1/350 CV-9 Essex en CV-19 Hancock

[StevenVD]

Nu de Columbia in ABSD-1 de laatste stadia binnen begint te lopen, waarbij het vooral nog om beschildering zal gaan, wordt het tijd om terug wat doosjes open te breken. Na mijn Japanse avontuur met de Zuikaku wilde ik opnieuw een grote carrier uitkiezen en mijn oog was een tijd geleden al gevallen op de Trumpeter Essex-klasse kits. Ik was er al eens eentje tegengekomen met extra vliegtuigsets erbij op een beurs van twee dagen en toen ik er 's anderendaags op af wilde gaan, overtuigd door de positieve review op Warships Forum (http://www.modelwarships.com/reviews/ships/cv/cv-09/350-trump/essex.htm, was hij natuurlijk al weg. Gelukkig lag de kit even later ook in de winkel om de hoek. Maar na het onderwerp bestudeerd te hebben, stelde ik vast dat er tussen de Essex-schepen onderling wel wat verschillen waren. Dat verschil merkte ik ook door de upgrade-sets van Pontos die er bestaan, daarvan zijn er drie verschillende varianten. Twee zijn voor zogenaamde short hulls zoals de Essex en de Yorktown, maar een derde is voor de long hull Ticonderoga. Daarom heb ik van de Aviation Megastore ook de Hancock gekocht, met als gevolg dat er ook een tweede Pontos set kwam. Ik wilde uiteraard ook een goed uitgebouwde airwing, want de luxe uitbreidingen van Pontos voorzien ook in de detaillering van een volledige bezetting. Daarom heb ik Ebay afgestruind en er was onder andere iemand in Frankrijk die zes sets Hellcat tegelijk verkocht. Ik heb ook nog ergens een setje Master torpedo's zoals op de Princeton opgehaald. Laten we nu eerst de bouwdozen van naderbij bekijken voor ik het over de rest zal hebben. Ik heb de inhoud van de Essex links uitgestald en die van de Hancock rechts, zodat je de overeenkomsten kan zien.

Je zult je wel afvragen waarom dit topic 2 van deze schepen bevat, terwijl eentje al genoeg werk is om 10 bladzijden te vullen. Ik denk dat ik door sommige bouwstappen gelijk uit te voeren, me tijd kan besparen, zoals het schilderen van de airwing, de figuren of het uitzagen van de hangarpoorten die dicht gegoten zijn (het ene minpunt van deze kit). En het zal dus mogelijk zijn per bouwstap de verschillen te vergelijken.

CV-9 Essex:

CV-19 Hancock:

Bij deze laatste heb ik de verfschema's doorgehaald omdat Trumpeter die van een verkeerd schip heeft weergegeven. Ik vond dit schema wel terug op een zusterschip maar de Hancock heeft deze nooit gedragen. In plaats daarvan ga ik ze schilderen in wat ik als een van de fraaiste camo-patronen uit de oorlog beschouw:

De linkerflank van het schip is als het ware een trompe-l'-oeuil geworden. Nu beide dozen tegelijk open liggen, kunnen de verschillen tussen een korte en lange romp goed vergeleken worden.

De romp van de CV-9 bestaat uit 1 ononderbroken stuk, terwijl er bij CV-19 de afzonderlijke rechte boeg uit de Ticonderoga-kit toegevoegd is. Daar zal dus een naad weggewerkt moeten worden. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik ze nu als waterlijnmodel uit ga voeren, of dat ik er eentje op een voetstuk zet. Het valt wel op dat beide kits een ander voetstuk bevatten.

In tegenstelling tot wat je zou denken, is het vliegdek van een long hull Essex dan weer korter dan zijn voorganger, want de langere boeg werd vooral benut om hier extra 40mm luchtdoelgeschut op te installeren en de vuurcirkel daarvan beperkte het dek wat. Op 1/350 is dat een centimeter verschil, maar ook het achterste dekdeel is ingekort in het model. Ik weet dat er van Pontos instructies zijn om de achterste vliegtuiglift uit minstens een van de modellen te verplaatsen.

