Hoofdsponsor

1/35 2A3 Kondensator (wip)

Zeer leuk project, had ook nog nooit van die Kondensator gehoord trouwens... Ik kijk al uit naar het volgende verslag.
 
Dat zwarten schijnt goed te lukken maar met die schakels zal je nog wat werk hebben.
 
Mooi mooi. De loop mag wel wat langer zijn :)
De tracklinks zien er goed uit met dat blauw goedje.
 
succes, hopelijk ga je de laag niet te veel schenden bij het assembleren... is nogal bros uiteindelijk
 
Bedankt voor de reacties. Het zwart gaat wat af door krassen met metaal of door vingerafdrukken, maar er is hier zoveel trackoppervlak dat dit niet echt opvalt... De eerste 10 centimeter van deze tracks waren echter gekenmerkt door tegenslag. Het leek wel of de pinnetjes, die bij deze set geleverd waren, niet pasten in de boringen. Ik had al meer dan de helft ervan gebroken, toen ik besloot dat ik het op deze manier niet uit zou houden tot het einde.

attachment.jpg

Ik had wel al besloten, dat het nodig was om het gedeelte van de pin tussen de twee uiteinden ook te reproduceren, anders zou je op teveel plaatsen door de links heen kunnen kijken zonder een pin te zien zitten. Er moest dus staaldraad geknipt worden van zo'n 8 millimeter lang. Hiervoor heb ik 0,4mm draad gebruikt.

attachment.jpg

De oorzaak dat de pinnen zo slecht passen, is dat er vaak wat flash op zit en dat de boringen ook spanen kunnen bevatten door het afvijlen van gietnaden op de link. De pinnen korter afsnijden voor het flash heeft geen zin, want ze worden breder naar de kop toe. Je kan dus alleen de links zelf uitboren. Er zat dus niet veel anders op dan elke link viermaal uit te boren met een boortje nr.71, oftewel 800 boringen. Gelukkig ging dit aan 1 à 2 seconden per boring.

attachment.jpg

attachment.jpg

Het gedeelte tussen de twee lijnen is waar de metaaldraad komt te zitten. Na het boren schoven de pinnen gemakkelijk door, al waren er nog steeds een paar die wat overtuiging nodig hadden. Gelukkig leidde dit niet meer tot breuken.

attachment.jpg

Ongeveer vijf uur later had ik de helft van het werk gedaan. Ik kon het tweede zakje pinnen aansteken.

attachment.jpg

Hier stuitte ik op een tweede tegenvaller. Bij de Masterclub tracklinkset zat geen handleiding. Ik ging er dus ook niet vanuit dat er een complicatie kon zijn aan de constructie van deze tracks. Toen ik het zakje uitschudde, leek hier wat minder in te zitten dan het andere. Dat kon eigenlijk niet, dus hoe zat dat nu? Toen ik beter gekeken had, zag ik dat deze pinnen korter zijn. De kop van de pin heeft geen uitsteeksel, je ziet ook een plaatje uit het handboek. Ik kon mezelf wel slaan, want er bleek verschil te bestaan tussen linkse en rechtse pinnen. De helft van alle pinnen moest er terug uit. Gelukkig ging dit van een leien dakje door het uitboren (stel je voor dat ik dit ontdekte nadat ik elke pin onwrikbaar vast had geduwd in de nauwe boringen) en na een half uur kon ik weer verder.

attachment.jpg

Na zo'n negen à tien uur werk, verdeeld over twee dagen, lagen beide tracks met 100 links afgewerkt, er moet er nog eentje aan beide kanten aan toegevoegd worden om ze te sluiten.

attachment.jpg

Passing is perfect, al moet je soms een stuk flash uit het scharnier vijlen. De metaaldraad blijft ook goed te zien, zeker waar de tracks vooraan en achteraan de tank uitsteken.

attachment.jpg

Dit is al wat er overblijft na 200 tracklinks, je hebt dus wel wat overschot aan pinnetjes maar niet erg veel. De link in het zakje was slecht gegoten, er moeten luchtbellen in het midden gezeten hebben, want de link was gebarsten. De andere zijn nog bruikbaar en twee ervan worden dus nog toegevoegd. Ik geef hierbij ook nog aan, dat het materiaal van de pinnetjes resin is, dat kon ik ruiken toen ik er een paar terug uit de tracks moest boren.

attachment.jpg

Ook op de sprockets zitten deze tracks ideaal, al heb ik ze hier even verkeerd om gelegd. Wanneer je deze bouwt, moet je er dus ook op letten dat je twee spiegelbeelden maakt, want er zit een rijrichting aan deze links. Ik zal ook nog de pinnen moeten schilderen met ene fijn penseel. Nu is het repetitieve werk achter de rug en kan ik aan de hull verderwerken.
 
