Het is weer tijd voor een grote update.
De turret heeft nu lang genoeg onaangeroerd gelegen, ik wilde eens kijken of de aankoop van de AFV loop echt de moeite waard was. Je ziet dat voor de eerste tot de derde serie 232's de loop een KWK30 L/55 was. Ik heb de loop van AFV bovenaan gelegd en de loop van Tamiya in de turret gedry-fit.
De loop is blijkbaar wel te kort om zonder verlenging in de mantlet te installeren. Misschien had AFV een gewijzigde mantlet met een vooruitstekend gedeelte? Ik heb het moeten oplossen met een stukje aluminiumbuis maar dit valt na het schilderen waarschijnlijk niet op omdat de diameter identiek is.
De turret ligt hier naast een tekening van een voertuig van de vierde en vijfde serie, waar de langere loop gebruikt werd. Of dit overeenkomt met de KWK 38 L/55 is me niet zo duidelijk. De loop is dus niet helemaal onbruikbaar maar er zijn wel geen flash suppressor-openingen.
Een andere kwestie op de bovenbouw zijn de beschermbeugels voor de richtingaanwijzers. Ik had eerst die van de kit nagebouwd in ijzerdraad van 1mm diameter. Op de foto zie je dat onderaan liggen. Het leek er echter op, dat het stuk op de foto's veel dunner was. Daar mat ik 2mm op 10 cm voor de rechte hoek. Mijn geplooide stukje was maar 2cm, dus moest de draad eerder mijn 0,6mm diameter messingdraad worden, die links in beeld komt.
Hier is de messingdraad al in de gaten gekleefd. Die zijn natuurlijk een stuk te groot, dus moesten ze later dichtgeplamuurd worden.
Op de fenders komen ook de afstandhouders. Volgens alle plannen die ik vind, klopt de lengte van de Voyager exemplaren en zijn de AFV stukken die ik bij de loop kocht, een stuk te lang. Waar deze dan op gebaseerd zijn, heb ik nog niet gevonden. Ik vind het wel spijtig dat de locator pins onder aan de staven korter dan een millimeter zijn. Dit is net genoeg voor de PE bevestigingsring die er nog over moet, maar niet om een stevige hechting met de fenders te bekomen, eentje die er tegen bestand is dat je het voertuig op een hoek al eens onbewust aanraakt. Ik heb de groteren locator holes van de kit eerst nog dichtgekleefd met styreenassen en terug glad gemaakt, maar de pinnen blijven niet goed in mijn nieuw geboorde gaatjes zitten omdat ze niet door het plastic heen gaan.
Een andere toevoeging van Voyager aan de gedraaide stukken zijn twee minuscule conische bouten die Tamiya vergeten is op de koepel. Deze waren met een voorgeboord gaatje goed te installeren.
Ik heb de luiken op de koepel nog niet bevestigd omdat de meegeleverde types kunnen variëren naargelang welke versie je gaat bouwen.
Hier zie je de nieuwe toevoegingen op de kit, met ook een duidelijk zicht op het reeds geleverde plamuurwerk. Je merkt dat ook de lasnaden bijgewerkt zijn, zodat je geen indruk van opgekleefde PE-strips meer hebt.
Ik besloot nog een brok PE aan te pakken, de voorraadmand vooraan het voertuig. Hier moesten veel kleine boutjes op gekleefd worden. Deze ontdoen van hun bramen is een fijne klus, die ik op een keramische tegel uitvoer met een rond scalpel.
Toch was er een PE-onderdeel dat niet helemaal lekker zat. Het zou achter de plaat gemonteerd moeten worden maar steekt hier vooraan uit.
Bij een controle in Nuts&Bolts zit de mand ver genoeg. Het V-profiel heeft wel een heel andere hoek, het zou op de tekening niet in een punt eindigen.
Uiteindelijk is het stuk lager op de plaat bevestigd en maakt het toch het nodige contact. Er is nog een resin Notek-licht aan toegevoegd en ik heb ook de MG34 gemonteerd. Het is de nieuw gegoten plastic versie van Tamiya, die ermee door kan, maar die nog vooraan uitgeboord moet worden.