Ik dacht dat ik ook een foto van de Trumpeter vliegtuigkits had genomen, maar in feite heb je de inhoud van deze al gezien bij de scheepskits. Opvallend daarbij was, dat de short hull maar drie sets van vier vliegtuigen kreeg en de long hull vier sets. Hier krijg je nog eens van mijn F4U Corsair set de details; dit setje had ik al jaren voordat ik over de Essex had gedacht, maar het bleek niet bruikbaar voor de Princeton met zijn typische brullende Hellcats. Dan zijn er nog drie doosjes Helldivers, want ik weet niet of de Dauntless van bij de Essex van enig nut zullen zijn. Laat ik deze post al maar plaatsen, dan kan ik in de volgende de upgrades tonen.

 

[StevenVD]

Ik zal het qua Pontos voornamelijk bij de inhoud van de Essex-set houden, want hier zal het er ook erg gelijkaardig uit zien. Wie goed oplette hierboven, had al gezien dat ik de 2 sets per ongeluk verwisseld had. De doos van de Essex is wel een stukje hoger dan die van de Ticonderoga, maar dat lijkt me niet functioneel.

Naast het PE zal je ook deze keer niet kunnen kijken.

Resin van Pontos zou afkomstig zijn van Veteran Models. Er zitten een aantal zeer fijne uitsteeksels op, zodat je je bijna afvraagt hoe ze het op een hoopje in deze zakjes hebben durven steken.

Gedraaide metalen deeltjes en een ketting, die was ik al gewend uit de Infini-set van de LST. Hopelijk klopt hier het aantal wel.

Een voorgekleurd houten dek in meerdere segmenten.

De sloependekken in blank hout.

Maskering voor het dek en wrijfdecals voor de signalisatie.

Decals voor de hele airwing.

Instructies op grote kleurenkopieën en een papier voor de maskering en het PE op het dek.

Instructie voor de vliegtuigdecals apart per zusterschip, want je kon aan die vliegtuigen vaak van een afstand zien op welke carrier ze gestationeerd waren.

Wat ik bij het maken van de foto's nog niet voorzien had, is de bemanning van deze 2 schepen. Zonet heb ik de bestelling geplaatst bij Ion Models, het zullen 6 sets zijn van elk 72 figuren, voor de helft matrozen en voor de andere helft piloten en vliegtuigpersoneel. Die eerste kon je al zien in het topic van de Columbia:

https://www.scalemates.com/kits/ion-model-u350-002-us-navy-carrier-personel-and-pilots--1439332
https://www.scalemates.com/kits/ion-model-u350-001-us-navy-chilling-on-deck-1-350--1411673

Volgens mij komen deze uit Polen, dus zullen ze hier hopelijk snel aankomen met hun 400 man.

 

[StevenVD]

Tenslotte lag er op de overbelaste tuintafel (het linkse bijzettafeltje heb ik dit weekend nog zelf gemaakt om alles er op te krijgen) een heel pakket aan literatuur. Ik heb delen hiervan al eens eerder beschreven toen ik ze kocht, ik zal dit hier nog eens herhalen.

https://www.modelbouwen.be/threads/nieuw-gekocht-2021-2022.17271/page-3

... Er bestond een boek dat het neusje van de zalm was voor deze klasse, dus heb ik het maar in huis gehaald.

Het kost wel zo'n 90 euro en je kan niet anders dan het hele pakket kopen. Dit bestaat uit het hoofdwerk, het kaartenboek en de losse plannen. Die kan je ook niet apart verkrijgen.

Een lijst met de levensloop van alle schepen uit de klasse.

Positie van het AA-geschut voor elk van de schepen. Dit had me bij Zuikaku wel moeite kunnen besparen.

3D-plannen van het hoofdgeschut.

Historische foto's. Alle foto's zijn in Engels en Duits ondertiteld, maar de doorlopende tekst is Engels. Alle technische gegevens worden doorgenomen, zoals aandrijving, bewapening, elektronische uitrusting, ...

De airwing is ook uitvoerig behandeld, met alle bestaande verf- en identificatieschema's.

Voor het gedeelte van de geschiedenis van elk schip apart heb je wel een grote leesboog nodig.

Dit vond ik een mooie extra, alle gebaren van het dekpersoneel uitgelegd.

Alle varianten van elke radarantenne werden in 2d opgetekend.

Het kaartenboek is in kleur en hier en daar geïllustreerd met tactische eenheden. Het voordeel van dit aparte boek is dat het bij de tekst gehouden kan worden en er zo geen bladruimte verloren gaat in het hoofddeel.

En de losse plannen zijn ook een must, er staat bijvoorbeeld duidelijk op hoe de rigging van de schepen is en welke verschillende ontwikkelingen de aparte schepen doormaakten. De schalen gebruikt voor de plannen in dit boek zijn wel niet allemaal even praktisch, zo zijn de grote plannen op 1/400 terwijl er van deze schepen nauwelijks een model in die schaal is.

Bij mij laatste bezoek aan de Escadronstraat kocht ik nog het boek over Amerikaanse carriers van Norman Friedman. Dit bevat vooral de ontwikkeling van de scheepsklassen.

Het boek van Steve Backer over de Essex klasse bevat heel wat modelbouwinfo naast wat algemene uitleg over de Essex-klasse.

Het boekje over de Yorktown toont naast actiefoto's ook wat van de latere carrière van de Essex-klasse, ze zijn na de oorlog omgebouwd met een hoekdek naar Britse ideeën en sommige hebben nog gediend in Vietnam of zelfs bij het ruimteprogramma van de NASA. De Yorktown is nu nog te bezoeken en heeft nog enkele ruimtes die gewijd zijn aan de strijd in de Pacific, met verschillende originele voorwerpen. Ik zal later nog een deel toevoegen met de nodige geschiedenis over deze schepen.

 

[Pascal]

Beloofd weer stevige werkje te worden met de nodige info.
Veel plezier met de bouw.

 

[Erwin]

Was even verward met de naam USS Yorktown want ik dacht aan deze die tijdens de Battle of Midway gezonken was. Blijkt hier dus om zijn modernere opvolger te gaan .
Veel succes met de bouw.

 

[StevenVD]

Bedankt voor de reacties. Erwin, de volgende tekst zal het wat duidelijker maken. De Essex-klasse was gebaseerd op de Yorktowns en door de betrekking van de US Navy in de oorlog werd dit contract uitgebreid naar 32 van deze schepen, waarvan er 24 uiteindelijk in dienst zouden komen, acht onfgewerkt zouden blijven en twee niet gebouwd zouden worden. Naast de tien uit het eerste ontwerp kwamen er ook exemplaren met een aangepaste boeg om hier nog meer luchtafweerkanons te voorzien (long hull). Enkele van de schepen zouden de namen overnemen van gezonken voorgangers, zoals CV-10 Yorktown, CV-12 Hornet, CV-18 Wasp en CV-37 Princeton. Nu het verdrag van Washington verbroken was, konden ze 20 meter langer gemaakt worden dan de Yorktowns en kon het vliegdek ook breder en de bepantsering zwaarder worden. De schepen hadden zelfs vier dubbele geschutskoepels met daartussen een langgerekt eiland waar naast de brug en de schoorsteen een groot aantal antennes op terug te vinden was. Het vermogen was ook vergroot tot 150.000 pk zodat de schepen mee konden in de snelle strijdmacht.

Het vliegdek was 266 x 28 meter met een overhang aan bakboord tegenover het eiland en de waterverplaatsing was 27500 ton. Er konden gemiddeld 90 vliegtuigen vervoerd worden. Het schip had drie vliegtuigligten waarvan er een aan de bakboord dekrand geplaatst was, iets dat bij latere ontwerpen standaard zou worden om een ononderbroken vliegdek te hebben. Het complement aan luchtdoelkanonnen varieerde nogal. Sommige van de wapens stonden op demonteerbare platformen om het schip in staat te stellen het Panamakanaal door te kunnen varen. Geen enkele uit deze klasse is in de oorlog tot zinken gebracht, hoewel sommige ternauwernood aan dit lot ontsnapten en verschillende te maken gekregen hebben met de beruchte kamikaze-aanvallen.

Na de oorlog kregen de schepen een ombouw naar een hoekdek en voerden ze nieuwe taken uit als helikoptercarrier, tot ze uiteindelijk niet meer volstonden om de nieuwste Navy-jets te kunnen gebruiken. Nog vier exemplaren blijven er vandaag over, helaas niet de twee schepen die hier gebouwd gaan worden, maar ze lijken dus ook niet meer op hun oorspronkelijke ontwerp. Ze werden opgevolgd door de Forrestal-klasse.

Tewaterlating in 1942 in Newport News.

De opbouw is voltooid en de dubbele 5-inch kanons geplaatst. Er zijn ook nog enkele 5-inchers aan de dekrand.

In 1943 onderweg met de typisch Amerikaanse opstelling van de vliegtuigen gedeeltelijk op het vliegdek.

Essex in camouflagekleuren.

De kamikaze van november 1944, een eerste aanvaller kon neergeschoten worden maar een tweede Judy kwam door de barrage van luchtafweer.

Er werd een gat geslagen aan de rand van het dek en door de vliegtuigbrandstof van de aanvaller is er een explosie.

Bij deze aanval werd het schip niet zwaar beschadigd, maar er stonden wel vliegtuigen klaar om te vertrekken en daar vielen 16 doden en 54 gewonden.

De beroemde foto van de "Murderer's Row", waarbij de Essex niet zichtbaar is maar wel de Hancock als vierde in de rij in de baai van het atol Ulithi, een basis buitgemaakt op de Japanners en toen de grootste zeemachtbasis ter wereld.

Een paar van de gebruikte vliegtuigtypes, zoals Avengers en op het einde Corsairs.

Op weg naar Okinawa.

Foto's van de Hancock:

Na de tewaterlating en met haar typische camouflage Measure 32 design 3a:

Een Helldiver die op de Hancock dienst deed.

Een ongeval dat in Januari 1945 plaatsvond.

Bommen waren bij de landing van een vliegtuig losgekomen in het ruim en ontploften.

Er werd een gat in het vliegdek geslagen, dat tijdelijk gedicht werd met platen, en drie vliegtuigen en het achterdeel van het eiland werden vernield. Hierbij vielen 62 doden en verschillende gewonden.

Ook de Hancock viel ten prooie aan de kamikazes, waarbij een zware brand ontstond die van op de Essex waargenomen werd.

Het vuur kon geblust worden maar er vielen 29 doden, 34 raakten vermist en 82 gewond.

Hancock rond 1957 na verschillende modernisaties, met een hoekdek. HEt schip werd uiteindelijk gesloopt in 1976, een paar jaar na de Essex.

 

[Roy vd M.]

Het is een duizelingwekkende hoeveelheid tekst en foto's en referenties die je aan de lopende band aan ons toont... ik kan het niet allemaal bijhouden en verblijf in verbazing hoe je hier de tijd voor kan vrijmaken en dankbaarheid dat je deze zaken zo uitgebreid met ons wilt delen. En dan heb je ook nog een baan! Formidabel hoe je dat allemaal een plekje kunt geven.

Ik kan dus (alleen al logistiek) feitelijk niet alles lezen en volgen, maar als ik eens een vrij moment heb en er staat een update dan wil ik er wel eens goed voor gaan zitten en dan zijn de updates steeds interessant.

 

[StevenVD]

Roy, ik schep er uiteraard een plezier in om dit soort intro's te schrijven en dan de reacties daarop te zien, dus is het me een genoegen om te lezen dat jij het naar waarde kan schatten. Overigens heb ik al een paar collega's die mijn doen en laten hier opvolgen. We zullen er maar eens aan beginnen.

Bij de Hancock moest de boeg er nog aangezet worden. Dat gebeurt dus eerst.

Deze kit is van beiden het minst goed afgeleverd geweest in de doos. Dat was al te zien aan de verpakking, die onderaan een gat vertoonde. Maar net zoals bij de Princeton was ook hier een stuk van het dek geschud geweest in de doos. Omdat het ergens tegen iets aan had gestoten, waren een aantal van de bolders gewoon afgebroken. Die zijn nu niet bepaald enorm gedetailleerd gegoten, dus dat valt makkelijk te repareren. Maar het zal moeilijker worden om de bekrassing op het hangardek weg te plamuren. Dit gedeelte komt gelukkig niet open en bloot zichtbaar.

http://www.shipmodels.info/mws_forum/viewtopic.php?f=16&t=97425&p=919517&hilit=pontos+essex#p919517

De producenten van Pontos hebben er op gewezen dat de positie van de achterste lift in de Trumpeter kits incorrect is en ze hebben die dus verplaatst volgens de bouwplans. Hij moest naar mijn berekeningen 3,5 millimeter naar rechts. Dit heeft alleen gevolgen als je de lift open wil bouwen, want anders kan je de liftopening gewoon dichtlijmen met de liftvloer en het houten dek er overheen kleven. Maar ik wilde zeker bij een van de twee schepen de achterste lift open zetten.

Een bijkomend probleem is dat de hangarvloer dezelfde afwijking vertoont. Waar de liftvloer het dek niet bedekt, zal je de paneellijn links van onder de rand zien komen. Die moet dus ook nog geplamuurd worden.

Ik moest de volledige liftopening uit het dek lichten. Dit gaat prima met mijn nieuwe cirkelzaagje van Proxxon in de Dremel.

Als het stuk er uit komt, is het makkelijk aan te passen. Ik heb eerst geprobeerd om de liftopening op zich te behouden. Ik zou die hebben kunnen verplaatsen door een stuk van het dek af te halen.

Dit stuk zou ik aan stuurboord weg moeten halen, want daar kwam de liftrand heel dicht bij mijn zaagsnede.

Het stukje dek komt dan aan bakboodzijde te zitten, hier een dry-fit. Zoals je kunt vaststellen, heeft Trumpeter geen detaillering aan het plafond ingebouwd, zoals ik na mijn vorige twee carriers gewend was. maar het is sowieso moeilijk te zien als de romp dicht is.

Ik besloot om eerst het gat terug te kleven zodat ik het nog kon verschuiven. Het moest exact overeen komen met het houten dek.

Helaas heeft Pontos ook de vorm van de liftopening zodanig aangepast, dat de omtrek niet meer samenvalt met het plastic. Ik ging dus eens kijken hoe het PE-stuk rond de liftrand gevormd was. Dit zou bepalen hoe het plastic er onder gevormd moet zijn.

Dan kwam er een zeer spijtige vaststelling. Het eerste stukje dat ik uit mijn dure Pontos PE-set nodig heb, is al meteen fout getekend. Waar de voorste lift een mooi symmetrische rand heeft met het onderdeel 604 onderaan, is het stuk 605 voor de achterste lift uit register geschetst. Het gat van de lift zit niet in het midden maar 0,4 mm naar rechts op deze foto. Dat klinkt onschuldig, maar daardoor is het totaal onbruikbaar. Je ziet meteen dat het niet meer symmetrisch is. Een voorgevoel bekroop me en ik checkte meteen de set voor de Essex. Die blijkt het zelfde fret te bevatten voor de liften, met dezelfde afwijking. Ook is er een verschil in vorm met de voorste liftrand, zodat je niet één van de twee schepen volledig kan afwerken met twee sets ter beschikking. Daar moest al eens goed over nagedacht worden, als we niet meteen dit project terzijde wilden schuiven. De eerste theorie was om de liftranden te vervangen met een goedkope PE-set, zoals die van Eduard die vaak opgesplitst zijn in pakketten. Maar de kans was dan groot dat Eduard zich niet bezig gehouden zou hebben met de aanpassing van de liftopening, en dan zou het niet passen in het houten dek. Dan zat er nog maar 1 ding op.

Het is natuurlijk geen sinecure om zo'n liftrand zelf uit metaalfolie te snijden, zeker als er verschillende gravurelijnen met afgeronde hoeken rond het stuk lopen. Ik begon dus met de opening te snijden uit een plaat met een scherp scalpel. Het was vrij makkelijk om de omtrek van de liftrand over te trekken op de plaat, maar het was iets moeilijker om het gat in het midden terug uit te lijnen aangezien dat bij het origineel verkeerd zat. Bij het weghalen van het midden mocht de plaat nergens geplooid worden. Dan werden de gravures met een lineaaltje getrokken. De afrondingen zijn met de losse hand ge-etst. Daarna werd het stuk uit de plaat gesneden en alle bramen weggevijld. Helaas zal ik dit voor de Essex nog een tweede keer moeten uitvoeren.

Het resultaat heeft toch 95 procent van de kwaliteit van het origineel, en het is wel correct van afmetingen.

Ik moest ook het dek vervangen rond de lift, om de juiste afrondingen te krijgen in de hoeken. Die werden met een boortje voorgeboord aangezien ze een radius van 5mm moeten krijgen. De ABS-plaat is zoals het dek 2mm dik en is van Greenstuff.

Ik heb nog net een houtboor van 10mm, die is bruikbaar om de vier hoeken uit te snijden. Dat doe ik met de hand.

Het stuk dek zit hier vastgelijmd en het PE-deel is er met secondelijm op vastgezet.

Met het houten dek er op, zal je niets meer zien van het materiaalverschil. Nu de binnenrand nog wat afwerken.

 

[Pascal]

Knappe werken weer.