Imposante bouw. Volg deze een beetje vanop afstand want dit is voor mij geen voor de hand liggende materie. Jouw uitleg geeft wel een goed beeld van de wijze hoe een dergelijk model tot stand komt.
Ik blijf met zeer veel interesse volgen.

Mvg
airbus56
 
Bedankt aan wie dit volgt. Vandaag is de cabine van de Kondensator gebouwd.

attachment.jpg

Eerst zijn de fenders op de hull gelijmd. Ik heb even overwogen om de spatborden vooraan te vervangen in metaalfolie, want op foto's ziet dit er bij het ene bewaarde museumexemplaar toch wat verfomfaaid uit. De constructie is door de verstevigingsribben toch wat te moeilijk om te scratchen. Voor deze ribben is er ook aan de onderkant een negatief voorzien, al is de dikte van de plaat groter dan die van de rib. Daarom zijn ze aan de afgeschuinde randen wat dunner geschuurd. Ook moesten er al een paar details verdwijnen om dit later te kunnen vervangen door de Voyagerset. Je ziet hier dat er wat overtuiging nodig is om beide uiteinden tegen de hull aan te zetten, het plastic is dun genoeg dat het plooit op de vouwlijn.

attachment.jpg

De cabine is uit twee stukken en een deurtje opgebouwd. Het kleine stuk past niet 100 procent in het grote, de klemmen moeten de naad zo klein mogelijk houden. Ook de getoonde scharnieren moeten wijken voor PE.

attachment.jpg

De bedieningshendels voor de aandrijving en de pedalen zijn hier wel gedetailleerd uitgewerkt, maar de PE-delen kan je eigenlijk niet plooien zonder gespecialiseerd gerei. Er moet een plaat rond geplooid worden, waarvan delen een overgang naar een halve millimeter breedte hebben. Op die plek krijg je dan ook een knik. Je hebt de optie om de ladder in te klappen, die dan achter de deur verdwijnt. De binnenkant van de cabine is kaal op een meterbord na.

attachment.jpg

De cabine past wel goed op het geheel. Hier zijn de scharnieren al verwijderd.

attachment.jpg

attachment.jpg

Deze foto's geven een indruk van de grootte van het model. Zelfs zonder de loop zit dit er al enorm uit.
 
Strak werk Steven. Je ziet zelfs nergens lijmresten.
Die loop is wel indrukwekkend.
 
Bedankt voor de reacties, dit weekend ga ik hier vast weer mee door...
 
Nu ik een week verlof heb met kerst enzo, kan ik goed voortmaken met de Kondensator.

attachment.jpg

Voor de koplamp en de hoorn komt er al een heleboel PE aan te pas, zoals een soort van vogelkooi die er rond zit. Trumpeter had een mal meegeleverd om het PE-onderdeel over te plooien, maar dat was al tweemaal zo dik als dat van Voyager. Gelukkig blijft de vorm hetzelfde, dus kan de mal nog steeds gebruikt worden. Zoals met de meeste van dit soort mallen, zijn ze onvoldoende vooruitstrevend om ook rekening te houden met de veerkracht van het metaal, dus wanneer je het stuk er af haalt, moet je nog altijd een stukje verder plooien om de gewenste plooihoek te krijgen. De uitstekende stangen moesten op maat afgesneden worden, maar je krijgt wel een indrukwekkende constructie als resultaat. Ik heb wel nog vier "boutjes" en twee stukjes Trumpeter moeten toevoegen. Afplakken van het glas wordt ook niet eenvoudig, maar ik wilde de kooi toch al vastmaken om die niet meer te moeten manipuleren na het schilderen.

attachment.jpg

attachment.jpg

Het portier is goed genoeg voor wanneer je de Kondensator afgesloten wil bouwen. Ik wilde echter graag een goed zicht op de chauffeur, die ik trouwens nog moet bouwen. Om het portier open te kunnen zetten, wat Trumpeter wel voorzien heeft, zijn er een paar problemen.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Je ziet dat het portier bestaat uit een hoekige plaat met drie ingedrukte versterkingsribben, een raampje en een verzonken deurgreep. Ik heb geen idee over welke referenties Trumpeter beschikte om de binnenkant van de cabine af te werken, maar ze hebben het portier daar ook voorzien van dezelfde versterkingsribben in negatief. Dat betekent dat er dus een enkele, dunne plaat in zit, waardoor het portier uit plastic te dik is en eerder een stuk pantserplaat lijkt. Ik moet dus het hele portier vervangen door een stuk messingplaat. Er is ook geen voorziening om van de binnenzijde de deur te openen, noch een ruimte voor het deurslot in het portier. Ik zal hier iets voor moeten verzinnen dat overeenkomt met de buitenzijde. Daar is bovendien nog te merken dat er rond het raampje een element ontbreekt dat op de originele paradefoto's wel waarneembaar is: er zit een verhoogde rand rond elk van de ramen in de cabine. Trumpeter heeft in de plaats een patroon van klinknagels rond de raampjes gegoten, maar dat hebben ze waarschijnlijk overgenomen van de museum-Kondensator op de vierde foto, die dichtgespijkerd is. Die rand is te dicht tegen de raampjes om te embossen, dus die moest ook nog apart uitgesneden worden. Ik heb er even over getwijfeld of ik dit voor alle vier de raampjes wilde doen.

attachment.jpg

attachment.jpg

Het uitsnijden van de plaat was de gemakkelijkste bewerking. Daarna werd het raampje opgemeten en de gaatjes op de hoeken voorgeboord. Als je dit nauwkeurig doet, hoef je niet veel meer bij te vijlen achteraf.

attachment.jpg

attachment.jpg

De resterende kern wordt weggesneden op een stukje van de rand af. Zo kan er gevijld worden tot aan de afrondingen.

attachment.jpg

Voor de deurgreep wordt er een gat vierkant gevijld. Dit kwam tot zeer dicht bij de rand, waardoor je hier niet kan gaan boren op de hoeken.

attachment.jpg

De embossing wordt voorbereid met een fineliner aan de binnenzijde.

attachment.jpg

Dit kan je gewoon met een balpen op een zakdoek uitvoeren. Die laatste zorgt ervoor dat de rib verder doorgedrukt kan worden.

attachment.jpg

Ondertussen hield ik me ook met de scharnieren bezig. Ik had al een spil gemaakt uit draad en de ogen waren ook makkelijk te plooien. Maar ik wist van bij de BTR dat Voyager het bij het ontwerp van scharnieren het wel eens laat afweten.

attachment.jpg

Op deze foto is te zien, dat je bij het samenvoegen van twee hengsels een ongewenste, onregelmatige vorm krijgt. Hoe komt dit nu? Ik dacht eerst dat ik er twee naar de andere kant had moeten omplooien, maar dat gaat niet. Er zit namelijk wel een mooie onderbroken lasrups aan de buitenkant van het scharnier, die zit alleen aan de bovenzijde. Je merkt op de foto wel dat de ogen van het scharnier minder breed zijn dan bij het plastic. Daardoor komt de afstand in zesvoud niet meer uit met de volle breedte van het hengsel. Ik kon dus niet anders dan de ogen er af snijden en vervangen.

attachment.jpg

Hier een plaatje van het portier, dat na de belevenis met de zakdoek terug recht gemaakt is en ook een gescratcht inzetstukje met de deurgreep van Voyager gekregen heeft. Rechts zie je mijn oplossing om toch een beweegbare deur te behouden. Ik heb de ogen van de scharnieren vervangen door twee buisjes met een nieuwe spil van zilverdraad, waar ik telkens met een mes twee inkepingen in gerold heb. Zo krijg je de indruk dat er toch zes oogjes zijn en kan elk van de buisjes aan een hengsel vastgelijmd worden. Je merkt ook dat er ondertussen een rand rond het raampje gelijmd is, die is in tweevoud op dezelfde manier uit aluminiumplaat gemaakt als hierboven omschreven is.

attachment.jpg

Vastlijmen tegen de cabine. Omdat de plaat nu dunner is, moet ze links aangedrukt worden.

attachment.jpg

En zo staat het portier open, al moet ik waarschijnlijk nog wel een paar keer opnieuw verlijmen eer het goed uitgelijnd is. En nog een binnenkant verzinnen.
 
Knap gemaakt Steven.
Dat is genieten.
 
Bedankt, Pascal. Ik heb gisterennacht al maar het interieur geschilderd, eerst in een bruine primer om het stoeltje al te schilderen en dan alles in de olive drab. Ik zal wel zien in welke kleur de buitenkant uiteindelijk komt, het hoeft daarom niet dezelfde te zijn. De binnenkant van twee verluchtingsroosters is ook al gedaan omdat hier een stuk PE mesh over komt.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

Ik heb de bestuurder al eens geassembleerd, maar bij een eerste poging zag die er onhandig uit.

attachment.jpg

Gelukkig blijft de stoel verstelbaar, in de laagste stand past de figuur wel als ik hem iets voorover zet.

attachment.jpg

En als ik hem wat verdraai, zit hij nog beter op zijn plek.

attachment.jpg

Maar dan moet de deur wel open staan, anders zit het laddertje in zijn weg. Het zal weer geen pleziertje geweest zijn, dit te besturen...
 
en opnieuw is hij bezig met niet 1 maar minstens 5 zeeën van geduld en de grootste precisie.
Ziet er opnieuw schitterend uit Steven,
 
Bedankt, jongens. Ik denk, als mijn pakketje gaat aankomen, dat ik er zelfs nog een paar extra kits ga bijgooien. Waarschijnlijk gaan jullie denken dat jullie dubbel zien op de volgende forumdag, maar het gaan dezelfde zijn als die Erwin nu aan het bouwen is. Ik heb namelijk gezien dat er in Mol een Vietnam-thema in de wedstrijd zit, en dat wil ik graag kunnen meedoen.

Maar nu weer over naar de Kondensator. Het instrumentenbord blijkt zeer gedetailleerd, hoewel er nergens iets over te vinden is op het internet. Het is ook heel anders dan wat er in de T10-M gewoonlijk zit.

attachment.jpg

Men geeft een grote decal voor het volledige bord, wat onmogelijk goed kan aflopen als daar ook draaiknopjes en een leger aan schroefkoppen op zitten, terwijl de metertjes verzonken zitten. De enige oplossing is om elk metertje apart uit te snijden en vast te kleven.

attachment.jpg

Toen dit afgewerkt en bevestig was, kon de cabine dichtgekleefd worden. Ik heb al een test gedaan met de bestuurder, hij kan er achteraf door de deur nog in gezet worden.

attachment.jpg

Een ander onderdeel is naar wat ik vermoed een transportrem op de loop. Voyager had hier al een paar stukjes voorzien, maar ik vond bovendien dat de hydraulische cylinder er niet erg rond uitzag. Ik heb die dan maar vervangen door een stukje buis. Het zijn zulke details die je model kunnen kraken.

attachment.jpg

Er moest ook een opklapbaar onderhoudsplatform gebouwd worden in PE. Helaas kan je met het onderdeel van Voyager niets aanvangen, en het is dan nog een van de grootste die er meegeleverd waren.

attachment.jpg

Het probleem zit hem in de embossing die er verwacht wordt. Er moeten weer drie ribben over het stuk getrokken worden met een pen. Kom je met die pen echter over de locatorlijn die er aan de andere kant van het stuk messing dwars over getrokken is, dan treedt er meteen een kerf op en splitst het stuk over de embossinglijn, waar de plaat maar half zo dik is. Ik heb er ter illustratie even het scalpel in gestoken. Ik kan me niet voorstellen dat Voyager dit stuk ooit zelf heeft proberen manueel te embossen, want dan hadden ze dit ook meegemaakt. De enige oplossing die ik heb, buiten het originele stuk plastic van Trumpeter te gebruiken, is mijn eigen stuk messingplaat weer boven halen. Maar nu werd het wel een precisiewerkje, want de plaat moest in beide richtingen verschillende keren geplooid worden.

attachment.jpg

Je merkt ook dat het stuk van Trumpeter opvallend kleiner is dan dat van Voyager, wie er nu juist is valt niet te achterhalen. Mijn embossings zijn noodgedwongen iets struiser uitgevallen. Ik had ze hier wel nog naar de foute kant doorgedrukt, dit was redelijk snel omgedraaid.

attachment.jpg

Moeilijker was het om de plaat daarna in de lengterichting door te plooien. Voor de tweede plooilijn wordt met een stalen lineaal tegengedrukt, wat een plooirand van 1 millimeter oplevert.

attachment.jpg

Dit moet eigenlijk ook nog eens aan de tank vastgehecht worden met hetzelfde soort scharnieren die ook voor het bestuurdersportier gemaakt waren. En hoe raad je het, ook al deze hengsels zijn fout ontworpen, waardoor je hier ook zes keer de oogjes er af moet snijden. Gelukkig wilde ik dit niet beweegbaar houden, omdat het niet stevig genoeg is om in open stand te zetten. Ik denk dat mijn creatie er in combinatie met de Voyager profielstukjes nog best aanvaardbaar uitziet.
 
In deze post wordt de kanonsloop vervaardigd. Om de loop op de romp te monteren, was er al een transport brake voorzien.

attachment.jpg

Zoals je kon verwachten, is die wel uit de kluiten gewassen. De onderdelen op het schema links worden vervangen door Voyager.

attachment.jpg

attachment.jpg

Op de hull zijn er op dit moment nog verschillende toevoegingen in PE gedaan. Er zijn ook beweegbare tool clamps bij, berucht om de lijmloze bevestigingstechnieken met microscopische oogjes en pennen. De hier getoonde plaat is een variant, maar er wordt niet verteld in welk geval hij nodig is.

attachment.jpg

Om het kanon te eleveren, zijn er twee verschillende zuigers gemonteerd. Ook deze cilinders hoef je niet te vervangen door buizen, ze zijn uit een stuk gegoten met slide molding.

attachment.jpg

Mensen hadden me al voorgesteld om de loop in twee delen te vervangen door een buis, maar in dit geval blijkt het nergens voor nodig, buiten de moeilijkheid dat er een vernauwing in de buis moet zitten naar voren toe. De twee helften passen volledig naadloos aaneen. Er is maar een minimum aan schuren achteraf nodig om een gladde afwerking te krijgen.

attachment.jpg

Met dit polishing pad wordt de laatste hand gelegd aan de schietbuis.

attachment.jpg

Het uiteinde wordt in de paradestand van een stofkap voorzien, die wel logisch opgebouwd is, maar toch wat last geeft om samen te stellen. De twee spanbanden hebben geen locator-line, je moet zelf inschatten waar ze moeten komen. Om een of andere reden zijn er wel gaatjes in de kap waar de bouten in de banden zitten. Bovenaan is er ook een stel spanbouten, maar die leiden er ook toe dat je snel ongewenste textielvangsten doet met je kanonsloop, die dan in een vislijn veranderd is.

attachment.jpg

De kulas is een van de meest gedetailleerde stukken die ik bij Trumpeter al tegengekomen ben, waar zeker een vijftigtal verschillende onderdelen op zitten, die allemaal perfect in elkaar passen. Of ze ook kloppen met de realiteit, heb ik nog niet gecheckt. Kieren zijn er nauwelijks.

attachment.jpg

Het enige dat ik er op aan te merken heb, is dat flenzen met een meervoudige symmetrie geen paspin gekregen hebben, waardoor ze iets te veel bewegingsvrijheid hebben. Niet dat het iemand gaat opvallen of er nu een van deze bouten op twaalf uur of op halfzeven moet hangen, maar dat zou wel vastgelegd moeten zijn. Deze hadden er wel een, maar degene die hier op past aan de affuit dan weer niet, en ook niet de PE ring die je links op de foto rond de loop ziet zitten. Werd overigens ook vervangen door Voyager.

attachment.jpg

attachment.jpg

attachment.jpg

En dan kom je op het punt in de handleiding waar je moet gaan beslissen of de loop in transportstand staat, of in elevatie. Ik ga hier voor het eerste, zodat dit model nog in de vitrine past. Je kan niet beide mogelijkheden combineren, want door de harmonica's die in de zuigers ingebouwd zijn kan je die niet intrekbaar maken. Ik laat de loop wel even los in de affuit, zodat het makkelijker schildert. Voor wie dacht dat deze bouw nu al gauw afgewerkt wordt, komt de PE rammer-upgrade er nog wel aan, dé reden waarom de Voyagerset eigenlijk aangekocht is.
 

Users who are viewing this thread

Terug
Bovenaan