G
Grendel
Guest
modelletje uit 2011....
_____________________________________
Kijk aan, nog meer spul wat al een poos over de werkbank zwoof (of was de verleden tijd van zweven nou "zwief?
) en waarvoor het hoogst tijd werd om eens af te ronden en een tiepseltje aan te wagen!
Dit model is waarschijnlijk het langslopende actieve project wat ik ooit gedaan heb (volgens mij is het bijna anderhalf jaar geleden dat ik de doos voor het eerst open heb getrokken..) en dat komt omdat het m'n "beurzenbak" was; de kit die meeging naar beurzen en meetings en waar dus heul soms eens wat aan geknutseld werd.
Doordat dit project al een hele tijd liep ben ik helaas wel wat plaatjes kwijtgeraakt; aangezien de harde schijf waar nagenoeg al m'n knutselfoto's opstonden van het voorjaar doodging ben ik nagenoeg alles van de bouw zelf kwijtgeraakt maar om heel eerlijk te zijn missen jullie daar niet zo veel aan.
Het enige minpunt wat ik kon vinden tijdens de bouw was de niet zo soepele verbinding tussen achterpaneel en romp (ik kan me herinneren dat ik zelfs aan het vijlen en schrapen met een mes ben geweest om alles netjes dicht te krijgen) en de nogal losse wielconstructie. de wielen zitten goed vast op de assen met polycaps, maar de polycaps zelf zitten niet strak in de naven vast waardoor het allemaal wat wankel aandoet.
maar goei, het zit vast en da's uiteindelijk het belangrijkst leek me :cheesygrin:
En wat heeft ie nou precies in mekander gevrot dan?
_____________________________________
VRC-105 Centauro B1
De VRC-105 "Centauro" is een 8-wielig gevechtsvoertuig ontwikkeld door Iveco Fiat (romp en aandrijving) en Oto Melara (wapensystemen), twee Italiaanse fabrikanten, en is onderdeel van een familie van wielvoertuigen ontwikkeld voor het Italiaanse Leger.
In oorsprong werd de Centauro ontwikkeld als tankjager gedurende de jaren '80 van de vorige eeuw en zou qua gevechtscapaciteit vergelijkbaar moeten zijn met de toen standaard Leopard 1 maar dan met een grotere strategische mobiliteit ten opzichte van een rupsvoertuig.
De Centauro zou onderdeel moeten worden van een zestal snel inzetbare en mobiele gevechtsbrigades die verdeeld zouden worden over noord-, midden-, en zuid-Italie om daar te zorgen voor de interne verdediging en deze 6 gevechtsgroepen zouden bestaan uit zo'n 400 voertuigen waarbij de Centauro samen met de Puma (als transportpantser) de hoofdmoot zouden vertegenwoordigen.
Met het eind van de Sovjet-Unie richting het eind van de jaren '80 werden de plannen voor een dergelijke verdedigingsstrategie echter opgegeven en voertuigen werden gedurende de jaren '90 ingedeeld bij de cavalerieregimenten om daar te dienen als bewapende- en bepantserde verkenningsvoertuigen.
Sinds de jaren '90 is de Centauro ook meerdere malen ingezet tijdens internationale vredesmissies (joegoslavie, somalie en ook als onderdeel van de alliantie in iraq) waar het een succesvol voertuig bleek te zijn in de rol van verdediger voor konvooien en begeleider van voetpatrouilles.
Het voertuig is vergelijkbaar met voertuigen als 8x8 LAV en de Stryker en biedt bescherming aan 4 bemanningsleden door middel van bepantsering die ruim voldoende is om .50 kaliber munitie tegen te houden en heeft daarbij een voorpantser met een dikte tot 20mm. Alle vier de assen zijn aangedreven en 3 assen zijn te gebruiken om te sturen waardoor de Centauro een erg wendbaar voertuig is, zelfs zó wendbaar (het voertuig heeft een draaicirkel van 9 meter bij gebruik van de meesturende achteras) dat de achteras alleen gebruikt kan worden bij snelheden tot 10km/u omdat er bij hogere snelheden een kans is dat het voertuig kantelt!
De Centauro wordt aangedreven door een 512pk ontwikkelende v6 waardoor een topsnelheid (op de weg) van zo'n 100km/u kan worden bereikt.
De verkenningsvariant van de VRC-105 is voorzien van een tanktoren en beschikt over een 105mm geschut dat overweg kan met standaard NAVO-munitie en hoewel deze versie verre van sterk genoeg is om het op te kunnen nemen tegen de huidige generatie main battle tanks is hij prima in staat om zich te verweren tegen APC's (bepantserde infanterietransporteurs), raketdragers, enzovoort.
Bij sommige versies van de verkenningsversie (de B1, zoals ik hier bouw) is een deel van de opslagruimte voor munitie ingeruild voor ruimte voor 4 volledig bepakte infanteristen om zodoende de verkenningscapaciteiten verder uit te breiden.
Buiten Italie beschikt ook Spanje over een aantal (84 stuks) VRC-105 verkenningsvoertuigen en Oman heeft recentelijk (2009) een bestelling geplaatst (maar liefst 9 met een optie op 24 meer) voor een opgewaardeerde versie van de Centauro voorzien van een 120mm hoofdgeschut.
Naast operationeel gebruik binnen Europa is de Centauro ook in de periode 2000~2002 in de VS gebruikt als trainingsvoertuig voor de Stryker.
_____________________________________
Het voertuig wat ik hier heb gebouwd is een VRC-105 Centauro B1 en is dus de variant met ruimte voor infanterie. Aangezien dit apparaat in de spannende kleuren groen, groen en/of groen werd geleverd (nou ja, en een blauwe helmdag in het wit voor somalie en joegoslavie en zandtaartjesbruin voor operatie "Antica Babilonia" in iraq) heb ik er natuurlijk voor gekozen om dat ook niet te doen en gewoon maar eens even wat grapvols zelf te bedenken...
Damen und herren, een trumpie VRC-105 dus!
(en nou maar eens efkes kijken wat ik d'r van gebakken heb uiteindelijk....)
_____________________________________
Nou. na een kleine anderhalf jaar meegesleept te zijn van hot naar her lag het stiertje zo rond de zomerperiode ("oh? hebben we die al gehad dan?") ongeveer zo in de doos:
en leek het me zo onderhand wel eens tijd worden om deze werkplaatsdochter maar eens de deur uit te gaan werken. Zoals ik al aangaf heb ik van de echte bouwwerkzaamheden geen foto's meer, maar al met al was het allemaal vrij straight forward.
en aangezien Hobbybob Hobbybob is moest het natuurlijk allemaal wel net een heel ietsje moeilijker gemaakt worden allemaal! nou vind ik zelf meestal modellen van voertuigen waarvan de wielen netjes in lijn staan een beetje speelgoedachtig overkomen dus natuurlijk werd dat even aangepast. voornamelijk eenkwestie van de asdelen even loszagen en herpositioneren:
en dat zag er gelijk al een stuk prettiger uit.
Afgelopen najaar (geloof ik...) ben ik trouwens ook een dagje op bezoek geweest bij ome Gerrit en had ik voor de leut ook dit gebakje meegenomen om wat aan te knutselen.
..en toen ik zo aan het knutselen was viel me op dat de achterdeur toch wel vrij gedetailleerd was en niet gewoon een lullig vlak plaatje was met en handgreepje d'r op. ikke wat kijken naar dat ding en vervolgens sprak gerrit natuurlijk de wijze woorden:'daar moet dan wel een interieurtje in, Gren..."
oh ja.
nou ja, dat bleef dus zo een beetje doorsudderen in de ideeenverwerkingscapacitator met als gevolg dat een paar weekjes later de knoop (en tegelijkertijd ook een aantal onderdelen uit de rommelbak) werd doorgehakt:
d'r kwam een interieurtje in!
volledig helemaal absoluut niet gebasseerd op enige vorm van referentiewerk maar puur en alleen om de impressie te geven dat er wat aan de binnenkant zit van zo'n ding. vooral ook niet al teveel precisiewerk gedaan aan verfwerk en aankleding want uiteindelijk....
...kun je ongeveer zo diep zien (en dan ook nog eens alleen als je d'r een 100w daglichtjetser bovenhangt op een cm of 20...)
...en toen was het opeens ergens in het voorjaar en kreeg ik een pb-tje van Mark de Gier met de vraag of ik toevallig nog wat ijzerwerk wilde bestellen wegens hij ging zooi in laten vliegen en er was nog wel wat extra ruimte in de zending.
dan zit je zo eens zo'n site wat te bekijken, een tigtal pijpjes, kettinkjes en andere dingetjes aan te klikken en verrek!
een alternatieve knalpijp voor een vrc-105:
nou, bring it on dacht ik zo.
...und wieder een stap vooruit en nu dan zo richting mei/april!
ik had dus eerder in het jaar de romp al gesloten en had zo bedacht om de knalpijp maar eens vast te gaan fabrieken, maar toen herinnerde ik me opeens dit:
...het enige echte minpunt wat ik aan deze kit kon vinden tijdens het bouwen. op de één of andere manier sloot het allemaal net niet helemaal lekker aan (het leek een beetje alsof de achterplaat net wat te groot was voor het geheel) en er was vrij drastisch schraap en vijlwerk nodig om het allemaal een beetje glad te krijgen. nou heeft de centauro een gelaste romp en kan het maar zo zijn dat er best wel een overgangslijn hoort te zitten aan de achterkant, maar ik vond toch dat dit:
...er uiteindelijk een stuk aantrekkelijker uitzag.
achterkantje dus uiteindelijk helemaal netjes en glad dicht (de laatste paar gaatjes en kiertjes wegens net niet passen werden dichtgeklonterd met een paar kleine druppies lijm-met-plamuur en gladgeschuurd) en inmiddels dus tijd om die knalpijp eindelijk te gaan installeren.
eerst nog wat PE-freubelwerkjes omdat er nogal wat op en aan zo'n pijp hangt:
waarbij je gelijk kunt zien waarom een verse pijp nog helemaal zo'n slecht plan niet is; aangezien er allerlei verhogingen rond de pijp zitten is het een erg lastig karwei om de verbindingsnaad helemaal netjes weg te werken en uiteindelijk durf ik zelfs te stellen dat ik -inclusief het PE-werk- uiteindelijk sneller klaar was dan ik met de oorspronkelijke pijp was geweest.
als laatste nog de metalen freubeltjes die met het dooske zelf meekwamen (waarvan ik er een paar niet heb gebruikt omdat die wel heel freubelig klein waren en het trumpeter plaatstaal wat voor PE door moet gaan nou niet echt heel erg prettig te buigen is..) en toen had ik, na een kleine anderhalf jaar, een afgebouwde VRC-105 Centauro B1 op de werkbank staan!
joechei leverpastei!
und wass den jetztztztztzt?
genau!
wir werden mahl BZZZZZZZZZZZ machen doen enzo!
de hele dekselse bende in de spuitklarastand gelegd:
und let's go with that banana!
wat zandbakbruin:
wat zandbakbruin met lichtere plekkies en vlekkies:
wat groene geitjes:
gevolgd door, je raadt het vast al, groene geitjes met wat lichtere plekkies und vlekkies:
en ter afronding van het geheel...:
...ook nog een toefje zoewart. efkes het landingsgestel d'r onder voor de vorm en een paar sprieten d'r op voor het idee en klikkerdeklik:
ook leuk.
