Dit wordt het bouwverslag dat tot hiertoe al de langste voorbereiding gekend heeft van al mijn gepubliceerde projecten. Het begon toen Sturmtiger weer eens een kerstspecial deed in het jaar 2013 (https://www.modelbrouwers.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=16&t=28222&hilit=princeton&start=3620). Ik wilde al langer een carrier bouwen op schaal 1/350, aangezien ik al een paar slagschepen had in die schaal. Ik had er ook al in 1/700 gebouwd, maar dit zie je van een afstandje nog moeilijk staan. Ik had ook al eens een paar van deze mastodonten gezien, zoals de Enterprise van Tamiya en het zag er zo'n uitdaging uit die ik zeker eens aangegaan moest hebben. Alleen is er naast de moeilijkheidsgraad van deze modellen nog een andere kaap die gerond moet worden, namelijk het astronomische prijskaartje. Ze behoren tot de prijzigste dozen die je in de doorsnee plastiekmodelbouwzaak tegen kan komen, zoals de Hasegawa Akagi. Daarom verbaasde het me dat ik deze Princeton voor om en bij de 100 euro kon meenemen. Ik kende het schip niet en nam een risico door me op de betaalbaarste doos te concentreren.
De boxart is nogal opzichtig en de doos bulkt van de CAD-plaatjes waar Dragon Smart Kits zich graag op beroemen. Een jaar eerder had ik in Gent bijna de voorloper van deze kit gekocht, van het naamgevende schip van deze klasse, USS Independence, maar ik had te laat beslist en het was al verkocht. Hiervan vond ik een heel lovende recensie terug: http://www.modelwarships.com/reviews/ships/cv/cvl-22/350-dr/dragon-review.html.
(vervolg voor de Princeton kit op http://www.modelwarships.com/reviews/ships/cv/cvl-23/350-dr/dragon-review.html)
Ik had dus goed gegokt, maar een waarschuwend woordje is hier wel op zijn plek. Er zijn ook kapers op de kust, zoals de Trumpeter Essex-klonen of Lexington. Die kosten nog een stuk minder maar er is veel meer prutswerk aan om ze in elkaar te steken. Oordeel zelf of je in mijn bouwdoos veel flash of weinig detail kunt vaststellen.
Een ander bepalend element in de prijs is het al dan niet ingesloten zijn van foto-etsmateriaal. Tot mijn verbazing zaten er drie vellen hiervan bij de kit.
Omdat dit voor mij een belangrijke bouw werd, besloot ik die echter te vergelijken met aftermarket materiaal. Het gemakkelijkst zou Eduard PE geweest zijn. Dit was nog goed verkrijgbaar, maar niet het allerfijnste wat er op de markt was voor deze schepen. Dat was de premium White Ensign Models USS Independence set, bestaande uit twee grote vellen ragfijn messing en een extra velletje voor de airwing. Want bij deze schepen vind je ook steeds een paar eskaders van de jagers en bommenwerpers die er op gestationeerd waren. Dragon heeft hier ook aandacht aan besteed en je vindt dan ook Hellcats en Avengers (geen Dauntless zoals bij Independence, maar meer van de andere twee) in clear plastic in de kit.
Deze set was in die dagen al moeilijk verkrijgbaar. De premium set werd alleen het jaar ervoor verkocht op Independence Day. De twee onderdelen ervan waren nog wel apart te koop. Ik had deze besteld bij WEM zo'n jaartje na de aankoop van het model. Het was wachten op een restock maar ik had wel een korting. Daarom liet ik de set al eens door mijn handen glippen toen ze in Hoboken toch te vinden was. Dat jaar eindigde echter met een mokerslag voor de klandizie van WEM toen het gerucht de ronde deed dat het bedrijf failliet was. Het stoppen van hun activiteiten werd uiteindelijk op hun website bevestigd, er zouden nog zoveel mogelijk bestellingen afgewerkt worden. Ze waren voordien vriendelijk gebleken in hun mailverkeer maar op het einde kwam het er duidelijk niet meer van. Achteraf werd er wel verteld dat iemand het overgenomen heeft. Ik was terug bij af. Uiteindelijk heb ik dan via een Amerikaanse webshop toch de basis-scheepsset van WEM kunnen kopen, waardoor er wel heel wat transportkosten bij kwamen. Maar als je bekijkt wat er in zit, vergeet je die eurootjes snel. Hier zie je de oppervlakte vergeleken met die van de Dragon frets.
Ik had ook een meevaller toen ik in Nieuwegein de modelbouwkwis van IPMS regio Zuid-Holland op de ESM won: https://www.ipms.nl/regios/regio-zu...en/2036-regiotafe-zuid-holland-op-de-esm-2014. Een van de door mij gekozen beloningen was de complementaire PE-set voor de airwing, geleverd door Naval Models.
Die bleken ook verdeler te zijn van L'Arsenal upgradesets, dus kocht ik er ook een setje figuren voor op het schip. Er zaten er al in de kit, wat ook weer een opsteker is voor Dragon, maar resin is toch iets fijner. Ondertussen is dat bij de die-hards ook weer voorbijgestreefd en is 3d-printen de norm. Ik zal wel zien of ik daar in de loop van dit verslag aandacht aan kan besteden.
Nog was mijn ombouwafwijking niet getemperd. Een verschijnsel dat ook in die dagen de kop op stak, waren gelaserde houten deksetjes. De meerwaarde van deze dingen is soms wat verder te zoeken in het geval dat je reeds over een mooi gedetailleerde plastic kit beschikt. Je zou ook kunnen zeggen dat de houtstructuur op deze kleine schaal niet meer waarneembaar zou mogen zijn. Het probleem met mijn kit was iets dat ik al ontdekt had op het moment dat ik ermee thuis kwam.
Dragon heeft kwetsbaren delen van de romp beschermd met de sprue en de grote delen van de kit bedachtzaam verpakt in een beschermende vacuform, met een spanbandje rond het dek. Zo moet het origineel ook in mijn kit geweest zijn, maar er zijn altijd respectloze kopers die niet alleen vinden dat ze zo'n doos mogen fouilleren (mijn mening daarover is dat dit alleen toegestaan zou mogen worden bij dozen die niet meer gesealed zijn), maar die ook de inhoud niet ordentelijk terugsteken. Een gevolg daarvan was dat het dek in aanraking gekomen was met de andere grote casco-onderdelen die niet door een plastic zak afgeschermd waren. De schade die daardoor aan de remkabels op het dek ontstaan was, was niet min.
Ik besloot dat het niet de moeite waard was om je druk over te maken als er al betere versies van dit dek uitgekomen waren. Er zijn al drie verschillende firma's die voor het naamgevende schip een gelaserd dek uitgebracht hebben. De voor de hand liggende keuze zou Artwox zijn, dat een vrij goedkope versie uitbracht. Hierbij is het dek in ongeschilderd hout. Er was echter nog iets anders op de markt, het was ook weer iets dat een doorgewinterde modelbouwer de ogen uitsteekt. Het gaat natuurlijk over de luxe set van Pontos. Dit is een multimedia-upgradeset voor het dek met twee dekblauw geprimerde gelaserde houten delen, een PE-set voor de kabelspanners en een decalset voor CVL-22. Ook Pontos had eerst een premiumverkoop waarbij er een messing scheepsketting meegeleverd werd, maar dat moet ik gemist hebben. Dan nog is het indrukwekkend wat je voor je geld krijgt en hoe het bij je aankomt.
Tenslotte heb ik het nog niet gehad over het bronnenonderzoek voor dit schip. Er valt verbazingwekkend weinig over te vinden. Mijn standaardboek van Hugh Lion wijdt er een pagina aan, maar geen kleurenprent zoals voor de andere, meer bekende carriertypes.
Nuttiger voor de modelbouwer is een deeltje uit de reeks Warship Pictorial, nr. 40. Dit boekje is uitsluitend toegespitst op het naamgevende schip van de reeks, Independence. Elk hoekje van de buitenkant van dit schip wordt afgegaan in wat er bewaard is qua archieffoto's, zelfs wat er overbleef van dat schip nadat het zwaar gehavend werd bij twee opeenvolgende atoomproeven tijdens Operation Crossroads en zich per abuis als een van de dichtstbijzijnde doelschepen voor het Able-shot bevond. Ik heb nog een derde referentiewerk besteld bij een bekende boekhandel in Heist-Op-Den-Berg. Dit is vooral een feitenrelaas over de laatste uren van het schip en is passend getiteld "Carrier Down"; ik hoop dat ik dit werk of de herdruk ervan eenvoudiger kan verkrijgen dan sommige andere artikelen voor dit project. In de tweede post van dit verslag zal ik de nieuwsgierige lezers meer over de geschiedenis van het schip vertellen, want er valt heel wat over te vertellen...
Laatst bewerkt door een moderator:
