Bedankt voor de reacties, de Kondensator is ondertussen al half verweerd. Maar eerst moest de beschildering nog verder uitgewerkt worden. Er waren voor parades wat accenten aangebracht die het saaie groen wat moesten afwisselen.
Je ziet de Sovjetster in twee kleuren, ik veronderstel rood met een witte rand, waarbij ook alle wiel- en rollercenters wit geschilderd waren. Op deze foto niet zichbaar (maar aan het begin van het topic wel) is dat ook de fenders wit ingekleurd waren. De rand van de sponsons is hier ook wit, wat ik niet gedaan heb omdat het me niet duidelijk is op de foto of dit wel of niet een opgekleefde rand was.
De ster werd gespoten met een geallieerd PE-stencilsetje dat afgeplakt was om de cirkel rond de ster er niet bij te hebben. De rondjes op de wieldeksels zijn gewoon met een punch&die uit een stukje tape geslagen.
Deze foto's werden gemaakt na een vraag op Scalemates op welke afmetingen men zijn showcase moest afstemmen om er een Kondensator in te kunnen krijgen. De positie van de ster aan deze kant is meer in het midden gelegen dan aan de andere kant, bepaald door de opbouw boven de sponsons.
Met een rol 2mm-tape worden de fenders gemaskeerd.
Er wordt nog een voorziening gemaakt uit kneedgom om overspray te vermijden.
De drie andere fenders worden ongeveer hetzelfde afgeplakt, al zijn er een paar obstakels zoals de kooi rond de koplamp en een trapje over de fender rechts achteraan.
Dit ziet er wel geslaagd uit, zo. Het verschil in breedte valt nu extra op.
Het rood wordt nu gespoten door de kleinere ster onder de grote te schuiven, waar met een potloodpuntje het center en de horizontale lijn van de ster gemarkeerd zijn. De uitlijning moet namelijk perfect zijn om de witte rand overal even breed te krijgen. Dat wordt mee bepaald door hoe het masker daarvoor geplaatst was. Door per ongeluk te oversprayen links en rechts kon ik het wel op dezelfde plek terug zetten.
Het resultaat is wel treffend, al heb ik hier later nog even op gewerkt om de witte buitenlijnen wat scherper afgelijnd te krijgen. Door de embossing krijg je daar een ongewenst verzachtend effect. De andere kant was gedeeltelijk niet goed uitgelijnd, al kon dit gecorrigeerd worden.
Dit stadium is altijd weer traumatiserend om te bekijken, de donkere wash. Gelukkig bleef het niet zo, anders was dat fijne schilderwerk niet meer te zien geweest. Ik heb fotograferen na de verdunning van deze wash overgeslagen, we gaan meteen naar een interessantere bewerking. Ik kreeg vroeger bij de bouw van het M65 atoomkanon de kritiek dat er nergens gedry-brushed was, wat volgens mij ook meegespeeld heeft in de jurering van bepaalde wedstrijden. Je krijgt namelijk een nogal eenkleurig resultaat waarbij je sommige details heel goed moet bekijken om ze nog te herkennen. Bij het dry-brushen worden die details aangestipt met een uitgedroogde verfborstel, zodat er lichtere accenten ontstaan. De gebruikte verf is lichter dan de basiskleur. Voor olijfgroen gebruik ik meestal een potje acrylverf van Aleene's, Dusty Sage, dat een afgesleten effect veroorzaakt. Die kleur zie je ook wel eens als primer tevoorschijn komen bij Sovjetvoertuigen.
De volgende foto's tonen hoe het hele voertuig gedrybrushed is, élk randje of klinknageltje dat ik kon vinden.
Nu dit achter de rug is, kan het kanon eindelijk op zijn plek vastgezet worden.