Wie immer ging ik natuurlijk ook bij dit model weer het plan hebben om met oliekledder aan de slag te gaan (een dezer dagen ga ik het echt onder de knie krijgen en weer eens wat anders proberen, echt!) en natuurlijk moet er dan wel een beste bats glimspul opzitten.
de baggerspuit volgeladen met p+, compressor op 1,5barretjes en BZZZzzzzZZZzz:
GLIMMMMMMM.
nou is dat hele olieverfgebeuren een vrij aggressieve activiteit voor de onderlaag en het is dus ook behoorlijk zaak om de p+ echt helemaal 100% uitgehard te hebben en dat red je dus niet met een enkel dagje drogen als d'r zo'n dikke laag opgekledderd is.
wat gelukkig echter wel kan na een dagje drogen is alvast de plakplaatjes d'r opplakselen, maar om nou te zeggen dat dat een brute bezigheid was....
neuh:
een ander klusje wat ook wel aardig is als de p+ wel aanraakdroog is maar nog niet droog genoeg voor het brutere werk is om eens een paar blikjes te werpen en te kijken of er nog wat detailwerk gedaan moet worden. knipperlichtjes, lampjes, knopjes, hendeltjes en natuurlijk ferarrirode sleephaken en optilpunten:
't blijft italiaans spul natuurlijk :cheesygrin:
na deze kliederijtjes besloten om nog even een dun extra laagje p+ over het geheel te sproeien om ook de laatste paar verfjes te beschermen en toen kwam er vervolgens een typhoon en een bult werk tussendoor waardoor er een weekje of 2 later dan eindelijk dit kon worden gedaan:
jeuj, oliekledder!
in tegenstelling tot het gemiddelde wo2-spul had ik zo bedacht dat ik op modern spul beter net iets subtieler kon werken omdat modern materieel er doorgaans wat minder afgeleefd uitziet en benadrukken van contouren en details was dus voldoende. In plaats van dikke kliederpartijen besloot ik dus om wat meer filter-achtige effecten aan te gaan brengen.
wat ik in basis heb gedaan is eerst met verdunde verf de hoofdlijnen intekenen en vervolgens deze lijnen uitgepoetst met een schoon penseel:
omdat ik alsnog vrij veel verf weer moest verwijderen besloten om op de neus de opgebrachte olieverf nog verder te verdunnen dan achter:
...en dat maakte het uitwerken al een stuk sneller:
op bovenstaande foto kun je trouwens vrij goed het "poetssysteem" zien wat ik gebruik; ik poets voornamelijk in een draaiende beweging de verf wege waarbij je in feite een oneindige spiraalbeweging maakt. het effect hiervan is dat de verf niet overal even dik achterblijft waardoor er in je verf verkleuringen ontstaan waardoor het eindresultaat wat minder kunstmatig aandoet.
oh ja, om nog even te benadrukken wat het belang van een goed uitgeharde laag p+ is:
zelfs een verflaag van meerdere weken oud poets je dus weg via mijn kliedermethode wanneer je de boel niet goed afgesloten hebt!
Nou had ik al plannen voor de wielkassen dus zo heel belangrijk vond ik het niet (sterker nog, ik had me met de p+ sowieso al meer op de bovenkant gericht omdat ik zowaar van te voren al had nagedacht over wat ik hoe ging doen) en al had ik die plannen niet gehad dan was het nog een gevalletje lekker belangrijk geweest; d'r zit een behoorlijk langdingsgestel onder dus ie'j zeet er tog niks van :cheesygrin:
ennieweg; sopperdesop achter de rug voor nu dus tiet veur een overzichtsplaatje met de vette kledder d'r op:
hmm, kleurenfilter een beetje van de waps zo te zien :roll:
dan maar een ploatien met wat matte lak d'r op en klaar voor de volgende smeerzakkerij:
zowaar, missie geslaagd volgens mij; details netjes benadrukt en verders allemaal niet een grote kliederbende geworden!
nou, en toen was het al weer tijd geworden om wat aan te gaan modderen. eerst de benodigde modderzooi bij elkaar gezocht en klaargezet:
...en veel meer heb je in eerste instantie niet nodig.
Voor de meesten hier die mijn freubelwerkjes al een poosje volgen zal het wel bekend zijn dat ik geen dure mig-pigmenten en dergelijk koop maar bij voorkeur naar de lokale knutseltoko ga en daar gewoon kant en klare verfpigmenten aanschaf en doorgaans niet meer uitgeef dan zo'n 3,50 per ons pigment...
maar het ging over aanmodderen dus.
zum beginnen eerst de boel flink verzuipen in alcohol.
waarom alcohol? (hoor ik peter al denken...)
well, omdat alcohol snel vervliegt en niet invreet op m'n pas gespoten matte lak en daardoor dus een prettig bindmiddel voor de pigmenten is. verzuipen dus:
vervolgens een hoopje pigmentpoeder op de natte geitjes werpen:
en vooral niet aan het soppen gaan als het pigment eenmaal op het model ligt; door de capitulaire werkingsactiviteiten zuigen de pigmenten vanzelf de alcohol op (tja, graties drank he..) en raakt het spul vanzelf verzadigd en na een poosje door te gaan met strooien bouw je vanzelf iets als dit op:
aangezien ik d'r een vrij dikke kleibende van wilde bakken heb ik dit proces een aantal keer over elkaar heen herhaald en na niet zo heel erg lang drogen resulteerde dat uiteindelijk in dit:
een flinke modderlaag die zelfs zo dik was dat de boel lekker aan het barsten ging!
nou staat dat natuurlijk lekker echt, maar je kunt er natuurlijk op wachten tot je een keer per ongeluk op een ongelukkige manier tegen je model aanstoot en de whole damned mudd will be tumbling down...
tiet veur dat eens wat steviger te gaan doen maken!
wederom de laatjes met huis-, tuin-, en keukenmiddeltjes opengetrokken en uitgekomen bij dit:
ouderwetse houtlijm, wat afwasmiddel en ouderwets water. Dat pigmentspul blijft natuurlijk vrij poreus en kwetsbaar, ondanks het fixeermiddel om de boel aan elkaar te plakken, dus als je het wilt verstevigen is het zaak om de boel vol te laten lopen met iets stevigers.
een scheutje houtplaksel in de bak, wat water d'r bij en een druppie afwasmiddel (zeep breekt de oppervlaktespanninks van water zodat het water kan worden opgezogen en niet als druppels zal blijven liggen) en vervolgens wederom nogmaals nog een keer gebruik maken van de capitulaire werkingsactiviteiten:
...waarbij het nu dus echt heel erg van belang is dat je verder niets aanraakt!
ga je nu zelf aan het smeren dan is de kans groot dat je de pigmentstructuren gaat beschadigen en alsnog eindigt met een hopeloze bende (en om te zien hoe kwetsbaar het allemaal is in deze fase: in de wielkas waar de kwast ligt zie je aan de linkerkant van de as een licht vlekje veroorzaakt doordat ik bij het uitademen daar dus een flake pigment wegblies!)
uiteindelijk is het de bedoeling dat de pigmenten volledig verzadigd zijn en als dat eenmaal gelukt is (de lijm moet enigszins op de pigmenten blijven liggen) dan wordt het tijd om de boel te laten aandrogen:
na verloop van tijd zal de toplaag weer z'n oorspronkelijke kleur beginnen te krijgen en dan kun je beginnen met de volgende verstevigingsstap.
de lijmoplossing die je nog over hebt vul je aan met een verse scheut pure houtlijm en vervolgens ga je nog een keer het hele model rond zoals bij de vorige laag en uiteindelijk....:
..zie je dat de lijm echt niet meer opgezogen wordt. het is dan vervolgens alleen nog zaak om met een stuk keukenrolpapier de overtollige sopzooi weg te zuigen en het geheel te laten drogen (wat trouwens kan met een fohn op laag vermogen omdat de eerste laag lijm de boel al vrij stevig heeft gemaakt) en uiteindelijk zou het er ongeveer uit moeten zien als dit:
en tadaaaa...een laag met modderkloet'n op 't gebakkegien.
en misschien ook nog wel leuk ter lehringe ende vermaeck; hoe maak je nou natte plekken in je modderzooi?
well, quite easy eigenlijk wegens dat doe je gewoon met dit:
bietjen in een bakje, logische plekken opzoeken (doorgaans plekken waar modder zich op zal hopen) en een dun laagje p+ opbrengen:
da's natuurlijk vrij subtiel en gelukkig kan dat allemaal ook wel wat Grendeliger!
in 3 stappen (van onder naar boven):
-donkerkleurige poederzooi rond de "natte" plek strooien
-voorzichtig uitborstelen
-losse poeders wegblazen en het achtergebleven poeder intamponeren
dus.
ik denk, ik schrijf het maar efkes.
gauw wieters!
met zoveel drek in de wielkassen kun je het natuurlijk niet maken om met schone bandjes rond te gaan rijden dus met wat poeders eerst de profiellijnen ingestoft:
...en vervolgens het profiel zich vol laten zuigen met lijmwater. ook hier weer niet soppen maar laten volzuigen:
en als de boel nog vochtig is even snel met je vinger over het profiel gaan om op die manier na het drogen voornamelijk zandresten in het profiel te hebben en niet op het loopvlak wat contact heeft met de grond:
zijkantjes van de banden met wat poeder inborstelen...:
en dat dan 8 keer:
sja, en me een vunzig landingsgestel moet je natuurlijk wel ervoor zorgen dat de rest ook niet al te schoon is ineens. hier en daar dus wat kleine bultjes pigment gestrooid op de romp:
en met een erg zachte borstel voorzichtig uitgepoetst:
...om uiteindelijk met dit te eindigen:
omdat zo'n centauro nog wel vrij groot is is het vrij lastig om overal een beetje consistent te blijven werken en om ervoor te zorgen dat je heulemaal aan het eind de boel mooi gelijkmatig op kunt leveren kun je met pigmentpoederts dus ook gewoon dit doen:
een bakje acrylverf op alcoholbasis maken dus :cheesygrin:
voorzichtig wat rondsproeien, tussendoor de boel droogblazen met de verfsproeiert en eventuele toch net wat te dikke plekken weer wat kaler borstelen met een zacht kwast...
...en dames en fietsbellen...
volgens mij....
KLAAR IS KLARA!
(..en nu nog maar een dagje of 3 werken en dan kan ik m'n blokkerbuild introduceren.....)
toedeledokie!
______________________________________________
_____________________________________
Kijk aan, nog meer spul wat al een poos over de werkbank zwoof (of was de verleden tijd van zweven nou "zwief?
) en waarvoor het hoogst tijd werd om eens af te ronden en een tiepseltje aan te wagen!Dit model is waarschijnlijk het langslopende actieve project wat ik ooit gedaan heb (volgens mij is het bijna anderhalf jaar geleden dat ik de doos voor het eerst open heb getrokken..) en dat komt omdat het m'n "beurzenbak" was; de kit die meeging naar beurzen en meetings en waar dus heul soms eens wat aan geknutseld werd.
Doordat dit project al een hele tijd liep ben ik helaas wel wat plaatjes kwijtgeraakt; aangezien de harde schijf waar nagenoeg al m'n knutselfoto's opstonden van het voorjaar doodging ben ik nagenoeg alles van de bouw zelf kwijtgeraakt maar om heel eerlijk te zijn missen jullie daar niet zo veel aan.
Het enige minpunt wat ik kon vinden tijdens de bouw was de niet zo soepele verbinding tussen achterpaneel en romp (ik kan me herinneren dat ik zelfs aan het vijlen en schrapen met een mes ben geweest om alles netjes dicht te krijgen) en de nogal losse wielconstructie. de wielen zitten goed vast op de assen met polycaps, maar de polycaps zelf zitten niet strak in de naven vast waardoor het allemaal wat wankel aandoet.
maar goei, het zit vast en da's uiteindelijk het belangrijkst leek me :cheesygrin:
En wat heeft ie nou precies in mekander gevrot dan?
_____________________________________
VRC-105 Centauro B1
De VRC-105 "Centauro" is een 8-wielig gevechtsvoertuig ontwikkeld door Iveco Fiat (romp en aandrijving) en Oto Melara (wapensystemen), twee Italiaanse fabrikanten, en is onderdeel van een familie van wielvoertuigen ontwikkeld voor het Italiaanse Leger.
In oorsprong werd de Centauro ontwikkeld als tankjager gedurende de jaren '80 van de vorige eeuw en zou qua gevechtscapaciteit vergelijkbaar moeten zijn met de toen standaard Leopard 1 maar dan met een grotere strategische mobiliteit ten opzichte van een rupsvoertuig.
De Centauro zou onderdeel moeten worden van een zestal snel inzetbare en mobiele gevechtsbrigades die verdeeld zouden worden over noord-, midden-, en zuid-Italie om daar te zorgen voor de interne verdediging en deze 6 gevechtsgroepen zouden bestaan uit zo'n 400 voertuigen waarbij de Centauro samen met de Puma (als transportpantser) de hoofdmoot zouden vertegenwoordigen.
Met het eind van de Sovjet-Unie richting het eind van de jaren '80 werden de plannen voor een dergelijke verdedigingsstrategie echter opgegeven en voertuigen werden gedurende de jaren '90 ingedeeld bij de cavalerieregimenten om daar te dienen als bewapende- en bepantserde verkenningsvoertuigen.
Sinds de jaren '90 is de Centauro ook meerdere malen ingezet tijdens internationale vredesmissies (joegoslavie, somalie en ook als onderdeel van de alliantie in iraq) waar het een succesvol voertuig bleek te zijn in de rol van verdediger voor konvooien en begeleider van voetpatrouilles.
Het voertuig is vergelijkbaar met voertuigen als 8x8 LAV en de Stryker en biedt bescherming aan 4 bemanningsleden door middel van bepantsering die ruim voldoende is om .50 kaliber munitie tegen te houden en heeft daarbij een voorpantser met een dikte tot 20mm. Alle vier de assen zijn aangedreven en 3 assen zijn te gebruiken om te sturen waardoor de Centauro een erg wendbaar voertuig is, zelfs zó wendbaar (het voertuig heeft een draaicirkel van 9 meter bij gebruik van de meesturende achteras) dat de achteras alleen gebruikt kan worden bij snelheden tot 10km/u omdat er bij hogere snelheden een kans is dat het voertuig kantelt!
De Centauro wordt aangedreven door een 512pk ontwikkelende v6 waardoor een topsnelheid (op de weg) van zo'n 100km/u kan worden bereikt.
De verkenningsvariant van de VRC-105 is voorzien van een tanktoren en beschikt over een 105mm geschut dat overweg kan met standaard NAVO-munitie en hoewel deze versie verre van sterk genoeg is om het op te kunnen nemen tegen de huidige generatie main battle tanks is hij prima in staat om zich te verweren tegen APC's (bepantserde infanterietransporteurs), raketdragers, enzovoort.
Bij sommige versies van de verkenningsversie (de B1, zoals ik hier bouw) is een deel van de opslagruimte voor munitie ingeruild voor ruimte voor 4 volledig bepakte infanteristen om zodoende de verkenningscapaciteiten verder uit te breiden.
Buiten Italie beschikt ook Spanje over een aantal (84 stuks) VRC-105 verkenningsvoertuigen en Oman heeft recentelijk (2009) een bestelling geplaatst (maar liefst 9 met een optie op 24 meer) voor een opgewaardeerde versie van de Centauro voorzien van een 120mm hoofdgeschut.
Naast operationeel gebruik binnen Europa is de Centauro ook in de periode 2000~2002 in de VS gebruikt als trainingsvoertuig voor de Stryker.
