Hoofdsponsor

1/350 IJN Zuikaku 1/350 [wip]

StevenVD

Well-known member
Registered
Lid geworden
12 jul 2012
Berichten
4.278
attachment.jpg

Ongeveer een jaar geleden, toen dichte drommen bezoekers rondom mij nog onbekommerd op de beurs van Mol flaneerden, ben ik eens de stand van Domino binnegewandeld met het idee om een waardige opvolger te zoeken voor mijn toen bijna afgewerkte Princeton-project (zie http://www.modelbouwen.be/threads/15572-CVL-23-USS-Princeton-1-350-wip). Dat was een redelijk kleine carrier, zodat ik mijn aandacht deze keer eens richtte naar de wat grotere concurrentie. Het bleek dat ze net iets interessants voor me meegenomen hadden, maar de kosten liepen op dat moment te hoog op om al toe te happen. Het ging om de hierboven genoemde schuit, de Zuikaku van de Keizerlijke Japanse marine. Een onderwerp waar ik me tot dan toe, zoals waarschijnlijk de meerderheid van de modelbouwers hier op het forum, wat afzijdig van heb gehouden. Niet dat het geen mooi schip was, integendeel, maar er is in verhouding tot de Amerikaanse en Britse carriers erg weinig gespecialiseerde literatuur over te vinden. Omdat er weinig van deze schepen de oorlog overleefd hebben, moeten we het doen met een beperkt aantal zwartwitbeelden van een vaak minder goede resolutie of van grote afstand genomen onder een waas van luchtafweervuur. Bovendien bestaan er verschillende versies van dit model, afhankelijk van de aanwezigheid van PE, gedraaide lopen of extra vliegtuigen. Ik wilde liever de kit waar het extra PE al toegevoegd was, dus bestelde ik die om hem in Veldhoven op te halen tijdens de SMC.

Sindsdien heb ik mijn aanwinst vervolledigd met wat volgens mij de ultieme Zuikaku-aftermarketverzameling moet zijn. Ik zal aan de hand van de hiernavolgende tuintafeldocumentaire uitleggen waaruit dat allemaal bestaat; sommige zaken kwamen in het koopspooktopic al eens aan bod maar ik ga er hier verder op in voor wie ook overweegt om het schip te gaan bouwen.

attachment.jpg

Omdat deze puinhoop misschien wat overweldigend is, som ik de items op die er tot nu toe aangeschaft zijn; de schaal is uiteraard overal 1/350, dus dat herhaal ik niet.

Fujimi IJN Aircraft Carrier Zuikaku Premium nr.600321

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Deze bouwkit bevat een aantal toegevoegde items, zoals extra PE en houten sloependekken. Het nadeel hiervan is dat de prijs hierdoor met 50 euro stijgt tot 300 euro, maar het geeft volgens mij net dat beetje meer realisme dat nodig is om het model van nabij te kunnen bekijken. Zoals je ziet, is er een statief bijgevoegd om het model in "full hull modus" te kunnen vertonen. Een ander nadeel van de kit is dat er niet veel aandacht aan het interieur besteed is, waardoor het moeilijker gemaakt is om bijvoorbeeld een vliegtuighangar toe te voegen als je de liften neergelaten wil bouwen. Op een van de foto's zie je een heel aantal tussenschotten die in de romp geplaatst moeten worden, wat niet overeenkomt met de werkelijke situatie maar dient ter versteviging van het dek en de twee romphelften. Dat zijn samen met het dek ook meteen de grootste hompen plastic waar ik al een model van heb moeten fabriceren.

