Hoofdsponsor

1/72 "B-17 Flying Fortress noodlanding" (Airfix)

strop96

Well-known member
Registered
Lid geworden
4 feb 2020
Berichten
272
Er zijn blijkbaar niet zoveel modelbouwers die diorama's op 1/72 bouwen. Toegegeven, de "peetjes" op die schaal stellen niet veel voor, zeker in vergelijking met de figuren van Pascal, maar ik ben nu eenmaal een vliegtuigbouwer op 1/72 , dus blijf ik bij mijn schaal. Als ik door mijn foto's blader , zie ik dat daar al sinds 2009 mee bezig ben, en ik zit nu in de voorbereiding van een nieuw project.

De meeste ideeën voor mijn diorama's komen van foto's die een verhaal vertellen. Ik probeer geen getrouwe weergave te maken van wat er op de foto's staat, maar iets te bouwen dat de sfeer weergeeft van op de foto's.

Mijn oudste dio (2009) is geïnspireerd op foto's uit een boek over het vliegveld van St-Denijs-Westrem, waar een zeer gehavende B-17 in januari 1945 een noodlanding maakte.
Dit is mijn inspiratiebron :
attachment.jpg
attachment.jpg

Op de foto vindt men de code Y*GN en op de staart een grote driehoek met een letter C (?) en een cijfer 4, en de eerste twee cijfers van de code 48… Hiermee begon ik te zoeken naar de identiteit van het toestel op tinternet, en naar de mogelijke datum voor de noodlanding.
Aan de hand van de code vond ik een website http://www.303rdbg.com/ met de geschiedenis van de 303de bomber group, die hadden een rood-witte driehoek op de staart met daarin een letter C, en het 427ste bomber squadron, dat het vierde squadron was in die groep, gebruikte die code GN. In de top van de driehoek staat ook het cijfer 4 van het squadron.
Op de tweede foto zie je dat het toestel nummer eindigt op 5. Volgens de lijst van de gebruikte toestellen had de 44-8495 gevlogen met de code Y*GN. Dus het toestel kon geïdentificeerd worden.

Een interessant weetje is dat leidende toestellen van een formatie met codeletters X, Y of Z uitgerust waren met een speciaal navigatiesysteem GeeH. Het systeem was gebaseerd op kruisende radiosignalen, een soort voorloper van de GPS. Uit het verschil in ontvangst tussen twee radiosignalen kon een speciaal opgeleide tweede navigator aan boord vrij precies de positie van het toestel bepalen, zodat ze ook zonder zicht hun doel konden vinden.

Op het of andere manier zullen de Duitsers ook wel geweten dat het leidende toestel van belang was, en dat de anderen van de formatie grotendeels verloren vlogen, als ze dat toestel konden beschadigen en uit koers brengen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat onze B-17 van achter beschoten en sterk beschadigd was.


Ik heb hiervoor een oude Airfix kit van de Flying Fortress gebruikt. De binnenbouw is nogal leeg, de figuren in de bouwdoos primitief. De “ventjes” had ik niet nodig, op het diorama zullen die het toestel al verlaten hebben. De klinknagels aan de buitenkant zijn nog redelijk en als ze al wat weggeschuurd worden, zal dat de schuld van de Duitsers zijn. Op de foto’s ziet de B-17 er al zwaar uitgeleefd uit, dus hij zal veel weathering nodig hebben, waarmee ook wat foutjes kunnen weggestoken worden.

Het model bouwen zoals 40 jaar geleden ( et is van in de jaren 60) vond ik wel een beetje te primitief , maar mijn geldezelke was niet akkoord om er een BIG ED van 80 Euro aan te spenderen (gemaakt voor de Academy kit) waarvan je achteraf nog nauwelijks iets ziet .
Ik heb wel de documentatie van Eduard gedownload en met plastic card en verf een grof interieur nagebouwd met wat stoeltjes en kastjes, zodat men van buitenuit niet de indruk krijgt van een lege doos.

Een duidelijk zichtbaar detail zijn de neergelaten flaps onder de vleugels, met al hun ribbekes. Gelukkig bestaat er daar een kleiner setje voor van Eduard, dat “maar” 17 Euro kostte en ik heb mij ook laten verleiden om nog een cockpit detailleerset van 8 euro bij te kopen.

De cockpitset is zogezegd zelfklevend, wat het plaatsen iets makkelijker maakt, als je de stukjes weer van je vingers af krijgt, maar sommige stukjes komen toch weer los bij het manipuleren van de stukken, dus heb ik toch een en ander met een beetje snellijm vastgezet.
Ik had medelijden met mezelf en heb de allerkleinste stukjes, die je toch niet ziet door het cockpitglas, niet gebruikt. Eenmaal de romp dichtgekleefd is het van het binnenwerk nog nauwelijks wat te zien.

Bij het bouwen van de flaps, is er hier en daar een ribbeke verdwenen, maar dat is ook de schuld van de Duitsers, die er op geschoten hebben.

Op de foto’s kan men zien dat het hoogteroer en de staartvlakken voor een stuk in flarden zijn geschoten, maar dat het voor de rest nogal meevalt met de schade.

Hier kon ik mij eerst uitleven met de boormachine om stukken weg te slijpen en gaten te boren in de plastiek om schietschade te veroorzaken. Een groot gat in de staart, een hoogteroer waar nog weinig van overschiet en een rechterstaartvlak zonder hoogteroer. Ik heb een en ander weggezaagd en weggeslepen, maar in het holle hoogteroer is nog wat structuur te zien. Daarvoor maakte ik een structuur met plastic strip en staafjes met gaten in, en na het dichtplakken van de romp worden die nog eens extra onderhanden genomen.
Met strip en met aluminiumfolie van een botervlootje komt ook het beschadigde roer tot zijn recht. Hier en daar zijn er gietputjes in de plastiek. Sommige ervan heb ik wat verder uitgeboord om er kogelgaten van te maken.

attachment.jpg
attachment.jpg

De volgende vraag was te weten hoe erg het toestel vooraan beschadigd was, en wat er met de schroefbladen gebeurde. Volgens de deskundige uitleg van Cynrick De Decker zou dat nogal meevallen: “zolang de machine op zijn wielen landde (en dat is ook een noodlanding), gebeurde er niets met de props. Bij een buiklanding gingen de props die tegen de grond kwamen, eraan. Op de foto’s zie je duidelijk dat alle vier de rechtopstaande bladen, onbeschadigd bleven (= niet geplooid). De bladen die naar onder wezen van de linkervleugel, zijn wel geplooid (dat zie je niet op de foto, maar ik kan je verzekeren dat het zo was).” Aan de rechterkant was het toestel blijkbaar niet door zijn wielpoot gezakt, dus daar kunnen de schroefbladen intakt blijven. Aan de linkerkant , is de B-17 wel in de grond of door zijn wielpoot gezakt, daar zal ik wel een paar schroefbladen moeten krommen. Met de vlam van een aansteker is dat geen probleem.

Iets anders om op te letten zijn de motorgondels: de verluchtingskleppen achteraan staan op de grond altijd open, maar is dat ook zo bij de landing ? In de club was men daar niet zo zeker van. Na wat opzoekingen op het www vond ik dat er in de pilootinstructies staat dat die open gezet moeten worden van zodra het vliegtuig op de grond staat. In de Airfixdoos zijn die dicht (in vluchtpositie) en een poging om ze te gaan opensnijden toonde aan dat dit niet-te-doen was. Dan maar op zoek naar een alternatief, en dat vond ik bij Hannants in England als Quickboost verbetersetjes voor de Academy B-17: eentje voor £ 6.20 voor de motoren en eentje van £ 6.20 voor de cowlings (motorkappen). Terwijl we toch bezig zijn , heb ik dan maar ook het setje van £ 3.40 met de “gun barrels” bijgekocht.

De Quickboost setjes vallen heel erg mee. De gun barrels hebben gaatjes rondom, wat een realistisch beeld geeft. De cilinderblokken zijn heel fijn gedetailleerd, met een beetje zwart en een dry brush met twee soorten zilver komen ze goed tot hun recht. Ik moet wel een gaatje boren in elke blok voor een nieuwe as en ook de Airfix schroefassen aanpassen.

De motorgondels zitten aan zware gietblokken vastgehecht en dat vraagt nogal wat voorzichtig snij- en schuurwerk om ze los te maken. Er is een klein probleempje, de gondels zijn eigenlijk wat te klein in diameter voor de Airfix B-17. Gelukkig kunnen we dit camoufleren met de openstaande verluchtingskleppen. Quickboost gebruikt een soort halfharde grijze resine, die een beetje meegeeft, zodat het niet eenvoudig is om al de klepjes open te snijden. Maar door eerst de cilinderblok in de motorkap te kleven krijg ik een steviger blokje en met een scherp mes en wat geduld kunnen alle kleppen opengezet worden.

Nadat de romp was samengekleefd, de vleugels aangehecht en de onvolkomenheden bij de naden opgevuld en weggeschuurd, heb ik de openingen en ruitjes afgeschermd met Tamyia tape en papieren zakdoekjes om het hele toestel eerst een primerlaag te geven met een spuitbus van ArmyPainter.

Op de foto’s ziet de B-17 er erg “gebruikt” uit. Ik heb dat proberen te bereiken door het vliegtuig met twee spuitbussen (Tamyia Gloss Aluminium en Light Gun Metal) terzelfdertijd in de vliegrichting te spuiten, en ik ben tevreden met het resultaat. Ik heb nog een kleine “weathering” bijgevoegd met verdunde bruine olieverf aan de motoren om rooksporen na te bootsen.

Een volgend probleem waren de kentekens. Uit de doos kan men de 4 US-sterren gebruiken voor de vleugels en de romp, maar omdat het een oude doos was, bleek de decal erg broos en heb ik twee andere sterren moeten bijzoeken in de overschotdoos.

De identificatie van het vliegtuig moest ik zelf maken. De informatie van de 303th Bomber Group is redelijk duidelijk. Ik rekende uit hoe groot de driehoek op de staart moest zijn op 1/72ste en tekende die uit met een tekenprogramma . Voor de cijfers en letters gebruikte ik het font “USAAF Code” , die ik ook op het internet gevonden heb. Een kleinere driehoek bevindt zich ook bovenop de rechtervleugel

Ik maakte van elke tekening enkele exemplaren en printte eerst een proef op gewoon papier. Na een kleine correctie printte ik op decalpapier voor inkjets. De driehoeken op een wit velletje van 10 x15 cm, de codes Y GN op transparant.

Op de foto’s staat er nogal wat volk te kijken, ik veronderstel dat men hierbij enkele leden van de bemanning mag rekenen en RAF personeel dat in 1944 -45 op St-Denijs-Westrem aanwezig was. Dus kon de Airfix RAF emergency set van pas kon komen met een ambulance, een brandweerwagen en wat ventjes erbij. Dan had ik nog wat Amerikaanse bemanning nodig en hiervoor kocht ik een doosje van Preiser (nr72502) met piloten en grondpersoneel.

Omdat er geen brand bij de landing van de B-17, dus de brandweerlui kunnen niet actie treden, maar ze kunnen wel klaar staan om tussen te komen. In de set van Airfix zitten nogal wat dubbels, maar twee man in een identieke positie , dat is nogal onwaarschijnlijk. De Amerikaanse mechanieker uit de Preiser set is ook niet zomaar bruikbaar. Die heb ik dan een blusser in de handen gestopt en een Engelse kop gegeven, zodat ik twee RAF mannen heb die klaar staan om een beginnend brandje te blussen. De mannen met de brandspuit zijn niet geloofwaardig met hun baretje op. Ik heb een ervan een andere kop aangemeten met een brandweerhelm, en zijn vest zwart/geel geverfd , zoals een echte brandweerman. Er zit een dokter bij met een stetoscoop, maar die zal de gewonde op de draagberrie met al zijn kleren nog aan, niet echt kunnen onderzoeken, die vliegt in de reservedoos. De twee madammen van de Preiser set komen ook niet van pas in een winterdiorama, die zijn te zomers gekleed.

Bij een eerste test van de compositie blijkt dat er te weinig volk aanwezig is. Dan maar een Heller (ex- Airfix) setje met RAF personeel bijgekocht. Daar zit wat meer volk in, dat mits enige aanpassing kan bijgevoegd worden. Dit setje is in wat zachtere plastiek gemaakt met nogal dikke voetstukken. Er zitten nogal wat dubbels in, die in de reserve verdwijnen en van de bruikbare figuren gaan de voetstukken er af en de hele bemanning krijgt een laagje primer voor ze verder geschilderd worden. De twee man die een raket dragen worden “omgebouwd” met een ladder, en de man met de de kogelbanden krijgt een dikke wintervest.

