrachten, tankmuren en tankvallen. De Atlantikwall is nooit helemaal voltooid. Na de invasie in Normandië op 6 juni 1944, waarbij de Atlantikwall werd doorbroken, is de bouw grotendeels stilgelegd. Op dat moment waren er nog maar 10.273 bunkers afgewerkt en waren er nog 799 bunkers in aanbouw.
Zoals Rommel voorspeld had, waren de eerste 24 uur van de invasie in Normandië beslissend; de Atlantikwall werd over een front van enkele tientallen kilometers op een aantal plaatsen doorbroken; slechts in een van de vijf grote landingsgebieden, Omaha Beach ter hoogte van Colleville, konden de Duitsers zulke zware verliezen toebrengen dat de aanval daar dreigde te mislukken. Dankzij een effectieve misleidingsstrategie wisten de geallieerden de Duitsers lange tijd ervan te weerhouden verterkingen vanuit Calais naar Normandië te laten verplaatsen. De geallieerden konden aldus hun numerieke overwicht snel opbouwen met versterkingen vanuit Engeland, die de Duitsers niet meer in zee konden drijven. Tot het einde van de oorlog bleven enkele goed gefortificeerde Franse havensteden nog in Duitse handen. Ook speelden de verdedigingswerken van de Atlantikwall nog een belangrijke rol bij de Duitse verdediging van de Westerschelde en de Strijd om Walcheren in het najaar van 1944.
Atlantikwall nu:
Het eerste Nederlandse Atlantikwall Museum staat in Hoek van Holland, opgericht in 1996. Hierna ontstonden andere Atlantikwall-musea zoals in Zoutelande (1999) en in Noordwijk (2001). In Den Haag zijn in 2004 plannen uitgewerkt om van het nog aanwezige bunkerstelsel een museum te maken. In Noordwijk is het Atlantikwall Museum Noordwijk in 2004 begonnen met het leeggraven en opknappen van het gangenstelsel daar. Op 5 mei 2007 is het gangenstelsel geopend voor publiek. Met een gids van het museum is het gangenstelsel te bezoeken. In de voormalige Festung IJmuiden is het Bunker Museum IJmuiden te bezoeken. Het museum is in een drietal personeelsonderkomens van de kustbatterij Heerenduin gevestigd. Onlangs is de vuurleidingpost type M178 aan het museum toegevoegd. In de winter van 2008 zal het museum uitgebreid worden met een loopgravenstelsel en drie expositiebunkers. In het landfront van IJmuiden bevindt zich nog een Walzkörpersperre, waarvan er nog maar twee bestaan (beide in Nederland). In het park Schooneberg bevinden zich thans nog de bunkers van het Festung Kommando.
In België is op het Provinciaal Domein van Raversijde (Oostende) een groot deel van de Atlantikwall uitzonderlijk goed bewaard en is nu een openluchtmuseum, met daarin nog origineel ingerichte bunkers. Het hoofdkwartier van de Atlantikwall van de Franse grens tot Walcheren lag in het Park Den Brandt in Antwerpen. De bunkers zijn nog redelijk intact en één van de hoofdbunkers kan bezocht worden.
Veel bunkers van de Atlantikwall doen dienst als vleermuisreservaat en hebben op grond daarvan een beschermde status. Voorbeelden daarvan zijn in de omgeving van Den Haag te vinden; aan de Wassenaarseslag, Scheveningen-Noord en Uilenbos.
Externe links
· Atlantikwall, documentatie, foto's
Home
· Atlantikwall, foto's, IJmuiden, foto's
Welkom bij Bunkers IJmuiden!
· Atlantikwall museum Noordwijk
Atlantikwall Museum Noordwijk
· Openluchtmuseum Atlantikwall te Raversijde, bij Oostende
Atlantikwall
· Werkgroep Bunker - Onderzoek & Archief[/url] (Stichting Atlantikwall Wapens & Munitie Museum)
· Bunker Museum IJmuiden [url=http://www.wn2000.nl/]Stichting WN2000, Beheer en Behoud Verdedigingswerken IJmuiden
· Atlantikwall museum Zoutelande
Stichting Bunkerbehoud Middelburg
· Atlanticwall als Vleermuisreservaat
Atlantikwall Wassenaar
· Atlantikwall.fr
Der Atlantikwall in Frankreich -¦- Le Mur de l'Atlantique en France -¦- The Atlantic Wall in France
· Engelstalige website over de Atlantikwall
http://bunkersite.com/
· Atlantikwall Museum Hoek van Holland
Atlantikwall Museum - Stichting Vesting Hoek van Holland
· Bunker Pictures - Foto's, locaties, informatie over bunkers uit de Tweede Wereldoorlog, de Atlantikwall en de Koude Oorlog (en)
Bunker Pictures - bunkerpictures.nl - atlantikwall, bunkers, world war two, cold war
· De Atlantikwall in de Duinen, Nederlandstalig
.ms Domain Name Suspension
· Duitse Bunkers in de voormalige Festung IJmuiden (Bunker Archief IJmuiden)
Bunker Archief, www.BunkerArchief.nl
· Haagse Bunker Ploeg : foto site over de Atlantikwall in Den Haag en de rest van Nederland
Haagse Bunkerploeg
· Site o.a. over de Atlantikwall in en om Katwijk
Welkom op Katwijk in de Tweede Wereldoorlog
· Festung Europa : Bunkers van de Atlantikwall geordend op land en eventueel op legergroep
Festung Europa
En hier nog enkele filmpjes met mooie beelden uit die tijd over de Atlantik wall:
YouTube - The Atlantic Wall 1 of 5
YouTube - The Atlantic Wall 2 of 5
YouTube - The Atlantic Wall 3 of 5
YouTube - The Atlantic Wall 4 of 5
YouTube - The Atlantic Wall 5 of 5
YouTube - GERMAN FORTIFICATIONS - The Atlantic Wall
Vriendelijke groeten,
Beyond