1/35 JGSDF Type 90

[StevenVD]

Iedereen opgepast, want hier komt weer zo'n onpasselijk uitgebreide intro over wat de volgende moderne kit wordt die op de tuintafel belandt. Het was een nek- aan nekrace tussen de Ariete en deze Type 90 die ik tweedehands op de kop getikt heb. Hij is te vinden in meerdere uitvoeringen, zoals met een mijnenploeg, een extra jeep of accessoires erbij maar dit was dus de basiskit. Even kijken wat daar dan in zit, na de Tamiya geniete zakjes open te prutsen.

Aan de hull is te zien hoe de middelste wielen van torsievering voorzien zijn, terwijl de buitenste hydropneumatisch opgehangen zijn. Hierdoor kon de tank gekanteld worden.

Ook hier een paar figuurtjes die wel in iets bruikbaars om te toveren zullen zijn. Ze zijn wel te vrolijk als ik vergelijk met de referentie.

De gebruikelijke polycaps en insectengaas, plus een voorgestanst glaasje dat op die manier gebogen en dus onbruikbaar gemaakt is.

De tracks zijn in vinyl en zien er degelijk uit, al zitten ze in een voorgeplooide vorm in de doos. Ze worden vervangen omdat ik aan de moeilijk te verkrijgen R Models tracks geraakt ben. Er zit van hetzelfde materiaal een cover voor de mantlet bij, maar dat ziet er in het echt ook zo dik uit, dus dat kan misschien wel van pas komen.

Decals voor een aantal verschillende uitvoeringen. ik herken al het bliksemembleem van de tweede brigade dat in de referentie meermaals voorkwam, maar bijvoorbeeld niet de vijfde brigade.

De meest uitgebreide upgrade voor deze tank kan je vinden bij het merk Tetra Modelworks, waar ik twee verschillende sets van gevonden heb. In de eerste zit een bonte verzameling PE, papier, metaaldraad, ketting en ander reflecterend spul.

Ook een heel mooie kleurenfoto-handleiding van drie bladzijden waar je van gaat watertanden.

 

[StevenVD]

De tweede set is een camouflagenet in papier dat je over de geschilderde tank drapeert. Hopelijk gaat dit beter dan de toestand met het verbandgaas met theeblaadjes die je soms in andere kits aangeraden ziet.

Het pièce de résistance bij een MBT is natuurlijk het kanon. In de Type 90 werd een in licensie gebouwd Rheinmetal 120mm L/40 kanon gebruikt, dat je ook in de Leopard 2 kan vinden. Er zit aan het uiteinde een spiegel om de thermische vervorming te meten en om te rekenen in de ballistische berekeningen. Dat vond ik bij een Russisch merk waar ik al eerder eens mee te maken kreeg in het BTR-80 topic.

Daarin zitten ook meerdere materialen, zoals gedraaid metaal, resin en PE.

De handleiding is ook mooi ingekleurd, al moet ik sommige passages nog interpreteren. "Resin part" kon ik voorlopig niet terugvinden.

Ik heb deze loop al eens losjes in elkaar gestoken. Er moet nog wat flash van tussen, maar hij is nu al bijna een centimeter langer dan de kit.

Dan komen we nog uit bij de vervangtracks. Dit moet een van de enige kapitale tanktypes zijn waar Friul niks van uitgegeven heeft. Gelukkig zijn er twee types tracklinks van het obscure merk R Models, zo obscuur dat het zijn eigen slogan, "Create Miracle" fout spelt. Maar het lijken heel bruikbare links met evenveel detail als op het vinyl maar zonder de gietnaad.

Ja, er zat en soort geluksblaadje bij, en vreemd genoeg past de draad voor de trackpins niet mee in de wat gammele verpakking van de links.

Ik heb de links nog niet geteld, geen idee of je genoeg spares krijgt om ook de vier reservelinks op de koepel te kunnen vervangen.

Dit zijn de tracks zonder rubberschoenen voor op terrein, de andere bestaan dus ook.

Verder ben ik nog aan twee boeken geraakt, al zijn beide enigszins cross-topic. De eerste is van Tankograd en bevat een overzicht van de moderne stand van zaken in het JGSDF. Foto's van MBT's komen pas aan de laatste vijf bladzijden ervan aan bod, maar ze worden hier en daar wle vermeld bij de andere voertuigen waar ze mee samenwerken.

Maar ik ga veel meer gebruik maken van een ander boek, dat vanmiddag bij me arriveerde, van Trackpad Publishing. Dit gaat over vier verschillende tanks, namelijk de Type 90, de Type 10 (een heel ander type en ook door Tamiya uitgebracht) en hun beider ARV-versies. In dit boek vind je alle detailfoto's die je nodig hebt, en omdat het door dezelfde auteurs geschreven is, vind je zelfs de foto's uit het boek van Tankograd allemaal terug. Het boek kwam dit jaar uit en is dus een handige boost om de nieuwe uitgaves van Tamiya van deze tanks aan de man te brengen. Je vindt ook een paar foto's van munitie, powerpack en personeel terug. Elke foto heeft een degelijke beschrijving.

Ik vermoed dit weekend al te kunnen beginnen met de bouw.

 

[coachke]

Amaai mijne frak wa is dat allemaal
Dat word hier weer lekker genieten van al dat moois
Ik ga de traditie hoog houden en zeggen heu schrijven " succes "
Marc

 

[Pascal]

Een echte bouwer die nooit voor half werk gaat.
Respect en volg mee.

 

[mark31]

Mooi dit kitje brengt herrineringen boven.
Heb deze ooit gebouwd eind jaren 90 begin 2000 geloof ik
was toen wel zonder al die setjes.

Ben benieuwd

Mark

 

[Erwin]

Weer eens iets anders.
Die camo netten lijken mij wel de moeite waard te zijn.

 

[StevenVD]

Allemaal welgekomen, de eerste update is een feit.

We beginnen de verbouwingen van de kit met het feit dat de veerbenen van de baanwielen niet vol gegoten zijn. Ze hebben een uitholling aan de achterkant. In het nieuwe referentieboek vind je geen foto's van onder de spatborden genomen, in feite wel spijtig als je ziet in welk detail de rest van de walkaround geschoten is. Daardoor kan je weinig info over de eerste bouwstappen vinden. Het lijkt of er enkele zaken vereenvoudigd zijn om de constructie te vergemakkelijken. Zo zit er bij elke ophanging een uitsteeksel om het veerbeen te fixeren. De tank is zoals vermeld in staat om zijn ophanging aan te passen, dus die opvallende dingen heb ik maar afgeknipt.

De benen zijn dan dichtgemaakt met een metalen plaatje dat daarna getrimd werd rond elk been en dan recht gevijld.

Daardoor worden de benen erg los in hun gewricht. Ze hebben gelukkig een holle naaf waar je een staafje in kan steken. Ik had deze nog liggen van een vorige aankoop die onbruikbaar was.

De staafjes zijn makkelijk op maat te snijden, ik had 6,3mm nodig.

Er zijn er vier gemaakt, voor de buitenste wielen met de meest beweeglijke benen.

Mijn plan is nu om bij dit model de hydropneumatische ophanging te demonstreren. Het is zo gebouwd dat je makkelijk de hoek van de benen zou kunnen bijregelen, en met de metalen tracks die ik kocht zou zo'n aanpassing niet tot beschadiging van de tracks leiden. Er zou alleen een hefboomsysteem op de voorste en achterste as gezet moeten worden, die met elkaar verbonden moeten worden zoals een drijfstang bij een locomotief. De voorste as moet evenveel omhoog als de achterste omlaag, en omgekeerd. De andere wielen moeten volgen door er een veer aan te hangen.

Van boven gezien zou dit er in de tank zo uitzien, met vering op de gele assen en met een extra as waar in het midden de stangen bijeen komen. Daar zal door de bodem van de tank een staafje naar beneden moeten gaan.

Bij een poging om de as te doorboren, brak wel de boor af. Dit moet dus anders.

Deze kleuren zijn vandaag gekozen om de tank te gaan schilderen later. Het is iets heel anders dan wat Tamiya aanbeveelt, maar ik ga geen drie kleuren bijeenvoegen als ik op het oog zelf de kleur uit de boeken kan vinden.

Ik vond vandaag naast de verf ook nog een interessante tool voor als je geregeld rechte lijntjes wil graveren. Nu weet ik nog niet of dit tijdens dit topic al ergens van pas gaat komen, maar ik toon nog even een paar foto's waarop je het apparaat ziet uitschuiven. Voor de verste stand moet de spanschroef van locatie verzet worden, zodat de T niet opgedrukt wordt.