 

[Yamato]

Zal weer aan de grond genageld zijn. Fantastische info!!! Ga ervoor... We hangen aan uw lip.

 

[Erwin]

Opnieuw heel secure werken om met veel aandacht te volgen.

 

[airbus56]

Prachtige inleiding met heel veel info voor de volgers. Bij de eerste bewerkingen is meteen de toon gezet. Dit wordt weer een heel mooie bouw om te volgen.

 

[StevenVD]

De volgende stap gaat ook weer in enkele foto's iets tonen uit de Hancock-kit waar ik de hele dag aan gezaagd en geschuurd heb.

De hangardeuren van Amerikaanse CV's zijn meestal half tot volledig open, maar Trumpeter besloot toch om ze allemaal volledig af te sluiten. Ik wilde zeker voor een van de twee carriers deze poorten allemaal weghalen. Dat ging extra gemakkelijk met de cirkelzaag en de puntige frees.

Ze gedeeltelijk weghalen is ook niet voldoende, ze zijn namelijk allemaal anderhalve millimeter dik, waardoor het atoomschuilkelderdeuren zouden lijken.

Toch is de binnenkant van de poorten hetzelfde afgewerkt als de buitenkant. Ik vond de lamellen wel iets te diep uitgesneden. Het materiaal van Evergreen dat ik kocht voor de werkboten van de ABSD is beter bruikbaar, omdat hier de nadruk niet ligt op de kieren tussen de secties. Misschien gebruik ik dit spul om de poorten gedeeltelijk terug te brengen, al wil ik eerst metaal gebruiken. Ik vond de poorten van de Dragon Princeton PE, maar die zijn net iets te smal.

Op deze foto het resultaat van al het zaagwerk, ik heb op een paar na alle poorten weggehaald.

Vergelijk met dezelfde ramen uit de Essex-kit waar dit nog niet op toegepast werd.

De grote hangardeur ziet er aan de binnenkant dus gedeeltelijk afgewerkt uit, met bedieningspanelen naast de poorten, maar ook sinkmarks en uithollingen in het plastic. De poorten stoppen aan de uitholling, misschien moet ik hier aan de binnenkant ook de poorten nog verder afvlakken, want anders zie je dat ze afgesneden zijn.

 

[dancooper]

Mooi werd Steven, en zelfs als ik niet met modelbouw bezig ben beschuldigt mijn vrouwtje me van te veel te zagen.

 

[StevenVD]

Nu de Columbia uitgevaren is, kunnen de Essexen weer op stapel, dus gaan we weer wat zagen. Ik wou de airwing eerst wat in orde hebben zodat ik straks wat in de hangar kan zetten. In Antwerpen Modelling Event vond ik nog een setje Avengers, zo werd het een indrukwekkend rijtje.

Ik vond zelfs nog een vijftal stuks die van de Princeton waren overgeschoten. Naast deze vier clearpart is er nog een L'Arsenal resin exemplaar.

Ik ben al even bezig met overal een cockpit in te zagen. Een paar uur werk.

Nu de vleugelaanzet, want het interieur van WEM is nog onderweg.

 

[the--mouse]

Indrukwekkend al die onderdelen voor de vliegtuigen.....

Fred
.

 

[StevenVD]

Helaas zal de cockpit nog een tijdje achterblijven, want L'Arsenal gaf aan dat van mijn bestelling alleen de andere sets in stock waren. Er volgen dus nog enkele foto's van de andere toestellen die uitgehold en van de vleugelbasis voorzien zijn.

De Helldivers hadden een slecht uitgemeten ontwerp voor de rechtervleugel, waardoor ik daar met putty heb moeten aanvullen.

De Avengers bleven niet samenhangen.

Hier zie je het belangrijkste verschil tussen beide schepen. De Essex heeft een kortere maar bredere boeg. Ik vond dat die voorlopig beter paste dan die van de Hancock.

Die moest ik klemmen om de romp te doen aansluiten op het dek.

Bij de Essex was dit minder nodig. Hier komt er maar een enkele geschutsopstelling.

Zoals vorig jaar gemeld, moest de bodem van de lift ook nog een stukje verlegd worden. Hier wordt die terug vastgelijmd nadat er een reepje afgehaald en naar bakboord verplaatst is.

Nu konden de hangarmuren opgebouwd worden. Maar die waren bedoeld voor gesloten poorten en het bleek dat de binnenkant van de poorten niet mooi uitgelijnd was op de buitenkant. Omdat ik ze opengemaakt had, moest dit terug afgestemd worden.

Het vervelende is, dat de wanden niet per stuk ingepast kunnen worden in de hangarvloer, er zijn geen paspinnen. Je merkt alleen op het einde of alles tegen de achterwand aan komt of er voorbij zit. Ik heb die achterwand al maar eerder geplaatst zodat het geheel gedry-fit kan worden. Vreemd genoeg heb ik een strook van een millimeter uit het dek moeten halen als het in de romp van de Hancock wilde passen. Ik ben benieuwd of dat ook bij de Essex het geval gaat zijn. Ik hoop ook dat het vliegdek straks goed gaat passen, al heb ik van de wanden niets moeten afhalen.

Om de wanden gelijk te doen lopen met de romp, wordt oude afplaktape gebruikt.

Ik stelde vast, dat er een stuk wand bij was, waar een kromming in geslopen was. Om die er uit te werken, wilde ik achter de wand steunen plaatsen om ze aan te kunnen duwen.

Ook de bakboordzijde kon nu rechtgezet worden.

Elk van deze stukken moet behoorlijk met putty opgevuld worden aan de binnenzijde, al wordt er heel wat van de hangarstructuur weergegeven.

Een probleem met mijn Pontos-sets is dat er wel genoeg waterdichte deuren meegeleverd zijn, maar niet genoeg van een en dezelfde soort. Het lijkt er op of ze van een viertal types telkens acht exemplaren toegevoegd hebben. Maar er zouden er meer van dezelfde soort moeten zijn rond de scheepsromp. Mijn plan is om de deuren die ik al op Essex geplaatst heb, over te brengen naar Hancock en dan voor Essex een ander type te gebruiken. Zo zijn ze elk consequent en kun je ze alleen onderscheiden als je goed naar de deuren kijkt. Op de koop toe is het praktisch onmogelijk om te zeggen waar in de kit ze voorzien hadden om deze pe_deuren te plaatsen, want de handleiding toont overal nog de plastic versie.

Ook in dit bakje achteraan bakboord horen nog drie deuren te komen. Nu moet ook de Essex aangepakt worden.

 

[Erwin]

Nog maar goed gestart en al een hele boel aanpassingen, courage.

 

[Pascal]

Mooie start alvast.

 

[StevenVD]

Bedankt voor de gelukwensen, het beste moment om in een model te zagen is aan het begin.

Ook bij de Essex heb ik de lift verplaatst. Daar is het plan wel om de liftvloer gelijk aan het vliegdek te laten, maar ik heb een paar hangarpoorten open gelaten om hier toch nog iets van terug te zien.

Ook hier is de voorste hangardeur weer wijdopen gezet. Omdat de deuropening schuin is, moest dus ook weer de roldeur binnenin grotendeels weggeschraapt worden. Ik had te laat door dat Trumpeter de stukken voor de rollen boven de poorten links en rechts waarschijnlijk omgewisseld heeft in de handleiding, want ik heb ze telkens iets moeten aanpassen om met de poorten overeen te doen komen.

Hier zie je het effect van 1mm hangardek wegzagen bij Hancock terug in de afstand van het eiland tot alles wat op het dek gemonteerd is. Hopelijk brengt dit verschil me later niet in de problemen.

Toch komt ook bij Essex de muur mooi uit op de achterwand.

Deze lijmvlekken zijn met opzet aangebracht.

De reden daarvoor zie je hier. Dit soort sinkmarks vallen nauwelijks op in vooraanzicht, maar na het schilderen blijven ze het zijaanzicht verstoren.

Hier zijn de lijmvlekken al geschuurd. De oneffenheid zou weg moeten zijn na beschildering.

Het hangardek is wel iets te dik uitgevoerd, je krijgt dus een naad tussen de romp en de wanden als die dikker zijn dan de romp zelf.

Nog eens de vergelijking tussen de twee types als je het dek toevoegt.

De twee splintershields voor de vuurleiding komen onder het dek uit omdat dit iets korte is bij de Long Hull carrier Hancock.

Hier kan je zien welke poorten ik dicht gelaten heb bij de Essex. Ik moet nog wel beslissen of ik nu halfopen poorten toevoeg, want die ging ik uit dunnere plaat snijden.