attachment.jpg

De vliegtuigen van de kit; deze worden vervangen door meer toepasselijke types. Een volgende horde is de handleiding van dit model. Die is haast volledig in het Japans. Ik heb er een aantal dagen over gedaan om elke bouwstap om te zetten naar Engels. Ik heb dat gedaan omdat ik dit topic publiceer op twee Engelstalige fora, misschien kan ik er iemand een plezier mee doen. Ik moet het dan wel nog opnieuw inscannen want ik heb de uiteindelijke tekst bij elke bouwstap opgekleefd. De schilderinstructies zijn op groot formaat meegegeven, zo kan je wel makkelijk het dek maskeren later. We gaan wel verder zien dat dat niet meer nodig is.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Het extra PE met een fotohandleiding erbij. We zullen dus goed uit onze doppen moeten kijken om de juiste positie van het PE te onderscheiden, het is namelijk niet in geëxplodeerde tekeningen weergegeven. Een paar frets in roestvrij staal, een aantal in messing en tenslotte de gestanste houten dekjes van de sloepen. Het ziet er allemaal van uitstekende kwaliteit uit, en da's maar goed ook, want dit is tot nu toe het enige PE (uitgezonderd stukken dek-PE die we straks gaan zien) dat je voor de Shokaku-klasse carriers kan kopen. Er is niks van WEM, Eduard of Lionroar te vinden behalve de basic reling, masten en deurtjes op IJN- schepen. Dat gaan we terugzien bij de andere items en het verwondert me, aangezien dit zulke prachtige schepen zijn die van zo'n groot belang waren voor de vloot en waar zoveel variëteiten van uitgebracht zijn. Vooral de dekdraagbalkconstructies schrikken me wat af, er gaat wat lijm in kruipen.

attachment.jpg

De decals van naderbij bekeken. Vooral de airwing krijgt aandacht, maar dat wordt waarschijnlijk opgevangen met een andere set.

Omdat er sprake was op The Ship's Forum van een foute afmeting voor de scheepsbeplanking en er daar ook een goede review gegeven werd voor een houten dek dat niet van de producent afkomstig was, heb ik dat ook in huis gehaald:

Shipyard WW2 IJN Aircraft Carrier Shokaku/Zuikaku wood deck, nr. 350017/18

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Dit dun laagje hout gaat het plastic dek van de Zuikaku dus overdekken. Delen bestaan ook uit PE en op de koop toe zit er een masking-set bij voor als je de Zuikaku zoals ik in Late War versie wil bouwen. Het schip was namelijk rond 1944 in een opvallende splintercamo geschilderd, zoals je dat ook op de boxart al een beetje kon zien. Achteraan het dek is dan nog eens een rood-wit gestreepte band geschilderd, waardoor dit zeker een opvallende verschijning gaat worden, net zoals de Princeton dus. Een zakje scheepsketting spant de kroon en dat alles voor een zeer schappelijke prijs.

Aber 127 mm Type 89 A/A Long Barrels (12 Pcs.) nr. L-02

attachment.jpg

Ik had op de ESM al beslist deze loopjes van Aber te kopen, maar ik kwam daar ook tot een ontstellende vaststelling dat er tegen het eind van de oorlog wel 96 kanonnen van 25mm geïnstalleerd waren verspreid over de Zuikaku. De verkoper had daarvoor alleen een paar FineMolds setjes ter beschikking, maar toen hij me die toonde, zag ik meteen dat de loopjes van mijn Fujimi-kit veel fijner gekund hadden. Na controle in mijn literatuur had ik bevestiging van dat grote aantal exemplaren en ben ik overgegaan tot twee online aankopen.

Infini Models IJN Type 96 25mm Triple Mount, nr. IMP-35007R1
Infini Models IJN Type 96 Single Mount 25mm AA Gun Set, nr. IMP-35005R1
Veteran Models IJN 12cm 28-Tube Rocket Launcher

De eerste ervan, bij SSN Modellbau, leverde twee setjes van Infini op, waarmee ik toch voor een redelijke prijs van zo'n 20 euro per set aan meer dan de helft van het aantal raakte. De ene set hielp me aan 15 van de 18 nodige drieloopsopstellingen en de andere bevat reeds 30 van de 42 enkelopstellingen. Verschillende daarvan waren op de Zuikaku demonteerbaar meegevoerd om ze op het vliegdek vast te maken als het nodig was. Ik kwam dus nog wat tekort.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Bij een Amerikaanse website vond ik nog een setje van Infini enkelloopsopstellingen, voldoende om ook te voorzien in de 9 ontbrekende drieloopsexemplaren. Enkele daarvan zijn trouwens in een gepantserde opstelling, zodat ik de koepel van de kit kan gebruiken en alleen de loopjes nodig heb. Rondzoekend op die site stootte ik ook op een goodie waarvan ik in de handleiding van de kit al sporen van tegengekomen was: de raketlanceerders. Jawel, deze carrier beschikte al over een primitief raketverdedigingssysteem, al was het waarschijnlijk weinig effectief bij het werkelijk neerhalen van aanvallers. In de kit wordt het lichaam van de lanceerder opgebouwd uit een PE doosje, maar deze set had resin stukken én PE. Ook met een zeer duidelijke handleiding met kleurafbeeldingen! Die kon dus nog bij in het pakketje, al zou me dat later redelijk zuur opbreken... Op deze aankoop volgde namelijk spoedig het bericht dat er douanekosten aangerekend zouden worden. Die zouden niet minder dan 35 euro bedragen, wat bijna evenveel is als de prijs van het pakket zelf mét verzendkosten. Nu ja, op een euro meer of minder kwam het toch al niet meer aan.

Hasegawa IJN Air Craft (Late) Set

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Een opmerking die tijdens de ESM bij mijn bezoek aan de SIG Warships-stand al gemaakt was, is dat de kit van Fujimi ondanks de voorzieningen om het schip in Late War beschildering te bouwen, niet de juiste vliegtuigtypes meegekregen heeft. De kit stamt namelijk af van een uitgave die voor de aanval op Pearl Harbour uitgerust is, met vroege Zero's en Aichi Vals van een vroeg type. Ik vond een mooie kit bij de Modelbouwkönig, die ook decals en clearpart canopies heeft. Ik vond niet meteen beschikbaar PE hiervoor, dat is ook nauwelijks uitgegeven, misschien geraak ik er nog aan voordat ik aan de airwing begin maar het lijkt me niet essentieel. Misschien kan ik nog propellers gebruiken uit de sets voor de Princeton.

North Star Models, Judo tournament on IJN ship, WWII nr. NSA350515
North Star Models, IJN Pilots WW2, nr. NSA 350516

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Net zoals bij de Princeton wil ik ook hier de beste kwaliteit van figuren toevoegen, dus deed ik een nieuwe aankoop bij North Star. Deze Oekraiense site levert voor verschillende mogendheden zeeliedensetjes op varschillende schalen, al gaven ze deze zomer aan dat ze ophouden met de schaal 1/700 te produceren. Ze hadden ook wel wat leveringsproblemen, maar na een tweetal maanden kwamen de Jappen door de brievenbus. Ik heb ook weer een poging ondernomen ze scherp op de foto te krijgen, zodat je niet alleen de digitale weergave te zien krijgt.

Dan komen we uiteindelijk bij de literatuur. Dat wordt er niet eenvoudiger op, want Nederlandse of Engelse lectuur bleef beperkt tot een Osprey-boekje over Japanse carriers in het algemeen. Daarom heb ik de moeite genomen om twee anderstalige werken te bemachtigen, een Japans en een Pools boek.

IJN Aircraft Carrier Shokaku Class, Gakken Pictorial Books Rekishi-Gunzo Nr. 13 (1997)
Shokaku Zuikaku, Monografie Morskie Nr. 3, Miroslaw Skwiot (1980)

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Het Japanse boek was nog het goedkoopst te vinden in Tokio zelf, maar dit boek is in feite alleen bruikbaar omdat het kleurenafbeeldingen van een zeer gedetailleerd museummodel op 1/100 bevat. Aangezien er zo weinig plannen van het schip te vinden zijn, is dit een welkome aanvulling op de soms cryptische kithandlieding. Ik heb een doorgedreven poging gedaan om de bijgaande Japanse tekst te ontcijferen, met weinig resultaat overigens. Bij het vertalen konden sommige fragmenten verduidelijkt worden, maar veel vaker stond de tekst helemaal vol wartaal. Dat ga ik dus ook niet publiceren. Het tweede deel van het boek bevat nog veel meer tekst, waar ik dus niet eens aan begonnen ben, met meer historische uitweidingen en zelfs een kennismaking met de bemanning.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Het Poolse boek is iets leesbaarder omdat alle afbeeldingen in het boek vergezeld gaan van een Engelse vertaling. In dit boek staan ook betere plannen van verschillende aspecten van beide schepen. Wil ik dit laten vertalen door Google, dan hoef ik niet steeds de tekstkarakters om te zetten naar westers schrift, ik kan kortere stukjes rechtstreeks invoeren. Zo kon ik al het stukje over de luchtafweer vertalen, waarbij geen wartaal opdook. Let ook op de voor modelbouwers handige lijntekeningen.

Als alles meevalt, ga ik morgen ook nog eens een geschiedkundige post over het schip toevoegen, want het heeft zoveel meegemaakt dat ik het niet in vijf minuutjes kan neertypen.
 
Laatst bewerkt:
Na alles te hebben gelezen ben ik weer onder de indruk hoe jij modelbouw beleefd.
Dit gaat wat geven eens je er aan begint en ga dit volgen want de schaal is steeds een uitdaging.
Succes alvast maar weet intussen wat je kan en dit gaat geweldig worden.
 
Beste Steven hoe kun je er in godsnaam nu nog aan uit man o man wat een hoop , ik ben zo geen boten fan maar ik hoop deze nog te zien in het echt
Geweldig
Suc6 maat
Marc
 
Bedankt aan de fans van het eerste uur! Nu gaan we ons eens verdiepen in de geschiedenis van dit schip.


Operaties aan dek van de Zuikaku.

attachment.jpg

Zuikaku kort na de tewaterlating.

De Japanse marine was door haar positie op het wereldtoneel benadeeld bij het verdelen van het toegelaten scheepstonnage tussen de verschillende mogendheden, bij het verdrag van Washington. In 1936 verviel dat verdrag en kon Japan een aantal nieuwe oorlogschepen van stapel laten lopen. Daarbij werden ook twee nieuwe carriers gebouwd, aangezien de Japanse marine de gewoonte had om deze schepen in paren te laten opereren. De al bestaande vier waren om die reden als mekaars spiegelbeeld opgebouwd, maar bij deze nieuwe schepen stond het eiland in beide gevallen rechts. Er werd geopteerd voor een krachtige aandrijfunit met vier stoomturbines, die een vermogen van 160.000 pk opleverde, genoeg om deze grote schepen een snelheid van 34.5 knopen te verlenen. Twee schoorstenen leidden de rook af naar de stuurboordzijde en waren zoals op alle Japanse carriers neerwaarts gebogen, waardoor de rook eigenlijk een hindernis vormde voor landende vliegtuigen. Ook werd het in de aangrenzende vertrekken onaangenaam warm bij hogere snelheden.

attachment.jpg

Het anker wordt gelicht.

Het houten vliegdek had drie vliegtuigliften en twee boven elkaar geplaatste vliegtuighangars, waardoor 72 volledige en 12 gedemonteerde vliegtuigen meegenomen konden worden. Helaas kon deze capaciteit in de latere fases van de oorlog niet meer voldoende benut worden door een gebrek aan goede vliegeniers en beschikbare carriervliegtuigen. De Zero, de Val en de Kate waren de types die aan boord waren. Japanse vliegdekschepen hadden een andere operationele methode dan Geallieerde. Vliegtuigen werden niet aan dek bijgetankt of geladen, maar in de vliegtuighangars. Die werden ook zoveel mogelijk afgesloten met bepantsering. Paradoxaal werd dit een van de redenen waarom veel carriers snel ten onder gegaan zijn, want de afgesloten ruimtes met vliegtuigbrandstof en volgeladen met munitie waren heel brandgevaarlijk.

attachment.jpg

De 127mm-opstellingen.