 

[StevenVD]

Het onderstel ging dus aangepast worden aan een beweegbare hydropneumatische ophanging.

2 wormwielen worden geslepen uit een paar bouten die dik genoeg zijn om te passen op een tandwiel.

De bouten worden nauwkeurig op hun plek gezet.

Er wordt gezocht naar bruikbare vering voor de 2de en 5de as, die ook overstaande wielen hebben.

De vering is aangebracht. De lange spiraalveer werkt wel het beste. Deze wielen moeten meebewegen met de aangedreven assen.

Nu worden er differentiaaltandwielen gezocht.

De behuizing voor deze wielen is aangemaakt, net als de verbinding tussen de schroeven en de assen.

De tandwielen en assen zijn klaargezet. Helaas ging dit nog mis omdat de schroeven niet ver genoeg afgeslepen waren, ze zijn dus nog eens losgemaakt en verder bewerkt. Daarna is ene versteviging gezet zodat ze zich niet meer kunnen losschroeven.

De aanpassing zal misschien moeten gebeuren langs de bovenzijde, met een demonteerbare koepel. Het eigenlijke plan was door de bodemplaat maar het probleem is de variabele hoek van de tank.

Er zit nog wel een gat onder de sponsons, typisch Tamiya.

Dat maken we dus dicht. Hier nog een filmpje van het systeem dat aangepast wordt in de op de grond. Er zou nog een vertraging in mogen om schokken op te vangen.

 

[Pascal]

Deze werken zijn weer en pret om te volgen.
Meestal ligt het bruikbare materiaal al jaren ergens in de schuif of doos wat dan weer van pas komt.

 

[Erwin]

Amai Steven, dat is serieus kunst- en vliegwerk dat je hier toepast.

 

[StevenVD]

Bedankt voor de aansporingen, het systeem loopt nog wat stroef en het differentieel slipt soms wat door zoals te horen in de filmpjes, dus er zal zeker nog wat aan geknoeid moeten worden. Jaren van experimenteren met Lego Technic leidden ertoe dat dit redelijk instinctief opgebouwd kon worden.

De onderkanten van de spatborden vooraan vertoonden veel onregelmatigheden van gietstructuren en uitstoterrondjes en het eenvoudigste was om hier iets over te kleven. De paarse lijn duidt een stukje open sponson aan dat me ontgaan was, dit is links en rechts verschillend en ik heb het verschil achteraf dichtgemaakt.

Nu moesten de opgegoten roosters voor de ventilatie van de motorruimte weggehaald worden. De handleiding van Tetra toont de PE-stukjes boven op het plastic geplakt, maar dat gaat zeker opvallen bij de roosters die flush liggen met de rand. Om uitschieters te vermijden worden ze eerst gemarkeerd met vier boorgaatjes.

Dan kon aan de onderkant de hull met bruter geweld aangepakt worden, waarbij de snijschijf wel niet te diep ingedrukt werd. Dit is toch nog overal 2mm dik plastic en aan de buitenkant mocht er geen schade ontstaan aan de afrastering van deze roosters.

Met de afgeronde Airwaves-zaag kan je in het midden van het plastic beginnen zagen en dan naar de kanten toe werken.

De openingen worden dan met een schuurstokje en een vijl bewerkt tot ze recht afgelijnd zijn en dan met Tamiya Extra Thin ingewreven.

Op het moment dat ik alle roosters opengemaakt had, kwam aan het licht dat de upper hull een behoorlijke warping heeft.

Ik overweeg om extra spanten langs de zijkanten te leggen om deze vervorming tegen te werken, want door de gewoonte van Tamiya om gaten open te laten onder de sponsons, is er een lang gedeelte van de hull onderworpen aan de torsiekrachten bij het gelijkleggen van de voor- en achterkant. Ik ga ook nog koffers vouwen voor onder de gemaakte openingen, zodat het inzicht door de PE-roosters beperkt blijft. Nu gaan we de derde en vierde as bouwen. Die werken in werkelijkheid met torsiestaven, waardoor ze links en rechts verspringen. Ik heb een bus gemaakt door een stuk Evergreenbuis uit te boren tot 2mm. Dezelfde as als eerder wordt nu per veerbeen ingebracht.

De bussen blijken 0,2mm van de bodem af te zitten, maar eentje moest tot aan de as afgeschuurd worden om op het differentieel te passen.

Met de Evergreenplaat van 0,2mm worden de bussen vastgekleefd en dan worden er hefbomen gemaakt die tot aan de horizontale stand van elk veerbeen kunnen.

Ik had alles al gemonteerd met springveren, maar sommige waren te zwak om het veerbeen omlaag te duwen. Daarom worden er drie vervangen door sterkere veren.

 

[Roy vd M.]

Het is formidabel wat ik hier allemaal zie en lees. Ik kan mij niet heugen ooit dergelijk werk in een dergelijke kit, met deze overgave, te zijn tegengekomen. Buitengewoon werk, op basis van een ambitieus plan. Ik ben erg benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen.

 

[StevenVD]

Bedankt voor de leuke reactie, Roy. Nu weet ik niet of deze update even in de smaak gaat vallen als je aan het einde komt... Ik kan er alvast bij zeggen dat er geen paniek nodig is.
De opengemaakte roosters moesten nog een bodem krijgen zodat je niet tot beneden kan kijken. Door een paar van die gaten had er misschien een motor te zien moeten zijn, maar daar is bij Tamiya niets van terug te vinden. Ik heb een grote koffer gemaakt die de aangrenzende roosters verbindt. Dan heb ik elke tussenwand dichtgemaakt.

De kleinere roosters onder de koepel heb ik op hun beurt aangepakt. Het is de bedoeling dat het PE op de randen gekleefd gaat worden. Daarvoor moet het metaal nog wel geprimerd worden.

Ik wilde nu de tracks samenstellen. De R-model links moesten met een draad verbonden worden en ik had hier uit gewoonte al een striptang voor ter hand genomen. De draad is echter zo dik en stijf dat de snijrand van die tang al meteen gekerfd was. Ik besloot dus op zoek te gaan naar een betere tool.

Dit is een vrij dure aankoop geweest om een stukje draad door te kunnen knippen, maar deze draadtang van 50 euro heeft als voordeel dat de trackpins nu in een keer recht afgeknipt zijn. Een week geleden had ik dit andere toestelletje al op de kop getikt, nog niet goed beseffende wat ik er juist mee zou gaan doen. Misschien omdat het zo mooi blauw glansde.

In combinatie met deze nieuwe tang ontstaat er een toestel waarmee je gemakkelijk per seconde een trackpin van de juiste lengte kan knippen.

De links hoeven niet uitgeboord te worden, er zit weinig flash op. Ik zag nu ook nog wat detail dat op de vinyltracks niet zat. Zo zijn de boutjes in de tracklink-connectors zeskantbouten, terwijl dit op de vinyls ordinaire rondjes zijn. Het enige ongemakkelijke aan de R-models draad is dat hij opgewonden zit en dus rechtgeplooid moet worden. Door de stijfheid kan je hem niet recht rollen.

De track die hieruit ontstaat, valt perfect over de sprockets.

De tracks zijn dan ook relatief snel gebouwd, in een halve dag zijn ze beide geassembleerd. Maar denk er om dat je iets zwaardere tools nodig hebt dan bijvoorbeeld bij een Panzer 1 trackpin.

En dan een plaatje dat een paar volgers misschien wat van de wijs zou kunnen brengen.

Het gescratchte regelsysteem voor de veerbenen is terug uit de hull gehaald. Het bleek dat de constructie niet stevig genoeg was om de hoek van de tank zichtbaar te kunnen veranderen. Het zijn vrij zware tracks en er is wel wat kracht nodig om ze aan de uiteinden naar beneden te drukken. Omdat de tandwielen aan de wormoverbrenging een te kleine diameter hadden, kreeg het differentieel het verschil in torsie niet verwerkt. Maar niet getreurd, er is al een nieuw systeem bedacht om meer kracht uit te oefenen. De eerste tests daarmee zijn al gebeurd. Kritisch daarbij is de beschikbare plek vooraan de tank, waardoor de draaibeweging wat beperkt zou blijven.

 

[Pascal]

De volhouder wint.
Ben benieuwd welke materialen je dan gaat gebruiken.