_____________________________________
Het voertuig wat ik hier heb gebouwd is een VRC-105 Centauro B1 en is dus de variant met ruimte voor infanterie. Aangezien dit apparaat in de spannende kleuren groen, groen en/of groen werd geleverd (nou ja, en een blauwe helmdag in het wit voor somalie en joegoslavie en zandtaartjesbruin voor operatie "Antica Babilonia" in iraq) heb ik er natuurlijk voor gekozen om dat ook niet te doen en gewoon maar eens even wat grapvols zelf te bedenken...
Damen und herren, een trumpie VRC-105 dus!
(en nou maar eens efkes kijken wat ik d'r van gebakken heb uiteindelijk....)
_____________________________________
Nou. na een kleine anderhalf jaar meegesleept te zijn van hot naar her lag het stiertje zo rond de zomerperiode ("oh? hebben we die al gehad dan?") ongeveer zo in de doos:
en leek het me zo onderhand wel eens tijd worden om deze werkplaatsdochter maar eens de deur uit te gaan werken. Zoals ik al aangaf heb ik van de echte bouwwerkzaamheden geen foto's meer, maar al met al was het allemaal vrij straight forward.
en aangezien Hobbybob Hobbybob is moest het natuurlijk allemaal wel net een heel ietsje moeilijker gemaakt worden allemaal! nou vind ik zelf meestal modellen van voertuigen waarvan de wielen netjes in lijn staan een beetje speelgoedachtig overkomen dus natuurlijk werd dat even aangepast. voornamelijk eenkwestie van de asdelen even loszagen en herpositioneren:
en dat zag er gelijk al een stuk prettiger uit.
Afgelopen najaar (geloof ik...) ben ik trouwens ook een dagje op bezoek geweest bij ome Gerrit en had ik voor de leut ook dit gebakje meegenomen om wat aan te knutselen.
..en toen ik zo aan het knutselen was viel me op dat de achterdeur toch wel vrij gedetailleerd was en niet gewoon een lullig vlak plaatje was met en handgreepje d'r op. ikke wat kijken naar dat ding en vervolgens sprak gerrit natuurlijk de wijze woorden:'daar moet dan wel een interieurtje in, Gren..."
oh ja.
nou ja, dat bleef dus zo een beetje doorsudderen in de ideeenverwerkingscapacitator met als gevolg dat een paar weekjes later de knoop (en tegelijkertijd ook een aantal onderdelen uit de rommelbak) werd doorgehakt:
d'r kwam een interieurtje in!
volledig helemaal absoluut niet gebasseerd op enige vorm van referentiewerk maar puur en alleen om de impressie te geven dat er wat aan de binnenkant zit van zo'n ding. vooral ook niet al teveel precisiewerk gedaan aan verfwerk en aankleding want uiteindelijk....
...kun je ongeveer zo diep zien (en dan ook nog eens alleen als je d'r een 100w daglichtjetser bovenhangt op een cm of 20...)
...en toen was het opeens ergens in het voorjaar en kreeg ik een pb-tje van Mark de Gier met de vraag of ik toevallig nog wat ijzerwerk wilde bestellen wegens hij ging zooi in laten vliegen en er was nog wel wat extra ruimte in de zending.
dan zit je zo eens zo'n site wat te bekijken, een tigtal pijpjes, kettinkjes en andere dingetjes aan te klikken en verrek!
een alternatieve knalpijp voor een vrc-105:
nou, bring it on dacht ik zo.
...und wieder een stap vooruit en nu dan zo richting mei/april!
ik had dus eerder in het jaar de romp al gesloten en had zo bedacht om de knalpijp maar eens vast te gaan fabrieken, maar toen herinnerde ik me opeens dit:
...het enige echte minpunt wat ik aan deze kit kon vinden tijdens het bouwen. op de één of andere manier sloot het allemaal net niet helemaal lekker aan (het leek een beetje alsof de achterplaat net wat te groot was voor het geheel) en er was vrij drastisch schraap en vijlwerk nodig om het allemaal een beetje glad te krijgen. nou heeft de centauro een gelaste romp en kan het maar zo zijn dat er best wel een overgangslijn hoort te zitten aan de achterkant, maar ik vond toch dat dit:
...er uiteindelijk een stuk aantrekkelijker uitzag.
achterkantje dus uiteindelijk helemaal netjes en glad dicht (de laatste paar gaatjes en kiertjes wegens net niet passen werden dichtgeklonterd met een paar kleine druppies lijm-met-plamuur en gladgeschuurd) en inmiddels dus tijd om die knalpijp eindelijk te gaan installeren.
eerst nog wat PE-freubelwerkjes omdat er nogal wat op en aan zo'n pijp hangt:
waarbij je gelijk kunt zien waarom een verse pijp nog helemaal zo'n slecht plan niet is; aangezien er allerlei verhogingen rond de pijp zitten is het een erg lastig karwei om de verbindingsnaad helemaal netjes weg te werken en uiteindelijk durf ik zelfs te stellen dat ik -inclusief het PE-werk- uiteindelijk sneller klaar was dan ik met de oorspronkelijke pijp was geweest.
als laatste nog de metalen freubeltjes die met het dooske zelf meekwamen (waarvan ik er een paar niet heb gebruikt omdat die wel heel freubelig klein waren en het trumpeter plaatstaal wat voor PE door moet gaan nou niet echt heel erg prettig te buigen is..) en toen had ik, na een kleine anderhalf jaar, een afgebouwde VRC-105 Centauro B1 op de werkbank staan!
joechei leverpastei!
und wass den jetztztztztzt?
genau!
wir werden mahl BZZZZZZZZZZZ machen doen enzo!
de hele dekselse bende in de spuitklarastand gelegd:
und let's go with that banana!
wat zandbakbruin:
wat zandbakbruin met lichtere plekkies en vlekkies:
wat groene geitjes:
gevolgd door, je raadt het vast al, groene geitjes met wat lichtere plekkies und vlekkies:
en ter afronding van het geheel...:
...ook nog een toefje zoewart. efkes het landingsgestel d'r onder voor de vorm en een paar sprieten d'r op voor het idee en klikkerdeklik:
ook leuk.