Voor de Amerikanen vond ik op de website van de 303 BG kleurfoto’s , waaruit bleek dat je de bemanning kan schilderen in een combinatie van een bleek kaki uniform, een roodbruine vliegpak en donkerbruine vesten. Voor de Engelsen gebruikte ik RAF blauwgrijs. Op aanraden van François schilderde ik de peetjes met verdunde acrylverf van Valejo, en ik gaf ze daarna een algemene wash met zeer verdunde zwarte olieverf, wat de details beter doet uitkomen.

De Engelsen, die in de sneeuw naar het vliegtuig kwamen kijken, gaf ik nog een bijkomende behandeling met verdund wit.

attachment.jpg
attachment.jpg
attachment.jpg
attachment.jpg
attachment.jpg
attachment.jpg
attachment.jpg

Ik heb dit diorama een paar keer laten zien op een beurs, maar nu zit het in een grote plastic doos opgeborgen in de kelder.
 
Laatst bewerkt door een moderator:
Leuke dio bedankt om ons dit te delen hopelijk komen er nog meer van deze kunstwerkjes
 
Hela hela, ik bouw ook op 1/72 he en al zekers diorama of vignettes….. :)
Eric, het is al een tijdje geleden dat je deze hebt uitgehaald, altijd mooi werk... ;)
 
Waauw de beschrijving vond ik heel lekker lezen ... en spijtig dat de vliegvelden in oostakker (zit in mijn voortuin ) en sint denijs westrem weg zijn
 
Hela hela, ik bouw ook op 1/72 he en al zekers diorama of vignettes….. :)
Eric, het is al een tijdje geleden dat je deze hebt uitgehaald, altijd mooi werk... ;)

Ja, Swa, maar het is om de anderen goesting te doen krijgen om er ook eens aan te beginnen
 
Inderdaad een diorama met een geschiedenis. Heel goed gedocumenteerd en de achtergrondinformatie maakt het compleet.
Indien je nog dergelijke projecten uit het verleden hebt, laat maar komen. Zelfs al ben ik geen militaire bouwer, dit soort werken vind ik wel mooi.
 
Mooi werk wat je hier laat zien hoor en hoop meer van dit te zien want is goed gebracht met de nodige uitleg van wat er is gemaakt.
Nochtans ben ik hier begonnen met 1/72 figuren titel (en de boer die ploegt maar verder.)
Omdat ik geen burgers vond in 1/72 om mijn idee uit te werken ben ik naar 1/35 over gegaan.
Hier zitten straffe bouwers in schaal 1/72 en ben er zeker fan van.
En geloof mij strop96 de goesting is er wel hoor.
 
Lang geleden dat we die nog gezien hadden.
Mooie, interessante en leerzame omschrijving van het diorama Eric, ze zullen er hier van snoepen.
Nog van dat!

Zoals je weet bouw ik geen dio's voor mijn vliegtuigen omdat deze op mijn museum-vliegveld terecht komen. Ook de reden waarom ze er meestal "proper" uit zien.
 
Bedankt mannen voor de waardering. En inderdaad Pascal, er zijn heel weinig burgerfiguren op 1/72 te vinden. Preiser heeft enkele kits uitgebracht die voor zover ik weet nu onvindbaar zijn en bij Mark Brown zijn er ook enkele personages te vinden in tin.
Mijn verhaal van een volgend diorama (Escadrille des Hydravions) is zo goed als klaar , brei ik hier verder of begin ik een andere discussie ?

Tot later,

Erik
 
Eric, ik denk dat je best een nieuw topic opent maar gebruik dan de naam van het diorama als titel.
Anders riskeer je dat dit huidig topic te lang word en gaat de lust om te lezen er uit.
 
Een nieuwe topic houd het overzichtelijk en kijk er alvast naar uit.
 
OK mannen, het volgende verhaal wordt dus een nieuwe topic. En een vraagje aan de moderator : is het mogelijk om de titel van deze draad dan te veranderen in "Diorama 1/72 B-17 Flying Fortress noodlanding" ?
 
Hoi strop96, heb de naam veranderd in "Diorama 1/72 B-17 Flying Fortress noodlanding" en heb de topic verplaatst na afgewerkte modellen zonder bouwverslag.

Ziet er mooi uit.
 

Users who are viewing this thread

Terug
Bovenaan