Nu ik een week verlof heb met kerst enzo, kan ik goed voortmaken met de Kondensator.
Voor de koplamp en de hoorn komt er al een heleboel PE aan te pas, zoals een soort van vogelkooi die er rond zit. Trumpeter had een mal meegeleverd om het PE-onderdeel over te plooien, maar dat was al tweemaal zo dik als dat van Voyager. Gelukkig blijft de vorm hetzelfde, dus kan de mal nog steeds gebruikt worden. Zoals met de meeste van dit soort mallen, zijn ze onvoldoende vooruitstrevend om ook rekening te houden met de veerkracht van het metaal, dus wanneer je het stuk er af haalt, moet je nog altijd een stukje verder plooien om de gewenste plooihoek te krijgen. De uitstekende stangen moesten op maat afgesneden worden, maar je krijgt wel een indrukwekkende constructie als resultaat. Ik heb wel nog vier "boutjes" en twee stukjes Trumpeter moeten toevoegen. Afplakken van het glas wordt ook niet eenvoudig, maar ik wilde de kooi toch al vastmaken om die niet meer te moeten manipuleren na het schilderen.
Het portier is goed genoeg voor wanneer je de Kondensator afgesloten wil bouwen. Ik wilde echter graag een goed zicht op de chauffeur, die ik trouwens nog moet bouwen. Om het portier open te kunnen zetten, wat Trumpeter wel voorzien heeft, zijn er een paar problemen.
Je ziet dat het portier bestaat uit een hoekige plaat met drie ingedrukte versterkingsribben, een raampje en een verzonken deurgreep. Ik heb geen idee over welke referenties Trumpeter beschikte om de binnenkant van de cabine af te werken, maar ze hebben het portier daar ook voorzien van dezelfde versterkingsribben in negatief. Dat betekent dat er dus een enkele, dunne plaat in zit, waardoor het portier uit plastic te dik is en eerder een stuk pantserplaat lijkt. Ik moet dus het hele portier vervangen door een stuk messingplaat. Er is ook geen voorziening om van de binnenzijde de deur te openen, noch een ruimte voor het deurslot in het portier. Ik zal hier iets voor moeten verzinnen dat overeenkomt met de buitenzijde. Daar is bovendien nog te merken dat er rond het raampje een element ontbreekt dat op de originele paradefoto's wel waarneembaar is: er zit een verhoogde rand rond elk van de ramen in de cabine. Trumpeter heeft in de plaats een patroon van klinknagels rond de raampjes gegoten, maar dat hebben ze waarschijnlijk overgenomen van de museum-Kondensator op de vierde foto, die dichtgespijkerd is. Die rand is te dicht tegen de raampjes om te embossen, dus die moest ook nog apart uitgesneden worden. Ik heb er even over getwijfeld of ik dit voor alle vier de raampjes wilde doen.
Het uitsnijden van de plaat was de gemakkelijkste bewerking. Daarna werd het raampje opgemeten en de gaatjes op de hoeken voorgeboord. Als je dit nauwkeurig doet, hoef je niet veel meer bij te vijlen achteraf.
De resterende kern wordt weggesneden op een stukje van de rand af. Zo kan er gevijld worden tot aan de afrondingen.
Voor de deurgreep wordt er een gat vierkant gevijld. Dit kwam tot zeer dicht bij de rand, waardoor je hier niet kan gaan boren op de hoeken.
De embossing wordt voorbereid met een fineliner aan de binnenzijde.
Dit kan je gewoon met een balpen op een zakdoek uitvoeren. Die laatste zorgt ervoor dat de rib verder doorgedrukt kan worden.
Ondertussen hield ik me ook met de scharnieren bezig. Ik had al een spil gemaakt uit draad en de ogen waren ook makkelijk te plooien. Maar ik wist van bij de BTR dat Voyager het bij het ontwerp van scharnieren het wel eens laat afweten.
Op deze foto is te zien, dat je bij het samenvoegen van twee hengsels een ongewenste, onregelmatige vorm krijgt. Hoe komt dit nu? Ik dacht eerst dat ik er twee naar de andere kant had moeten omplooien, maar dat gaat niet. Er zit namelijk wel een mooie onderbroken lasrups aan de buitenkant van het scharnier, die zit alleen aan de bovenzijde. Je merkt op de foto wel dat de ogen van het scharnier minder breed zijn dan bij het plastic. Daardoor komt de afstand in zesvoud niet meer uit met de volle breedte van het hengsel. Ik kon dus niet anders dan de ogen er af snijden en vervangen.
Hier een plaatje van het portier, dat na de belevenis met de zakdoek terug recht gemaakt is en ook een gescratcht inzetstukje met de deurgreep van Voyager gekregen heeft. Rechts zie je mijn oplossing om toch een beweegbare deur te behouden. Ik heb de ogen van de scharnieren vervangen door twee buisjes met een nieuwe spil van zilverdraad, waar ik telkens met een mes twee inkepingen in gerold heb. Zo krijg je de indruk dat er toch zes oogjes zijn en kan elk van de buisjes aan een hengsel vastgelijmd worden. Je merkt ook dat er ondertussen een rand rond het raampje gelijmd is, die is in tweevoud op dezelfde manier uit aluminiumplaat gemaakt als hierboven omschreven is.
Vastlijmen tegen de cabine. Omdat de plaat nu dunner is, moet ze links aangedrukt worden.
En zo staat het portier open, al moet ik waarschijnlijk nog wel een paar keer opnieuw verlijmen eer het goed uitgelijnd is. En nog een binnenkant verzinnen.