De bewapening van de Zuikaku was in de begindagen van de oorlog voornamelijk beperkt tot de acht dubbele 127mm-kanonnen, want toen ging de Japanse marine er nog van uit dat er weinig tegenstand van de vijand te verwachten was bij hun bliksemaanvallen. Bij alle kapitale schepen in de Tweede Wereldoorlog steeg het aantal luchtafweerkanonnen aan het eind van de oorlog exponentieel, zodat na verschillende toevoegingen het aantal Hotchkiss 25mm-kanonnen tot een ontstellende 96 exemplaren gestegen was. Er waren 18 driedubbele opstellingen en de rest bestond uit enkele opstellingen die soms alleen tijdens luchtaanvallen op het dek geplaatst werden. Ondanks dat grote aantal was het Japanse 25mm-kanon inferieur aan bijvoorbeeld de geallieerde Bofors 20mm en 40mm opstellngen, die een groter bereik hadden en vooral sneller gericht konden worden, wat kritiek is om een luchtdoel in het vizier te kunnen brengen. Japanse schepen produceerden dus indrukwekkende wolken kruitdampen, maar weinig kogels troffen doel.

De twee zusterschepen opereerden in de Vijfde Carrierdivisie en namen deel aan de aanval op Pearl Harbour. Zuikaku viel daarbij onder het gezag van kapitein Ichibei met succes haar doelwitten zoals luchtmachtbases Wheeler, Kaneohe en Hickam Field en twee slagschepen aan, waarvan er een zonk. Australische en Engelse basissen werden bestookt en het oude vliegkampschip Hermes en twee kruisers werden de grond in geboord. Tijdens de slag in de Koraalzee werd een deel van de vliegtuigen van Zuikaku door die van de Enterprise en de Lexington neergehaald. Het schip zelf kon ontkomen aan de aanval, die uitgevoerd werd om te vermijden dat de Japanners het Australische Port Moresby konden innemen (operatie Mo), een voornemen verraden door gekraakte Japanse marinecodes, maar de Shokaku werd door drie bommen geraakt. Ook de Lexington liep zware schade op en moest door zijn escorte getorpedeerd worden. Deze actie zette de beide Shokaku's een tijd buiten spel voor reparatie en om een nieuwe aircrew te trainen. Japanners transfereerden namelijk geen eskaders tussen de verschillende schepen zoals bij geallieerde verliezen gebeurde. Daardoor konden ze niet deelnemen aan de aanval op Midway, die ook door de ontcijfering van de Amerikaanse inlichtingendiensten in het water viel. Omdat bij die operatie alle grote carriers van de IJN ten onder gingen, waren de Shokaku's nog de enige schepen die de aanval op Pearl Harbour meegemaakt hadden.

attachment.jpg

De schepen worden aangevallen, midden Zuikaku.

attachment.jpg

Voorbereiding van een luchtaanval op het dek van de Zuikaku bij de Solomons.

Tijdens de slag bij de Solomon-eilanden werd de Enterprise zwaar beschadigd door de vliegtuigen van Zuikaku, waarna Truk de uitvalsbasis werd. Bij Santa Cruz eind oktober 1942 werd de Enterprise opnieuw beschadigd en werd diens zusterschip Hornet fataal getroffen door een van de eerste zelfmoordaanvallen of Kamikazes; het schip moest verzonken worden. Shokaku en de lichte carrier Zuiho werden daarbij ook beschadigd en Zuikaku moest ook hun vliegers laten landen. Dit had haast de helft van het aantal vliegtuigen van de drie carriers gekost, er landden er nog 67 van de 110. Zuikaku verleende begin 1943 hulp aan de terugtrekking uit Guadalcanal, moest uiteindelijk niet de Aleoeten aanvallen en diende daarna bij de Marshall-eilanden.

attachment.jpg

Een opstijgend vliegtuig maakt beelden van de boeg, het toegenomen aantal luchtafweerkanonnen is goed te zien.

attachment.jpg

De Zuikaku is nu in zijn opvallende camouflage geschilderd, zichtbaar van deze verkenningsfoto. Van de camouflage op de zijkant bestaat er ook één wazige foto.

Operatie A-Go vanuit basis Singapore in juni 1944 moest de geallieerden uit de Marianeneilanden weg houden, maar daarbij werden de Taiho en de Shokaku betrapt door jagende onderzeeboten en met torpedo's tot zinken gebracht in de slag van de Filippijnenzee. Met lichte schade kon Zuikaku ontkomen en de overgebleven vliegtuigen oppikken. Vervolgens moest operatie Sho-Go uitgevoerd worden tegen de geallieerde landingen op Leyte, wat bekend is geworden als de grootste zeeslag uit de geschiedenis. De Derde Carrierdivisie had nu nog maar 108 vliegtuigen ter beschikking en die waren vaak onervaren. Veel ervan werden neergeschoten of moesten afwijken naar landingsplaatsen op eilanden. Enkele ervan voerden kamikazes uit en een vliegtuig van de Zuikaku heeft daarbij de Princeton met een bom kunnen treffen, wat tot de ondergang van dat schip heeft geleid. Andere hebben bij de slag van Samar vanuit andere bases onder andere de carrier St. Lo tot zinken gebracht met kamikazes. Er was besloten om de overgebleven carriers als lokaas te gebruiken om de vloot van Halsey weg te lokken bij de landingstroepen, wat ook lukte en aanleiding gaf tot de slag bij Samar. Ze kon zich echter nauwelijks nog verdedigen met een CAP van een paar Zero's en werd door een serie treffers van bommen en torpedo's tot zinken gebracht. 842 man inclusief de Rear Admiral Takeo kwamen daarbij om, 856 anderen overleefden het door over te stappen op de escorte. Opmerkelijke beelden daarvan zijn bewaard gebleven:

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Ontwijkende maneuvers tijdens de slag van kaap Engano.

attachment.jpg

De bemanning is aan dek gekomen bij zware slagzij. Een van de demonteerbare 25mm-kanonnen is rechts te zien.

attachment.jpg

Ze voeren een laatste "Banzai" uit.

attachment.jpg

Munitie wordt van het dek in het water gerold.

attachment.jpg

Admiraal Ozawa wordt getransfereerd van de Zuikaku naar een lichte kruiser.

attachment.jpg

Foto van de getroffen Zuikaku.
 
Laatst bewerkt:
Heb de film tora, tora, tora niet meer in mijn bezit (uitgeleend en niet geretourneerd) anders keek ik hem direct nog eens na dit te lezen.
Al 2 of 3 keer gezien en geeft een goed idee hoe het er aan toe ging.
 
Als ik alle onderdelen zie, dit is toch een jaren-project? :ohmy:
Dit ga ik wel volgen :)
 
Ok dat was een hele boterham :)

Veel plezier en succes met deze. Hopelijk kan je het overzicht goed bewaren, bij mij zou dat een probleem zijn :D
 
Altijd knap om te zien hoe al dat PE een plek gaat krijgen op die kleine carrier, ik ben benieuwd.
 
Bedankt voor jullie aansporingen, het zou straf zijn als ik deze in 1 jaar af zou krijgen maar als ik me goed concentreer zou het overzicht wel bewaard moeten blijven. Dat gaan we in de eerste bouwstap al uitproberen, want we beginnen niet bij stap 1.

attachment.jpg

De eerste actie die uitgevoerd moet worden is bij de bouwstap waar de liften geplaatst worden. Om de romp te assembleren moeten namelijk eerst de schotten geplaatst worden, maar die stonden dar in het echt niet. Ook is de vorm van de liftkokers bij Fujimi aangepast naar de vorm van het stukje dek dat naar beneden gaat. Als je door de open liftkoker naar binnen wil kunnen kijken, moeten de voorste en de achterste wand weggehaald worden.

attachment.jpg

Er zit ook een opening in het dek waar er een stormbarrière opgericht kan worden. Voor het interieur daarvan heb ik een fijne PE-structuur meegekregen. Het is moeilijk te zien op de handleiding, maar om de twee gewone plaatjes zit er een ander stukje zonder scharnier voor de barrière.

attachment.jpg

Gelukkig past dit goed ineen, maar het was wel lastig om het plastic bakje proper te krijgen waar dit lattenwerk in komt. Daar zaten namelijk drie ejector pin marks in.

attachment.jpg

Een groot stuk PE vervangt de buitenkant van de put. Dit voegt niets extra toe, maar hierdoor komt alles terug op het juiste niveau wanneer het houten dek er over komt.

attachment.jpg

Door de publicatie van Morskie Monografie hebben we de vorm van de hangar ter beschikking. Er zijn geen ronde muren rond de koker te zien, alleen twee firewalls die tijdens een aanval dichtgetrokken konden worden. De vloer reikte zowel vooraan als achteraan tot aan de scheepswand, behalve waar er werkruimtes zaten. Ik heb die vorm uitgesneden in styreen van 0,5mm.

attachment.jpg

Dit wordt gelijk gekleefd met de bodem van de lift. Ik ga het maar houden bij één verdieping, want deze lift ging tot -2, waar er een tweede hangardek was.

attachment.jpg

Dit ga je kunnen zien als je van buiten kijkt.

attachment.jpg
 
Stoeltje , bed , en een klein keukentje om zeker niks te missen
Suc6 maat
Marc
 
Al een ferme start, zal de moeite zijn om alles bijtijds bij te lezen.
 
Ferm project. Ik kom zeker af en toe eens kijken. Denk dat ik hier nog wat interessante zaken ga oppikken.
 
..., en we zijn vertrokken zo te zien...
Goeie start in uw handen Steven... ;)
 
Zet er u bij, mannen, want we hebben nog wel even te gaan. Eerst al eens de rolmeter er naast leggen, want op het einde gaan we er ook nog een bak over moeten zetten.

attachment.jpg

De afmetingen worden pas duidelijk als de romp samengeplakt wordt en je ook de diepgang van het schip in beeld krijgt.

attachment.jpg

attachment.jpg

Tijdens het bevestigen van de schotten heb ik er ook twee uitgehold voor het uitwerken van de voorste vliegtuiglift. Ik heb namelijk wat veranderd aan het vorige ontwerp.

attachment.jpg

Ik heb gezien dat in de Shipyard set een volledige PE liftbodem zit. Die was mooier gedetailleerd dan de plastic vloer van Fujimi zelf. En er zat bovendien een beter uitgewerkte stormbarrière in, met een PE bodem (dus geen pinmarks) en een volledig geperforeerde zijwand. Hier zaten zelfs meer onderverdelingen in als bij Fujimi. Omdat de plastic bodemplaat wegvalt, zijn de PE-stukken hoger en het resultaat minder gedrongen als bij Fujimi. Hier een vergelijking.

attachment.jpg

Eens gemonteerd ziet dit er dan zo uit:

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Iemand had al opgemerkt op The Ship's Forum dat de verdiepingen bij Fujimi te laag zijn, zo'n halve centimeter. Dat had ik zelf ook opgemerkt toen ik de doorsnedetekening in Morskie Monografie bekeek. Ik heb een paar uur gezocht naar intern fotomateriaal van Japanse CV's, waar je weinig van terugvindt. Een paar mooie 3d-plaatjes zouden in erg dure boeken staan. Toch kreeg ik een indruk van hoe een scheepslift in elkaar zit door enkele upgradesets op 1/700 te bekijken. Helaas bestaan die niet op 1/350.

attachment.jpg

Op deze steunbalken moet je dus nog de liftvloer plaatsen. Ik moest dus die zijkanten namaken in styreen en ik zou ook nog een tweede verdieping naar beneden gaan, nu het eerste experiment er toch uit moest.

attachment.jpg

Hier zie je de PE vloer op de plastic vloer gekleefd, waarvan ik alleen de posities van de pilaren overgehouden heb. Bovenaan liggen dan de delen van het bovenste hangardek die nu hergebruikt worden. Daaronder ligt een nieuw uitgesneden stuk voor het onderste hangardek. Daaronder heb ik de steunen van de liftvloer nagemaakt, die gaat nu ongeveer halverwege de diepte van de romp liggen.

attachment.jpg

Het onderste dek wordt gemonteerd op de opening die in de schotten gemaakt was. Omdat dit maar 0,5mm styreen is, kan de vloer gebogen worden om hier doorheen gestoken te worden. Ik heb ook twee verticale steunen gezet zodat de lift niet per ongeluk losgedrukt kan worden.

attachment.jpg

Het bovenste hangardek wordt nu gedry-fit. Ik ga dit zo lang mogelijk los laten staan, want het dek was waarschijnlijk ook beschilderd met een schema in de vorm van de omtrek van de gestockeerde vliegtuigen. Zo kon de dichtste pakking gevonden worden.

attachment.jpg

Een eerste check-up hoe dit er gaat uitzien. Alvast beter dan de vorige versie. Dat komt ook door de geëtste liftrand van Shipyard.

attachment.jpg

Nu worden de liftwanden uitgewerkt met styreenplaatjes. Die moeten op de juiste plek aansluiten.

attachment.jpg

De pilaren worden dan toegevoegd in I-profielen, op de restanten van de Fujimi liftwand.

attachment.jpg

attachment.jpg

Ik denk wel dat het goed gaat komen met nog wat extra aankleding.
 
De verbouwingen maken het toch weer de moeite om kijken.
Knap.
 
Beste Steven je weet me toch iedere keer positief te verbazen , wel knap wat je hier weeral uit je mouwen tovert
Ben echt geen bootman maar je wekt toch iedere keer mijn volledige aandacht
suc6
Marc
 
Indrukwekkende introductie van een zo te zien omvangrijk project.
Heel leerzaam ook, vooral met de toelichting over de geschiedenis van het schip.
De eerste vorderingen zien er (zoals gewoonlijk) weer veelbelovend uit. Dit wordt weer een mooie bouw.
Succes met dit project.
 
Ik had op The Ship's Forum tips gekregen hoe een Japanse lift er van binnen uitziet.

attachment.jpg

attachment.jpg

De voorwerpen die links te zien zijn in de kokers zijn contragewichten die de lift naar boven trekken met kabels, zoals bij sommige garagepoorten. Verder naar buiten zijn er rails waar de lift over rolt. De illustraties zijn wel van andere schepen maar de liften werkten gelijkaardig.

attachment.jpg

Ik heb de gewichten met blokjes Evergreen nagemaakt. De I-profielen pasten hier handig omheen.

attachment.jpg

attachment.jpg

Daaraan heb ik koperdraad gelijmd, die over een ijzerdraad bovenaan loopt zodat hij gespannen staat.

attachment.jpg

De geperforeerde rails heb ik zelf geboord en uitgesneden.

attachment.jpg

Hier zitten ze op hun plek in de liftschacht.

attachment.jpg

attachment.jpg

De hangarwanden zijn nog bekleed met platen en reepjes Evergreen om de inwendige structuur na te bootsen. Je zal hier tenslotte wel wat van terugzien door dat open liftgat. De platen moesten wel ophouden een millimeter onder de scheepswand, want onderaan het dek zit een passingsrichel. Als ik dit vergeten was, dan had er later een lastige Dremelbeurt moeten volgen.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Beide hangardekken staan nu in de grijze primer, al moet ik nog wachten met de afwerking van de bovenste hangarwand. Omdat de vloer er zo nauw in past, kan ik nog geen reepjes tegen de wand plakken. De binnenkant van de hangar moet wit worden, maar de schacht was grijs. De grijze spuitbusprimer dekt goed op de PE lift, die nog groen zal moeten worden met een camotekening op.
 
:ohmy: sdfkkjskng :wow: jawadde hier is meer te zien dan op een beurs
Prachtig
 

Users who are viewing this thread

Terug
Bovenaan