Wie immer ging ik natuurlijk ook bij dit model weer het plan hebben om met oliekledder aan de slag te gaan (een dezer dagen ga ik het echt onder de knie krijgen en weer eens wat anders proberen, echt!) en natuurlijk moet er dan wel een beste bats glimspul opzitten.
de baggerspuit volgeladen met p+, compressor op 1,5barretjes en BZZZzzzzZZZzz:
GLIMMMMMMM.
nou is dat hele olieverfgebeuren een vrij aggressieve activiteit voor de onderlaag en het is dus ook behoorlijk zaak om de p+ echt helemaal 100% uitgehard te hebben en dat red je dus niet met een enkel dagje drogen als d'r zo'n dikke laag opgekledderd is.
wat gelukkig echter wel kan na een dagje drogen is alvast de plakplaatjes d'r opplakselen, maar om nou te zeggen dat dat een brute bezigheid was....
neuh:
een ander klusje wat ook wel aardig is als de p+ wel aanraakdroog is maar nog niet droog genoeg voor het brutere werk is om eens een paar blikjes te werpen en te kijken of er nog wat detailwerk gedaan moet worden. knipperlichtjes, lampjes, knopjes, hendeltjes en natuurlijk ferarrirode sleephaken en optilpunten:
't blijft italiaans spul natuurlijk :cheesygrin:
na deze kliederijtjes besloten om nog even een dun extra laagje p+ over het geheel te sproeien om ook de laatste paar verfjes te beschermen en toen kwam er vervolgens een typhoon en een bult werk tussendoor waardoor er een weekje of 2 later dan eindelijk dit kon worden gedaan:
jeuj, oliekledder!
in tegenstelling tot het gemiddelde wo2-spul had ik zo bedacht dat ik op modern spul beter net iets subtieler kon werken omdat modern materieel er doorgaans wat minder afgeleefd uitziet en benadrukken van contouren en details was dus voldoende. In plaats van dikke kliederpartijen besloot ik dus om wat meer filter-achtige effecten aan te gaan brengen.
wat ik in basis heb gedaan is eerst met verdunde verf de hoofdlijnen intekenen en vervolgens deze lijnen uitgepoetst met een schoon penseel:
omdat ik alsnog vrij veel verf weer moest verwijderen besloten om op de neus de opgebrachte olieverf nog verder te verdunnen dan achter:
...en dat maakte het uitwerken al een stuk sneller:
op bovenstaande foto kun je trouwens vrij goed het "poetssysteem" zien wat ik gebruik; ik poets voornamelijk in een draaiende beweging de verf wege waarbij je in feite een oneindige spiraalbeweging maakt. het effect hiervan is dat de verf niet overal even dik achterblijft waardoor er in je verf verkleuringen ontstaan waardoor het eindresultaat wat minder kunstmatig aandoet.
oh ja, om nog even te benadrukken wat het belang van een goed uitgeharde laag p+ is:
zelfs een verflaag van meerdere weken oud poets je dus weg via mijn kliedermethode wanneer je de boel niet goed afgesloten hebt!
Nou had ik al plannen voor de wielkassen dus zo heel belangrijk vond ik het niet (sterker nog, ik had me met de p+ sowieso al meer op de bovenkant gericht omdat ik zowaar van te voren al had nagedacht over wat ik hoe ging doen
) en al had ik die plannen niet gehad dan was het nog een gevalletje lekker belangrijk geweest; d'r zit een behoorlijk langdingsgestel onder dus ie'j zeet er tog niks van :cheesygrin:ennieweg; sopperdesop achter de rug voor nu dus tiet veur een overzichtsplaatje met de vette kledder d'r op:
hmm, kleurenfilter een beetje van de waps zo te zien :roll:
dan maar een ploatien met wat matte lak d'r op en klaar voor de volgende smeerzakkerij:
zowaar, missie geslaagd volgens mij; details netjes benadrukt en verders allemaal niet een grote kliederbende geworden!
nou, en toen was het al weer tijd geworden om wat aan te gaan modderen. eerst de benodigde modderzooi bij elkaar gezocht en klaargezet:
...en veel meer heb je in eerste instantie niet nodig.
Voor de meesten hier die mijn freubelwerkjes al een poosje volgen zal het wel bekend zijn dat ik geen dure mig-pigmenten en dergelijk koop maar bij voorkeur naar de lokale knutseltoko ga en daar gewoon kant en klare verfpigmenten aanschaf en doorgaans niet meer uitgeef dan zo'n 3,50 per ons pigment...
maar het ging over aanmodderen dus.
zum beginnen eerst de boel flink verzuipen in alcohol.
waarom alcohol? (hoor ik peter al denken...)
well, omdat alcohol snel vervliegt en niet invreet op m'n pas gespoten matte lak en daardoor dus een prettig bindmiddel voor de pigmenten is. verzuipen dus:
vervolgens een hoopje pigmentpoeder op de natte geitjes werpen:
en vooral niet aan het soppen gaan als het pigment eenmaal op het model ligt; door de capitulaire werkingsactiviteiten zuigen de pigmenten vanzelf de alcohol op (tja, graties drank he..) en raakt het spul vanzelf verzadigd en na een poosje door te gaan met strooien bouw je vanzelf iets als dit op:
aangezien ik d'r een vrij dikke kleibende van wilde bakken heb ik dit proces een aantal keer over elkaar heen herhaald en na niet zo heel erg lang drogen resulteerde dat uiteindelijk in dit:
een flinke modderlaag die zelfs zo dik was dat de boel lekker aan het barsten ging!
nou staat dat natuurlijk lekker echt, maar je kunt er natuurlijk op wachten tot je een keer per ongeluk op een ongelukkige manier tegen je model aanstoot en de whole damned mudd will be tumbling down...
tiet veur dat eens wat steviger te gaan doen maken!
wederom de laatjes met huis-, tuin-, en keukenmiddeltjes opengetrokken en uitgekomen bij dit:
ouderwetse houtlijm, wat afwasmiddel en ouderwets water. Dat pigmentspul blijft natuurlijk vrij poreus en kwetsbaar, ondanks het fixeermiddel om de boel aan elkaar te plakken, dus als je het wilt verstevigen is het zaak om de boel vol te laten lopen met iets stevigers.
een scheutje houtplaksel in de bak, wat water d'r bij en een druppie afwasmiddel (zeep breekt de oppervlaktespanninks van water zodat het water kan worden opgezogen en niet als druppels zal blijven liggen) en vervolgens wederom nogmaals nog een keer gebruik maken van de capitulaire werkingsactiviteiten:
...waarbij het nu dus echt heel erg van belang is dat je verder niets aanraakt!
ga je nu zelf aan het smeren dan is de kans groot dat je de pigmentstructuren gaat beschadigen en alsnog eindigt met een hopeloze bende (en om te zien hoe kwetsbaar het allemaal is in deze fase: in de wielkas waar de kwast ligt zie je aan de linkerkant van de as een licht vlekje veroorzaakt doordat ik bij het uitademen daar dus een flake pigment wegblies!)
uiteindelijk is het de bedoeling dat de pigmenten volledig verzadigd zijn en als dat eenmaal gelukt is (de lijm moet enigszins op de pigmenten blijven liggen) dan wordt het tijd om de boel te laten aandrogen:
na verloop van tijd zal de toplaag weer z'n oorspronkelijke kleur beginnen te krijgen en dan kun je beginnen met de volgende verstevigingsstap.
de lijmoplossing die je nog over hebt vul je aan met een verse scheut pure houtlijm en vervolgens ga je nog een keer het hele model rond zoals bij de vorige laag en uiteindelijk....:
..zie je dat de lijm echt niet meer opgezogen wordt. het is dan vervolgens alleen nog zaak om met een stuk keukenrolpapier de overtollige sopzooi weg te zuigen en het geheel te laten drogen (wat trouwens kan met een fohn op laag vermogen omdat de eerste laag lijm de boel al vrij stevig heeft gemaakt) en uiteindelijk zou het er ongeveer uit moeten zien als dit:
en tadaaaa...een laag met modderkloet'n op 't gebakkegien.
en misschien ook nog wel leuk ter lehringe ende vermaeck; hoe maak je nou natte plekken in je modderzooi?
well, quite easy eigenlijk wegens dat doe je gewoon met dit:
bietjen in een bakje, logische plekken opzoeken (doorgaans plekken waar modder zich op zal hopen) en een dun laagje p+ opbrengen:
da's natuurlijk vrij subtiel en gelukkig kan dat allemaal ook wel wat Grendeliger!
in 3 stappen (van onder naar boven):
-donkerkleurige poederzooi rond de "natte" plek strooien
-voorzichtig uitborstelen
-losse poeders wegblazen en het achtergebleven poeder intamponeren
dus.
ik denk, ik schrijf het maar efkes.
gauw wieters!
met zoveel drek in de wielkassen kun je het natuurlijk niet maken om met schone bandjes rond te gaan rijden dus met wat poeders eerst de profiellijnen ingestoft:
...en vervolgens het profiel zich vol laten zuigen met lijmwater. ook hier weer niet soppen maar laten volzuigen:
en als de boel nog vochtig is even snel met je vinger over het profiel gaan om op die manier na het drogen voornamelijk zandresten in het profiel te hebben en niet op het loopvlak wat contact heeft met de grond:
zijkantjes van de banden met wat poeder inborstelen...:
en dat dan 8 keer:
sja, en me een vunzig landingsgestel moet je natuurlijk wel ervoor zorgen dat de rest ook niet al te schoon is ineens. hier en daar dus wat kleine bultjes pigment gestrooid op de romp:
en met een erg zachte borstel voorzichtig uitgepoetst:
...om uiteindelijk met dit te eindigen:
omdat zo'n centauro nog wel vrij groot is is het vrij lastig om overal een beetje consistent te blijven werken en om ervoor te zorgen dat je heulemaal aan het eind de boel mooi gelijkmatig op kunt leveren kun je met pigmentpoederts dus ook gewoon dit doen:
een bakje acrylverf op alcoholbasis maken dus :cheesygrin:
voorzichtig wat rondsproeien, tussendoor de boel droogblazen met de verfsproeiert en eventuele toch net wat te dikke plekken weer wat kaler borstelen met een zacht kwast...
...en dames en fietsbellen...
volgens mij....
KLAAR IS KLARA!
(..en nu nog maar een dagje of 3 werken en dan kan ik m'n blokkerbuild introduceren.....)
toedeledokie!
______________________________________________
Laatst bewerkt door een moderator:
