T
Turner
Guest
Mijn deelname aan deze groepsbouw zal bestaan uit een dio van het 116de infanterie regiment. Deze Amerikanen landden op Omaha Beach en ze hadden het zwaar.
Als ik zeg ze hadden het zwaar, dan bedoel ik ook dat ze het écht zwaar hadden! Met echt zwaar bedoel ik dus niet: Het is 8 graden, er staat een stevige wind en je moet 17 kilometer fietsen naar je werk. Ik bedoel ook niet: Je hebt een nachtje weinig geslapen en 's morgens om half zeven gaat de wekker. Nee, ik bedoel echt echt echt zwaar!
Het 116de zou landen op vier sectoren van Omaha Beach. In totaal waren er tien sectoren en de overige zes zouden voor rekening komen van de 2de Rangers en de 16de Infanterie. Op de morgen van de 6de juni zat er van alles tegen. Sommige dingen, zoals de zandbanken die tussen de 50 en 100 meter uit de kust lagen, en waar verschillende LCV's op vastliepen, zou je kunnen wijten aan slechte voorbereiding. Je zou immers mogen verwachten dat de statische objecten goed bekend zijn. Andere zaken zoals het tegenvallende weer is dan weer gewoon domme pech.
Hoe dan ook, van alle eenheden van het 116de, die in de eerste aanvalsgolf aan land gingen, kwam alleen A compagnie op de juiste plek aan. Helaas was die niet echt een plek waar je aan land wilde komen, en in een kwartier tijd waren er 120 man van A compagnie gesneuveld. Even voor de statistici onder ons: dat is 8 man per minuut, ofwel, iedere 7 a 8 seconde één.
Afijn, om een lang verhaal kort te maken; het was een zootje! LCV's werden geraakt door mortiervuur. Soldaten aan boord van andere landingsvoertuigen die dit zagen sprongen overboord uit angst om ook geraakt te worden. Goed idee op zich, ware het niet dat ze door hun zware bepakking onmogelijk konden zwemmen.
Ook de eerder genoemde zandbanken bleken behoorlijk roet in het eten te gooien. De zandbanken lagen zo'n 50 tot 100 meter van het strand af. Tuseen de zandbank en het strand liggen de zogenaamde tidal pools. Ik weet niet wat de Nederlandse benaming hiervoor is, maar jullie weten vast wel wat ik bedoel. Deze tidal pools zorgden ervoor dat de mannen soms tot aan hun schouders in het water stonden. Je kunt je voorstellen dat snel oprukken lastig wordt. De mannen die de verdediging in handen hadden, hadden er aanmerkelijk minder problemen mee. Het maakte hun werk immers een stuk eenvoudiger. Als een soldaat dat uiteindelijk het strand bereikt had dan was hij er nog niet. Hij moest dan nog een lang stuk afleggen voordat hij bij de voet van de duinen was. Deze foto illustreert goed de afstand die de soldaten moesten afleggen, voordat ze in relatieve veiligheid waren.
http://www.rypkezeilmaker.nl/typo/uploads/pics/RZ01012008omahabeach.jpg
Bottomline; Totale chaos! compagnieen door elkaar heen, regimenten door elkaar heen, divisies door elkaar heen, zo'n beetje alle (onder)officieren gesneuveld of gewond en constant onder vijandelijk vuur. Uiteindelijk is het kleine groepjes militairen gelukt om, puur op wilskacht, de vijandelijke linies te bereiken, en de verdediging uit te schakelen.
Dus... 116th at 'Bloody Omaha'. In nagedachtenis van allen (en dan bedoel ik dus ook echt allen) die daar gevallen zijn, en in het bijzonder zij die niet opgaven.
Dit zijn de doosjes:
Eerste bouwactiviteiten zullen spoedig plaatsvinden
Groet,
Ferry
Als ik zeg ze hadden het zwaar, dan bedoel ik ook dat ze het écht zwaar hadden! Met echt zwaar bedoel ik dus niet: Het is 8 graden, er staat een stevige wind en je moet 17 kilometer fietsen naar je werk. Ik bedoel ook niet: Je hebt een nachtje weinig geslapen en 's morgens om half zeven gaat de wekker. Nee, ik bedoel echt echt echt zwaar!
Het 116de zou landen op vier sectoren van Omaha Beach. In totaal waren er tien sectoren en de overige zes zouden voor rekening komen van de 2de Rangers en de 16de Infanterie. Op de morgen van de 6de juni zat er van alles tegen. Sommige dingen, zoals de zandbanken die tussen de 50 en 100 meter uit de kust lagen, en waar verschillende LCV's op vastliepen, zou je kunnen wijten aan slechte voorbereiding. Je zou immers mogen verwachten dat de statische objecten goed bekend zijn. Andere zaken zoals het tegenvallende weer is dan weer gewoon domme pech.
Hoe dan ook, van alle eenheden van het 116de, die in de eerste aanvalsgolf aan land gingen, kwam alleen A compagnie op de juiste plek aan. Helaas was die niet echt een plek waar je aan land wilde komen, en in een kwartier tijd waren er 120 man van A compagnie gesneuveld. Even voor de statistici onder ons: dat is 8 man per minuut, ofwel, iedere 7 a 8 seconde één.
Afijn, om een lang verhaal kort te maken; het was een zootje! LCV's werden geraakt door mortiervuur. Soldaten aan boord van andere landingsvoertuigen die dit zagen sprongen overboord uit angst om ook geraakt te worden. Goed idee op zich, ware het niet dat ze door hun zware bepakking onmogelijk konden zwemmen.
Ook de eerder genoemde zandbanken bleken behoorlijk roet in het eten te gooien. De zandbanken lagen zo'n 50 tot 100 meter van het strand af. Tuseen de zandbank en het strand liggen de zogenaamde tidal pools. Ik weet niet wat de Nederlandse benaming hiervoor is, maar jullie weten vast wel wat ik bedoel. Deze tidal pools zorgden ervoor dat de mannen soms tot aan hun schouders in het water stonden. Je kunt je voorstellen dat snel oprukken lastig wordt. De mannen die de verdediging in handen hadden, hadden er aanmerkelijk minder problemen mee. Het maakte hun werk immers een stuk eenvoudiger. Als een soldaat dat uiteindelijk het strand bereikt had dan was hij er nog niet. Hij moest dan nog een lang stuk afleggen voordat hij bij de voet van de duinen was. Deze foto illustreert goed de afstand die de soldaten moesten afleggen, voordat ze in relatieve veiligheid waren.
http://www.rypkezeilmaker.nl/typo/uploads/pics/RZ01012008omahabeach.jpg
Bottomline; Totale chaos! compagnieen door elkaar heen, regimenten door elkaar heen, divisies door elkaar heen, zo'n beetje alle (onder)officieren gesneuveld of gewond en constant onder vijandelijk vuur. Uiteindelijk is het kleine groepjes militairen gelukt om, puur op wilskacht, de vijandelijke linies te bereiken, en de verdediging uit te schakelen.
Dus... 116th at 'Bloody Omaha'. In nagedachtenis van allen (en dan bedoel ik dus ook echt allen) die daar gevallen zijn, en in het bijzonder zij die niet opgaven.
Dit zijn de doosjes:
Eerste bouwactiviteiten zullen spoedig plaatsvinden
Groet,
Ferry
Laatst bewerkt door een moderator: