Hallo allemaal,
Nadat we een paar duo builds langs hebben zien komen wilden Arno en ik ook zoiets gaan doen.
Na een tijdje verschillende mogelijkheden bekeken te hebben waren we eruit....
Totdat Eduard met een speciale editie van de Academy F-4 uitkwam en (geholpen door een goede actie van Eduard) onze keuze hierop viel.
Allereerst een korte inleiding van de F-4 Phantom (door wikipedia)
De McDonnell F4 Phantom II is een straaljager van Amerikaanse makelij. Dit toestel was een van de beste straaljagers uit het tijdperk van de Koude Oorlog en werd door zijn vliegers onder andere "Mig Killer" genoemd. Die bijnaam verdiende de F4 omdat met dit toestel niet alleen veel oude MiG-17's maar ook (in die tijd) de nieuwe MiG-21's tijdens de Vietnamoorlog werden neergeschoten.
Ontwikkeling en productie
Na de Koreaanse Oorlog zagen de Amerikanen dat hun North American F-86 Sabre's niet meer tegen de Russische MiG-17's waren opgewassen. De roep om een beter jachtvliegtuig werd sterker en het Pentagon gaf de opdracht aan de firma McDonnell Aircraft (later McDonnell Douglas).
Het prototype maakte de eerste vlucht in 1958 en in 1963 waren de eerste productie toestellen gereed. Het vliegtuig was in eerste instantie bedoeld voor de USN maar al snel kregen ook de USAF en het USMC de beschikking over de F-4.
Het toestel was oorspronkelijk niet uitgerust met een boordkanon. Sinds de Vietnamoorlog is het uitrusten met een boordkanon weer gebruikelijk omdat bleek dat toestellen met enkel luchtdoelraketten in het nadeel waren tegen b.v. de MiG-17. Deze gunfighter versie is nu nog steeds in gebruik bij de luchtmachten van Japan, Zuid-Korea, Griekenland, Egypte, Iran en Turkije. Duitsland stelde zijn laatste Phantom op rust op 29 juni 2013.
Vietnam
Tijdens de Vietnamoorlog (1965-1973) werd de Phantom II veelvuldig als jager, verkenner en bommenwerper ingezet. Luchtduels met Mig17's en Mig21's kwamen veel voor waarbij de Phantom II bijna altijd won. 366th TFW opereerde vanaf Đà Nẵng airbase met een externe 20mm Gatling gun pod onder de F-4C's en scoorden 4 MiG kills binnen een maand. De gun pod uitrusting en de MiG kills leverden hun de erenaam The Gunfighters op. Tussen 1966 en 1972 scoorden the Gunfighters 18 bevestigde MiG kills in Vietnam.
Na Vietnam
Na Vietnam bleek de rol van de F4 uitgespeeld. Zijn onderscheppingsrol werd halverwege de jaren 70 overgenomen door de F-15 en F-16, terwijl de USNAVY de Phantom verving door de F-14 Tomcats. Toch kregen moderne vliegtuigen als F-14, F-15, F-16 en F-18 een lesje in luchtgevechten door de F-4 tijdens een grote oefening in 1982. Bij de Felix International Fighter Meet haalde de F4 een score van 15:2. 15 neergeschoten vliegtuigen tegen 2 F4's.
Het Amerikaanse demonstratieteam Thunderbirds heeft van 1969 t/m 1973 met een uitgeklede F-4E variant vele vliegdemonstraties gegeven. In 1973, ten tijde van de oliecrisis, werd besloten het toestel te vervangen door de Northrop T-38 Talon. Vooral het enorme brandstofverbruik van de Phantom was de reden tot deze vervanging.
Het toestel heeft in de VS na operationele uitfasering nog dienstgedaan bij Air National Guard eenheden en bij de United States Air Force, United States Navy en United States Marine Corps "Reserve". F-4G's en RF-4C's hebben nog actief deelgenomen aan de golfoorlog van 1991.
Bij alle Amerikaanse krijgsmachtdelen is de F-4 nu uitgefaseerd maar in landen als Japan, Griekenland, Zuid-Korea, Turkije en Iran is de F4E/F nog operationeel.
In de US oefenen piloten luchtgevechten met speciaal geprepareerde, uitgefaseerde Phantoms, de zogenaamde Drones. Deze worden aangeduid met de codering QF-4E/G. Het toestel is na een aanpassing in staat zelfstandig te vliegen, alhoewel sommige varianten ook de mogelijkheid behielden om met een piloot te vliegen (dit voornamelijk voor testdoeleinden). Drones worden in de USNAVY aangeduid als NOLO (No Onboard Live Operator), terwijl de USAF ze NULLO (Not Utilizing Live Operator) noemt. Op dit moment raakt ook de rol van drone voor de Phantom uitgespeeld, voornamelijk omdat ze geen representatief beeld meer geven van een tegenstander in een luchtgevecht.
Mei 2013 werd de 316de en allerlaatste F4 drone (productienummer 68-0599) gereed gemaakt voor zijn laatste vlucht. Daarmee is een eind gekomen aan het gebruik van dit vliegtuig als drone. Deze taak wordt vanaf nu overgenomen door de oudste exemplaren van de F16.
Enkele eigenschappen:
Lengte 19,1 m
Hoogte 5,0 m
Spanwijdte 11,8 m
Leeggewicht 12926 kg
Startgewicht 23333 kg
Max. gewicht 26308 kg
Motor(en) 2 × General Electric J79 turbojets
Stuwkracht 80 kN per motor
Topsnelheid 2306 km/u
Klimsnelheid 206 m/s
Vliegbereik 3100 km
Actieradius 865 km
Dienstplafond 18000 m
Nadat we een paar duo builds langs hebben zien komen wilden Arno en ik ook zoiets gaan doen.
Na een tijdje verschillende mogelijkheden bekeken te hebben waren we eruit....
Totdat Eduard met een speciale editie van de Academy F-4 uitkwam en (geholpen door een goede actie van Eduard) onze keuze hierop viel.
Allereerst een korte inleiding van de F-4 Phantom (door wikipedia)
De McDonnell F4 Phantom II is een straaljager van Amerikaanse makelij. Dit toestel was een van de beste straaljagers uit het tijdperk van de Koude Oorlog en werd door zijn vliegers onder andere "Mig Killer" genoemd. Die bijnaam verdiende de F4 omdat met dit toestel niet alleen veel oude MiG-17's maar ook (in die tijd) de nieuwe MiG-21's tijdens de Vietnamoorlog werden neergeschoten.
Ontwikkeling en productie
Na de Koreaanse Oorlog zagen de Amerikanen dat hun North American F-86 Sabre's niet meer tegen de Russische MiG-17's waren opgewassen. De roep om een beter jachtvliegtuig werd sterker en het Pentagon gaf de opdracht aan de firma McDonnell Aircraft (later McDonnell Douglas).
Het prototype maakte de eerste vlucht in 1958 en in 1963 waren de eerste productie toestellen gereed. Het vliegtuig was in eerste instantie bedoeld voor de USN maar al snel kregen ook de USAF en het USMC de beschikking over de F-4.
Het toestel was oorspronkelijk niet uitgerust met een boordkanon. Sinds de Vietnamoorlog is het uitrusten met een boordkanon weer gebruikelijk omdat bleek dat toestellen met enkel luchtdoelraketten in het nadeel waren tegen b.v. de MiG-17. Deze gunfighter versie is nu nog steeds in gebruik bij de luchtmachten van Japan, Zuid-Korea, Griekenland, Egypte, Iran en Turkije. Duitsland stelde zijn laatste Phantom op rust op 29 juni 2013.
Vietnam
Tijdens de Vietnamoorlog (1965-1973) werd de Phantom II veelvuldig als jager, verkenner en bommenwerper ingezet. Luchtduels met Mig17's en Mig21's kwamen veel voor waarbij de Phantom II bijna altijd won. 366th TFW opereerde vanaf Đà Nẵng airbase met een externe 20mm Gatling gun pod onder de F-4C's en scoorden 4 MiG kills binnen een maand. De gun pod uitrusting en de MiG kills leverden hun de erenaam The Gunfighters op. Tussen 1966 en 1972 scoorden the Gunfighters 18 bevestigde MiG kills in Vietnam.
Na Vietnam
Na Vietnam bleek de rol van de F4 uitgespeeld. Zijn onderscheppingsrol werd halverwege de jaren 70 overgenomen door de F-15 en F-16, terwijl de USNAVY de Phantom verving door de F-14 Tomcats. Toch kregen moderne vliegtuigen als F-14, F-15, F-16 en F-18 een lesje in luchtgevechten door de F-4 tijdens een grote oefening in 1982. Bij de Felix International Fighter Meet haalde de F4 een score van 15:2. 15 neergeschoten vliegtuigen tegen 2 F4's.
Het Amerikaanse demonstratieteam Thunderbirds heeft van 1969 t/m 1973 met een uitgeklede F-4E variant vele vliegdemonstraties gegeven. In 1973, ten tijde van de oliecrisis, werd besloten het toestel te vervangen door de Northrop T-38 Talon. Vooral het enorme brandstofverbruik van de Phantom was de reden tot deze vervanging.
Het toestel heeft in de VS na operationele uitfasering nog dienstgedaan bij Air National Guard eenheden en bij de United States Air Force, United States Navy en United States Marine Corps "Reserve". F-4G's en RF-4C's hebben nog actief deelgenomen aan de golfoorlog van 1991.
Bij alle Amerikaanse krijgsmachtdelen is de F-4 nu uitgefaseerd maar in landen als Japan, Griekenland, Zuid-Korea, Turkije en Iran is de F4E/F nog operationeel.
In de US oefenen piloten luchtgevechten met speciaal geprepareerde, uitgefaseerde Phantoms, de zogenaamde Drones. Deze worden aangeduid met de codering QF-4E/G. Het toestel is na een aanpassing in staat zelfstandig te vliegen, alhoewel sommige varianten ook de mogelijkheid behielden om met een piloot te vliegen (dit voornamelijk voor testdoeleinden). Drones worden in de USNAVY aangeduid als NOLO (No Onboard Live Operator), terwijl de USAF ze NULLO (Not Utilizing Live Operator) noemt. Op dit moment raakt ook de rol van drone voor de Phantom uitgespeeld, voornamelijk omdat ze geen representatief beeld meer geven van een tegenstander in een luchtgevecht.
Mei 2013 werd de 316de en allerlaatste F4 drone (productienummer 68-0599) gereed gemaakt voor zijn laatste vlucht. Daarmee is een eind gekomen aan het gebruik van dit vliegtuig als drone. Deze taak wordt vanaf nu overgenomen door de oudste exemplaren van de F16.
Enkele eigenschappen:
Lengte 19,1 m
Hoogte 5,0 m
Spanwijdte 11,8 m
Leeggewicht 12926 kg
Startgewicht 23333 kg
Max. gewicht 26308 kg
Motor(en) 2 × General Electric J79 turbojets
Stuwkracht 80 kN per motor
Topsnelheid 2306 km/u
Klimsnelheid 206 m/s
Vliegbereik 3100 km
Actieradius 865 km
Dienstplafond 18000 m
Laatst bewerkt:
