G
Grendel
Guest
gelukkig schrijf ik nogal eens wat dus ik heb nog zàt om hier voorbij te laten komen
_________________________________________________
Manmanman, wel een heel erg chronisch gebrek aan militaire knutselwerkjes hier de laatste tijd :roll:
...maar eens even wat aan gaan doen dan maar :cheesygrin:
_________________________________________________
De BTR-70
Jaja, een ruskie deze keer! herstikke mooi natuurlijk dat Gerald zo lekker aan de klooi is met z'n NAVOvoer- en vliegtuigjes, maar er moet natuurlijk niet vergeten worden dat er bij de vijaard net zo goed een behoorlijk ****load aan apparaten werd bedacht en gebouwd!
De BTR-serie (waarbij BTR de afkorting is voor "Bronetransportyor", wat letterlijk vertaald "bepantserd transport" betekent) is een serie voertuigen die werd ontwikkeld om te voldoen aan de vraag naar bepantserde troepentransporters en waarvan de eerste varianten werden ontwikkeld in de jaren '50 en werden ingezet vanaf de jaren '60.
De BTR-70 (een doorontwikkelde variant van de BTR-60 en bedoeld als opvolger van de 60) werd in gebruik genomen in de jaren '70 (joh!) en was voorzien van zwaardere bepantsering, wat steviger banden, een krachtiger motor en bewapening in de vorm van een 14.5mm KPVT machine geweer èn een 7.62mm KPT. Hiernaast werden de uitstijgluiken verplaats van de schuin omhooglopende zijden naar een plek tussen het 2e en derde wiel wat er voor zorgde dat er sneller in- en uitgestapt kon worden.
...en dat het makkelijker was om geplet te worden tijdens het uitstappen aangezien één van de methoden waar op getraind werd het uitstappen terwijl het voertuig in beweging was was...
net als z'n voorganger is ook de 70-serie amfibisch en dit zonder al te veel voorbereiding nodig te hebben; veel meer dan de boegplaat laten zaken en de beschermplaat voor de schroef wegschuiven is het allemaal niet..
Hoewel er in de jaren '80 een doorontwikkelde variant in gebruik werd genomen (en je raadt nooit hoe die genoemd wordt...) is de BTR-70 nog steeds in gebruik en zijn er zelfs in 2011 nog upgradepakketten ontworpen om de levensduur nog verder te verlengen. toch mooi, dat russische spul
"In Russia you don't outlive APC, APC outlives you!
:cheesygrin:
zoals van zovele voormalige sovjetvoertuigen zijn er tigtallen varianten en prototypes gebouwd en minstens zoveel onofficiele varianten in gebruik/gebruikt die aangepast werden voor specifieke taken dat het haast ondoenlijk is om een compleet overzicht hier neer te zetten. als je een redelijk volledig overzicht van de "officiele" varianten wilt zien dan kun je het handigst eens rondkijken op wikipedia en als je hebt gezocht naar BTR-70, zoek dan ook even naar BTR-60, BTR-80 en BTR-90. in basis zijn dit allemaal dezelfde voertuigen in diverse stadia van hun ontwikkeling en je zult zien hoe ongelofelijk multi-inzetbaar dit apparaat eigenlijk is.
________________________________________________
De BTR-70 is een kit die ik ooit vroegâh al eens eerder in mekander heb geplakt, alleen toen van Dragon.
...en oh boy wat zag het er allemaal bekend uit! ik had hier dan wel de Revelldoos klaarliggen voor mishandeling, maar na wat rondkijken op de interwebs kwam ik erachter dat er dus schijnbaar één set mallen is die de afgelopen pak em beet 20 jaar door alle fabrikanten die een BTR op de markt hebben gebracht is gebruikt (...hoewel trumpeter afgelopen najaar een BTR-60 in de markt heeft gezet vanuit nieuwe mallen!)
Zowel de Revell als de Dragon als de Zvezda als de Italeri zijn dus exact dezelfde kits!
De kit is behoorlijk basic en Revell stopt 'em in deze doos:
..en zet op de voorkant een mooie plaat met daarop een BTR met stoere off-road banden. die er dus niet bij zitten. want dit:
hmm.
nou had ik al een mooi setje gevonden ergens in een oostblokland, maar de verzendkosten waren dusdanig debiel dat ik uiteindelijk besloot om toch maar gewoon voor de meegeleverde wielekes te gaan. hoewel er naast de oosterse set ook nog een setje van voyager te koop is (bedoeld voor bij de trumpeter-kit) bevat deze helaas maar 8 banden en voor wat ik van plan was, was dat er dus één te weinig.
Wat was ie van plan dan?
hij was van plan om d'r een BTR van te maken die in afghanistan rond heeft gehobbeld en dat had ie zo bedacht omdat ie niet alleen deze revell-kit had liggen maar ook deze:
...een BTR-70 waar de vorige eigenaar al wat werkzaamheden aan had verricht en die verders toch niet gebouwd meer zou gaan worden. nou was dat dus in basis dezelfde kit als die van Revell, alleen zaten er een paar kleine extraatjes bij. zo bevat de Zvezdadoos een mooie granaatwerper en gelijk ook wat extra spullekes voor op het achterdek:
Afghanistan was voor de sovjets de eerste plek waar de BTRs actief werden ingezet en één van de manco's die tevoorschijn kwam was de kwetsbaarheid van de bovenzijde; oorspronkelijk werd de BTR-60 ontworpen als voertuig zonder dak (!) en werd het dak meer toegevoegd als afterthought. Doordat een dak de interne ruimte nogal kleiner maakte werd de dakbepantsering relatief minimaal gehouden en dat was toch wel wat vervelend in landen als Afghanistan waar de vijaard vrolijk van bovenaf een raket op je dak kon kieperen.
Als extra vorm van veld-bepantsering werd er dus extra belading op de zwakste plek van het dak gestapeld (vaak in de vorm van watertanks en reservewielen) en om de weerbaarheid te vergroten werd er in een aantal gevallen een granaatlanceerding op de turret vastgelast.
oh, en soms ook dit:
een setje rookpotten
leuke extra spulletje d'r bij dus en prima te gebruiken als aanvulling op dit:
tuurlijk ook nog het welbekende bouwboekie:
en wat spannende plakkerts:
..en om de boel nog een beetje op te pimpen ook nog een setje ijzerwaren:
zoals ik al schreef heb ik dit ding al eens eerder gebouwd en waar ik toen voornamelijk tegenaan liep was dat het eigenlijk een vrij smaakloos apparaat is; het is zo'n beetje het toppunt van "russian engineering" in mijn ogen en dat betekent saai, lomp en ernstig rechttoe-rechtaan allemaal. vanuit modelbouwoogpunt dus een rampending om een beetje visueel aantrekkelijk te maken want d'r zit eigenlijk niets boeiends op; geen gecompliceerde wapensystemen, geen mooie onderstellen met veertjes en armpjes en toestanden, geen grappig basisinterieurtje om wat mee te klungelen, gewoon heulegaar niks.
...which is waarom ie natuurlijk gebouwd ging worden voor een tweede keer; eens zien of ik er alsnog iets interessanters van kon maken dan een paar jaar geleden :cheesygrin:
dames und herren, Grendel pimpt een Ruskie!
________________________________________________
________________________________________________
Alrighty then, een BTR-70 dus. zo op het eerste gezicht ziet het er naar uit dat het allemaal niet echt heel bruut ingewikkeld gaat worden om dit ding te bouwen; relatief weinig onderdelen, alles lekker recht-en-hoekig en geen uber-gecompliceerde onderdelenconstructies.
Aangezien ik het toch altijd wel een beetje prettig vind wanneer er een stukje uitdaging in een project zit (ik ben onderhand wel een klein beetje klaar met de verstand-op-nul-en-gaan-met-die-banaan projectjes zeg maar) maar eens begonnen met een opschijfboekie d'r bij te pakken en alle opleukactiviteiten die ik kon bedenken eens even op te schrijven.
...en dinges 1 was dit:
het opvullen van alle gaten voor beugels en handgrepen en dergelijke. hoewel veel bouwers er doorgaans voor kiezen om dit soort klusjes te doen door gebruik te maken van plamuur gaat doorgaans mijn voorkeur d'r naar uit om het betere opvulwerk te doen met polystyreen; plamuur is dan wel heel erg leuk spul, maar behoorlijk annoying op het moment dat je nieuwe paneellijnen moet trekken, moet boren op plekken waar alleen nog plamuur zit en het is uiteindelijk een stuk kwetsbaarder doordat het doorgaans veel minder flexibel is dan polystyreen.
het grote voordeel is dat je in feite gaten vult met materiaal waar de rest van je kit ook uit bestaat en op die manier dus eigenlijk een gesloten, versmolten geheel creeert dat je op dezelfde manier kunt behandelen als de rest van je kit.
in dit geval heb ik gebruik gemaakt van kant-en-klare styreen "stangen" van evergreen, maar natuurlijk kun je ook prima gebruik maken van sprue-restanten hiervoor. enigszins op maat snijden/schuren/vijlen, in het gat drukken en een flinke kledder lijm d'r over en na een nachtje uitharden is de boel stijf zat om verwerkt te kunnen worden.
oh ja, op de neus zit alsnog een klieder plamuur maar die moest ik helaas gebruiken wegens "oepsie!"
just ignore zeg maar :cheesygrin:
goei, den helen dekselse bende maar een nachtje goed laten drogen, het overschot aan vulmateriaal weggesneden:
en tiet veur wat te freubelen met koperen iezertouwtiens:
...en zo kalmpjes aan maar even verder te kijken naar wat vervolgklusjes. zoals dit:
ugh.
tja, en nou had ik natuurlijk wel heel leuk een donorapparaat maar 't is natuurlijk veul leukerder om niet altijd meteen de weg van de minste weerstand te nemen. aan de schadeherstelwerkzaamheden (14x woordwaarde!) dus maar!
stuksken plastic pijpmateriaal d'r in met veel plakselspul:
goei laten drogen en aan de slag met een schuierblaadje
joechei leverpastei, tis allemaal net alsof ik het vaker heb gedaan!
volgende stap: een extra freubelkwarweitje van de "dit-kan-ik-ook-doen"-lijst.
nou wordt er in de rekkies een leuke sleephaak meegeleverd die ergens achterop moet worden geplakt, maar dat ding ziet er toch wel een beetje boel veel lomp uit:
en niet alleen dat natuurlijk, ook het type haak is wat vreumd wel; dit is zo te zien een haak met katrolwiel d'r aan vast gebakken en dat lijkt me toch voornamelijk een ding voor aan een takelinstallatie. en laat d'r nou net geen fatsoenlijke takel aanwezig zijn op dit gebakkie...
nou vond ik het sowieso vrij verbazingwekkend dat er zo'n haak op dit ding zou worden meegenomen dus maar eens op de interwebs aan het rondkijken geweest naar ploatiens om een verklaring te vinden en na een heleboel uurtjes rondkijkwerk kwam ik ergens dit nogal onduidelijke plaatje tegen:
hmmm, dat leek haast wel alsof er iets lierachtigs in de neus verstopt zou moeten zitten. nou zat er inderdaad een vaag uitziend klepje onder de neus dus dit zou maar zo eens kunnen kloppen. nog een poosje verder zoeken en aha!
nou kon ik dus alleen verder nergens duidelijke plaatjes vinden van RealLife(tm) voertuigen waarbij de lier zichtbaar was, maar op basis van het vage eerste plaatje en wat educated guesswerk kwam ik tot de conclusie dat dit:
..er toch net even wat logischer uitzag dan die grote lompe haak die meegeleverd wordt.
tuurlijk ook nog even een ijzertouwtje d'r aan vast geknupt en beetje wat geschuurd:
...en kijk aan:
nu nog even een kleppie en een binnenwerkje regelen zodat het er vanaf de buitenkant niet uitziet alsof die kabel ims schwarzen hinein verdwijnt en toe toch an:
...weer een klusje om van de lijst af te halen
k:
neeeext!
wat mij betreft is zo'n beetje het grootste probleem met deze kit het erg hoge speelgoedgehalte van de scharnieren voor de luiken op deze kit. om de een of andere reden hebben de mallenmakers in hun wijsheid besloten om de luiken positioneerbaar te maken en om dat te doen hebben ze gedacht dat het wel makkelijk zou zijn om "klikscharnieren" op het model te plaatsen. i meanZ...zie dit:
maar wederom een blikje creabeasap tevoorschijn gehaald, leeggedronken en aan de freubel geslagen:
alle scharnierdingessen weggebikt en de gaten die achterbleven wat uitgeboord en vervolgens de gaten gevuld met styreen:
en na weer eens een rondje drogerij aan de slag gegaan met wat ijzertouw, reststukje PE en een vers setje geduld en kuuk'es:
da's toch net efkes anders dacht ik zo!
aangezien de knutselwerkzaamheden voor wat betreft de romp eigenlijk wel achter de rug waren zo onderhand besloten dat zo onderhand de romp wel dichtgeplakseld kon gaan worden. al met al past het geheel nog best wel vrij aardig, ondanks alle rare hoeken, maar dit...:
...zorgde toch wel even voor een :roll: gevoel. gelukkig plak ik wel eens vaker wat dus echt pijn in de buik hield ik er niet aan over en na wat rondbrowsen in de bak met restanten (ik bewaar altijd alle reststukjes polystyreen voor juist dit soort klusjes) en wat plakkerij..:
..gevolgd door wat droogtijd en een vijl- en schuursessie:
...ging geen mens daar meer wat van kunnen zien.
romp in mekander, de boel netjes sluitend gemaakt en aansluitend tijd voor wat detaildingessenplaatswerkzaamheden (heel veel keer woordwaarde..). de BTRs hebben van die nogal kenmerkende uitlaatbuisdingen op de kont hangen doorgaans, maar zvezda/revell/dragon heeft helaas alleen vergeten om de daadwerkelijke uitlaten mee te leveren :roll:
die buizen zijn namelijk niet de uitlaten, maar (zoals je hier kunt zien
..beschermkappen die het warmteprofiel moeten verkleinen. voor de afwisseling maar weer een kleine knutselsessie ingestart en na een beetje vijlen...:
...en het toevoegen van een paar buisjes:
..klopte het al net weer wat meer.
und verreck! nog een klep:
of nou ja, 2 kleppen
nou, maar eens even een tussendoraplaatje doen zo onderhand voor de tussenstandsoverzichtelijkheidservaring zeg maar.
leukies hoor..
...maar het blijft een poepsaai ding :roll:
nog maar wat opleukerigheid introduceren aan het geheel dan maar. de BTRs zijn niet alleen apparaten om mennekes wat veiliger over het land te verplaatsen maar kunnen ook nog eens zo de plomp in worden gestuurd mochten er geen bruggen voorhanden zijn en voor de stabilidinges zit er op de neus een mooie plank die uitgeklapt kan worden om wat efficienter te kunnen dobberen. ondanks dat het stangenwerk wel mee wordt geleverd zijn dat natuurlijk van die iele plastieken stokkies met gietnaden en gietraambevestigingspuntrestanten (ph34r my scrabble-SkillZ!) die amper op te schonen zijn wegens boel veel kwetsbaar en da's natuurlijk een ernstig goed excuus om te denken:"maar dat kan ik beterder!"
in den beginne begonnen met een stukje stangplastic uitboren zodat er een stukje ijzertouw in ging passen:
wat koperen ijzertouwtjes mishandelen en het hele stangengebeuren nafabrieken:
de eerder uitgeboorde plastic buis op maat maken, voorzien van korte stukjes ijzertouw en de hele toestand voorzien van wat secondenplaksel:
..en believe it or niet, maar...:
die scharnieren werken dus nog echt ook. ondanks dat ik er uiteindelijk vanwege stevigheidsoverwegingen voor heb gekozen om de boel wel gewoon vast te lijmen kon dus de hele contraptie ook daadwerkelijk uitgeklapt worden!
na dit klusje ook succesvol te hebben afgerond voor het idee maar even het oorspronkelijke bouwboekje d'r bijgepakt, wat laatste originele onderdeeltjes uit de rekkies gehaald en geplaatst en na nog wat laatste schuuractiviteiten....:
...was het BTRding klaar om volgehangen te gaan worden met wat ijzerwaren uit de stal van meneer Eduard.
tuurlijk nog wel even uit pure eigenwijzigheid me niet aan de voorschriften gehouden en niet dat suffe stuk plastic gebruikt als basis maar van koperen ijzertouw zelf wat gefabriekt:
en na een avondje or so aan freubelwerk zat het merendeel van het ijzerwerk d'r wel tegenaan gekwakt:
maar ja, dan zie je vervolgens dus dit:
allemaal leuk en aardig bedacht van meneer eduard, maar stukkies 41 en 42 gaan toch echt mooi niet worden gebruikt om te dienen als spiegelomhooghoudhouders wegens da's een disaster waiting to happen :roll:
tja, en je raadt het vast al, er werd besloten om weer in freubelstand te gaan :cheesygrin:
gaatjes hakken, ijzertouwtiens regelen en hopsaplopsa:
die gaan echt niet meer omvallen
oh ja, de spiegels heb ik voorzien van stukjes uitgeboord messingbuis (wat een leuk klusje was in tegenstelling tot het vastplakken van die miniscule stukjes buis; probeer maar eens een stukje met een doorsnede van 0.6mm en een lengte van ongeveer 2mm met secondenlijm vast te plakken in het midden van een metalen plaatje zonder dat er lijm IN het stukje buis komt :roll en zijn daardoor draaibaar en verwijderbaar. je moet toch wat om het jezelf moeilijk te maken natuurlijk :cheesygrin:
maar goei; nog even wat doorgevouwen, hier en daar wat ijzertouw gebruikt om stroomkabels naar de lampen te fabrieken en eigenlijk was ik vervolgens vrij rap al klaar met de ijzerorigami:
nou, en dan denk je natuurlijk van:"ah, hij gaat nu lekker met verf aan de klieder!"
neuh :roll:
aangezien er toch ook wat andere zaken vanuit polen deze kant op moesten fladderen was ik zo handig geweest om gelijk ook maar een verse knalpijp mee te laten komen:
..en omdat ik ook in de restantenbak nog wel wat leuke stukjes had liggen:
..had ik zo bedacht om toch vooral nog even door te blijven knutselen. die nieuwe knalpijp was niet echt heel interessant om te laten zien qua werkzaamheden, maar dit:
misschien dan nog even wel. op zich wel vreemd dat meneer Eduard die riemen dus niet zelf heeft meegeleverd in deze set; ik kan het mishebben, maar die blokjes op de spatrand zijn toch echt steunen voor bepakking en zonder riemen gaan die niet echt praktisch zijn.
ah well..
voor de aankleding (ik was nu toch bezig) ook nog even een sleepkabel en wat bijbehorende haakjes gefabriekt:
...en toen was de boel toch ècht spuitklaar:
SPROEIIIIIIIIII:
grijs dus. niet zozeer als prijmert maar meer om er voor te zorgen dat het wat makkelijker was om te zien of er nog wat bijwerkwerk nodig ging gaan zijn èn om er tegelijkertijd voor te zorgen dat er een éénkleurige ondergrond zou zijn om (nietbedoelde) kleurverschillen te voorkomen.
Nou is het grote voordeel van die ruskiese toestanden dat nagenoeg alles wel zo'n beetje d'r op mag worden gekliederd omdat camouflagepatronen dwars door alle sovjetstaten heen niet zo heel erg uniform waren en er vaak meer naar de bedoelde functie dan naar wat de boekjes zeiden werd gekeken en dat hield in dat ik in dit geval dus zekers niet naar vastliggende camouflagepatronen op zoek hoefde te gaan (as if ik dat normaal wel altijd doe :cheesygrin maar gewoon de vrije hand had om maar wat aan te kliederen.
Ik had voor mezelf als enige criterium gesteld dat het een voertuig uit de periode van het afghaanse uitstapje in de jaren '80 zou moeten worden en dat hield in dat er gewerkt moest gaan worden met zandbakjesbruin, wat vegetatiekleurig groen en vooral een mooie laag stofzooi.
in een paar stappen dus...
zandbakbruin:
wat opgefleurde zandbakbruintintjes:
vegetatiegroen:
wat opgefleurde vegetatiegroentintjes:
...en ook alvast even wat detailrommetjes met breekkleurtjes:
mooi zat en gelijk maar vast een dikke plens glimmerettesap d'r over gekwakt. in dit geval geen p+ maar parketlak van Glitsa (kost een paar kwartjes maar dan heb je ook wat..) met als hoofdreden dat ik daardoor een beetje door kon werken. p+ heeft doorgaans een vrij pittige droogtijd mocht je d'r met flinke lagen white spirit op tekeer willen gaan (reken maar op een dag of 3 om 100% uit te harden!) en met de Glitsalak is een uurtje of 2 en 5 minuutjes fohn op hoog vermogen eigenlijk al lang zat om in ieder geval verder te kunnen werken (hoewel natuurlijk niet voor het betere schrobwerk want als de kernlaag nog niet helemaal uitgehard is poets je natuurlijk de hele onstabiele bende zo stuk)
maar goei, glim dus:
met het hele verhaal droog zat om zonder risico's het apparaat weer verder te behandelen de paar verdwaalde plakkers d'r opgegooid en ook maar wat subtiele chippies toegevoegd. vooral niet al te extreem enzo want ik wilde het allemaal een klein beetje reeel houden:
..en dan ben je zo eens wat aan het rondkijken. en kijk je nog eens. en nog eens..
en hmmmm....
etwas stimmt niet!
maar wat...
wacht eens!
zo lijkt het al een heel stuk beter te kloppen!
oke dan, het wordt nog wel wat
wegens de sopactiviteiten moesten nog ondernomen worden nog even een verse laag glimsap d'r op gekletterd om de boel goed te sluiten:
...en daarna lekker aan de klieder:
in dit geval was de hoofdbedoeling om de details wat te benadrukken op zo'n manier dat straks na het aanbrengen van de stoflaag de details nog een klein beetje zichtbaar zouden zijn en dat deed ik dus in dit geval door het aanbrengen van een sterk verdunde olieverfoplossing. eerst uit laten vloeien over het model, aan laten drogen en...:
...uitwerken met een zacht penseel. hoewel het op de foto niet zo heel erg op lijkt te vallen waren het allemaal vrij nadrukkelijke belijningen dus gelijk maar even een stofsapje voorbereid:
...in de vorm van wat pigmentpoeder opgelost in alcohol en dit in de verfsproeier gekieperd. even wat in de rondte gezwierd vanaf een afstandje en ziet eens aan:
lijkt nog te werken ook
en toen was het tijd voor nog een leuk klusje! nou had ik dus op het ruggetje van de BTR wat watertanks en een reservewiel gelegd, maar dat spul dat dondert d'r natuurlijk zo af als je een beetje optrekt of flink in de ankers gaat. tiet veur spanbandjes dus!
aber hoe gaan we die maken doen...
je kunt lekker aan de freubel met pleisters of zakdoekjes of PE-restanten en er zijn vast nog wel wat andere manieren, maar je kunt gewoon ook een velletje tekenpapier uit de knutselkast van de dochter halen en daar wat reepjes van snijden:
vervolgens de hele boel een beetje vastvlechten:
en stukje bij beetje de spanbanden straktrekken na het aanbrengen van wat secondenplaksel. door het papier zich vol te laten zuigen met lijm en het vervolgens aangespannen te houden worden de banden uiteindelijk mooi hard en stijf en is de kans op scheuren nagenoeg nul:
och, en als je dan toch met wat papier aan de freubel bent...:
drupje water d'r op en wat vouwen:
en uiteindelijk ook vol laten zuigen met lijm:
Hoewel het reservewiel en de watertanks op de rug en zijkanten wel enigszins als "brekers" fungeerden bleef de boel toch wel enigszins een monotoon geheel. doorgaans werk ik op modellen altijd met een aantal "brekers"; kleine onderdeeltjes of extraatjes die door hun kleur of vorm uitsteken uit het gehele plaatje en op die manier zorgen voor een focuspunt voor den toeschouwert. nou had ik in dit geval dus bedacht dat het vlaggetje rood zou gaan worden en de rugbelading het secundaire breekpunt zouden vormen, maar op de een of andere manier werkte het toch niet helmaal naar verwachting. maar efkes richting de rommelbak dus!
nou heb ik hier nogal een flinke voorraad aan metalen knalpijpen van rbmodel, en laten die gasten nou ook een leuk setje aan kratjes, bakjes en tonnetjes van resin hebben voor relatief weinig europeseta's en derhalve heb ik natuurlijk inmiddels ook een bakje vol met dat soort spul om hier en daar een modelletje wat op te kunnen tuigen. een kistje tevoorschijn getoverd, voorzien van een zandkleurtje en een glimlaag en eenmaal droog een bijna transparante laag raw siena olieklieder d'r overgesmeerd:
na wat aandrogen een tube bruine olieverf gepakt (burnt umber als ik het me goed herinner...) en in de nerfrichting heel voorzichtig een laagje van die verf over de eerste laag heen aangebracht:
wederom wat aan laten drogen en als afsluiter een zachte, platte, brede kwast gepakt en, wederom in de nerfrichting, de lijnstructuur nòg fijner gemaakt:
en kijk aan, dat werkt al net wat beter als breker:
..und aangezien ik nu toch bezig was met nog meer extraatjes maken ook voor op de kont maar een dinges gemaakt om het allemaal wat interessanterder te maken. op de foto hierboven kun je al wel zien wat het wordt en dit is uiteindelijk zo'n beetje het plan:
...maar dan natuurlijk wel wat meer in stijl:
:cheesygrin:
und sja, wat zal ik d'r verder nog van zeggen...
ondanks alle kleine extraatjes om de boel wat aan te kleden blijf ik het een saai ding vinden, ben ik uiteindelijk niet zo heel erg enthousiast over het eindresultaat en is het zekers geen prijswinnaar geworden, maar volgens mij heb ik er wel zo'n beetje uitgehaald wat er uit viel te halen, toch?
voor nu in ieder geval....
KLAAR IS KLARA!
toedels!
_________________________________________________
Manmanman, wel een heel erg chronisch gebrek aan militaire knutselwerkjes hier de laatste tijd :roll:
...maar eens even wat aan gaan doen dan maar :cheesygrin:
_________________________________________________
De BTR-70
Jaja, een ruskie deze keer! herstikke mooi natuurlijk dat Gerald zo lekker aan de klooi is met z'n NAVOvoer- en vliegtuigjes, maar er moet natuurlijk niet vergeten worden dat er bij de vijaard net zo goed een behoorlijk ****load aan apparaten werd bedacht en gebouwd!
De BTR-serie (waarbij BTR de afkorting is voor "Bronetransportyor", wat letterlijk vertaald "bepantserd transport" betekent) is een serie voertuigen die werd ontwikkeld om te voldoen aan de vraag naar bepantserde troepentransporters en waarvan de eerste varianten werden ontwikkeld in de jaren '50 en werden ingezet vanaf de jaren '60.
De BTR-70 (een doorontwikkelde variant van de BTR-60 en bedoeld als opvolger van de 60) werd in gebruik genomen in de jaren '70 (joh!) en was voorzien van zwaardere bepantsering, wat steviger banden, een krachtiger motor en bewapening in de vorm van een 14.5mm KPVT machine geweer èn een 7.62mm KPT. Hiernaast werden de uitstijgluiken verplaats van de schuin omhooglopende zijden naar een plek tussen het 2e en derde wiel wat er voor zorgde dat er sneller in- en uitgestapt kon worden.
...en dat het makkelijker was om geplet te worden tijdens het uitstappen aangezien één van de methoden waar op getraind werd het uitstappen terwijl het voertuig in beweging was was...
net als z'n voorganger is ook de 70-serie amfibisch en dit zonder al te veel voorbereiding nodig te hebben; veel meer dan de boegplaat laten zaken en de beschermplaat voor de schroef wegschuiven is het allemaal niet..
Hoewel er in de jaren '80 een doorontwikkelde variant in gebruik werd genomen (en je raadt nooit hoe die genoemd wordt...) is de BTR-70 nog steeds in gebruik en zijn er zelfs in 2011 nog upgradepakketten ontworpen om de levensduur nog verder te verlengen. toch mooi, dat russische spul
"In Russia you don't outlive APC, APC outlives you!
:cheesygrin:
zoals van zovele voormalige sovjetvoertuigen zijn er tigtallen varianten en prototypes gebouwd en minstens zoveel onofficiele varianten in gebruik/gebruikt die aangepast werden voor specifieke taken dat het haast ondoenlijk is om een compleet overzicht hier neer te zetten. als je een redelijk volledig overzicht van de "officiele" varianten wilt zien dan kun je het handigst eens rondkijken op wikipedia en als je hebt gezocht naar BTR-70, zoek dan ook even naar BTR-60, BTR-80 en BTR-90. in basis zijn dit allemaal dezelfde voertuigen in diverse stadia van hun ontwikkeling en je zult zien hoe ongelofelijk multi-inzetbaar dit apparaat eigenlijk is.
________________________________________________
De BTR-70 is een kit die ik ooit vroegâh al eens eerder in mekander heb geplakt, alleen toen van Dragon.
...en oh boy wat zag het er allemaal bekend uit! ik had hier dan wel de Revelldoos klaarliggen voor mishandeling, maar na wat rondkijken op de interwebs kwam ik erachter dat er dus schijnbaar één set mallen is die de afgelopen pak em beet 20 jaar door alle fabrikanten die een BTR op de markt hebben gebracht is gebruikt (...hoewel trumpeter afgelopen najaar een BTR-60 in de markt heeft gezet vanuit nieuwe mallen!)
Zowel de Revell als de Dragon als de Zvezda als de Italeri zijn dus exact dezelfde kits!
De kit is behoorlijk basic en Revell stopt 'em in deze doos:
..en zet op de voorkant een mooie plaat met daarop een BTR met stoere off-road banden. die er dus niet bij zitten. want dit:
hmm.
nou had ik al een mooi setje gevonden ergens in een oostblokland, maar de verzendkosten waren dusdanig debiel dat ik uiteindelijk besloot om toch maar gewoon voor de meegeleverde wielekes te gaan. hoewel er naast de oosterse set ook nog een setje van voyager te koop is (bedoeld voor bij de trumpeter-kit) bevat deze helaas maar 8 banden en voor wat ik van plan was, was dat er dus één te weinig.
Wat was ie van plan dan?
hij was van plan om d'r een BTR van te maken die in afghanistan rond heeft gehobbeld en dat had ie zo bedacht omdat ie niet alleen deze revell-kit had liggen maar ook deze:
...een BTR-70 waar de vorige eigenaar al wat werkzaamheden aan had verricht en die verders toch niet gebouwd meer zou gaan worden. nou was dat dus in basis dezelfde kit als die van Revell, alleen zaten er een paar kleine extraatjes bij. zo bevat de Zvezdadoos een mooie granaatwerper en gelijk ook wat extra spullekes voor op het achterdek:
Afghanistan was voor de sovjets de eerste plek waar de BTRs actief werden ingezet en één van de manco's die tevoorschijn kwam was de kwetsbaarheid van de bovenzijde; oorspronkelijk werd de BTR-60 ontworpen als voertuig zonder dak (!) en werd het dak meer toegevoegd als afterthought. Doordat een dak de interne ruimte nogal kleiner maakte werd de dakbepantsering relatief minimaal gehouden en dat was toch wel wat vervelend in landen als Afghanistan waar de vijaard vrolijk van bovenaf een raket op je dak kon kieperen.
Als extra vorm van veld-bepantsering werd er dus extra belading op de zwakste plek van het dak gestapeld (vaak in de vorm van watertanks en reservewielen) en om de weerbaarheid te vergroten werd er in een aantal gevallen een granaatlanceerding op de turret vastgelast.
oh, en soms ook dit:
een setje rookpotten
leuke extra spulletje d'r bij dus en prima te gebruiken als aanvulling op dit:
tuurlijk ook nog het welbekende bouwboekie:
en wat spannende plakkerts:
..en om de boel nog een beetje op te pimpen ook nog een setje ijzerwaren:
zoals ik al schreef heb ik dit ding al eens eerder gebouwd en waar ik toen voornamelijk tegenaan liep was dat het eigenlijk een vrij smaakloos apparaat is; het is zo'n beetje het toppunt van "russian engineering" in mijn ogen en dat betekent saai, lomp en ernstig rechttoe-rechtaan allemaal. vanuit modelbouwoogpunt dus een rampending om een beetje visueel aantrekkelijk te maken want d'r zit eigenlijk niets boeiends op; geen gecompliceerde wapensystemen, geen mooie onderstellen met veertjes en armpjes en toestanden, geen grappig basisinterieurtje om wat mee te klungelen, gewoon heulegaar niks.
...which is waarom ie natuurlijk gebouwd ging worden voor een tweede keer; eens zien of ik er alsnog iets interessanters van kon maken dan een paar jaar geleden :cheesygrin:
dames und herren, Grendel pimpt een Ruskie!
________________________________________________
________________________________________________
Alrighty then, een BTR-70 dus. zo op het eerste gezicht ziet het er naar uit dat het allemaal niet echt heel bruut ingewikkeld gaat worden om dit ding te bouwen; relatief weinig onderdelen, alles lekker recht-en-hoekig en geen uber-gecompliceerde onderdelenconstructies.
Aangezien ik het toch altijd wel een beetje prettig vind wanneer er een stukje uitdaging in een project zit (ik ben onderhand wel een klein beetje klaar met de verstand-op-nul-en-gaan-met-die-banaan projectjes zeg maar
) maar eens begonnen met een opschijfboekie d'r bij te pakken en alle opleukactiviteiten die ik kon bedenken eens even op te schrijven....en dinges 1 was dit:
het opvullen van alle gaten voor beugels en handgrepen en dergelijke. hoewel veel bouwers er doorgaans voor kiezen om dit soort klusjes te doen door gebruik te maken van plamuur gaat doorgaans mijn voorkeur d'r naar uit om het betere opvulwerk te doen met polystyreen; plamuur is dan wel heel erg leuk spul, maar behoorlijk annoying op het moment dat je nieuwe paneellijnen moet trekken, moet boren op plekken waar alleen nog plamuur zit en het is uiteindelijk een stuk kwetsbaarder doordat het doorgaans veel minder flexibel is dan polystyreen.
het grote voordeel is dat je in feite gaten vult met materiaal waar de rest van je kit ook uit bestaat en op die manier dus eigenlijk een gesloten, versmolten geheel creeert dat je op dezelfde manier kunt behandelen als de rest van je kit.
in dit geval heb ik gebruik gemaakt van kant-en-klare styreen "stangen" van evergreen, maar natuurlijk kun je ook prima gebruik maken van sprue-restanten hiervoor. enigszins op maat snijden/schuren/vijlen, in het gat drukken en een flinke kledder lijm d'r over en na een nachtje uitharden is de boel stijf zat om verwerkt te kunnen worden.
oh ja, op de neus zit alsnog een klieder plamuur maar die moest ik helaas gebruiken wegens "oepsie!"
just ignore zeg maar :cheesygrin:
goei, den helen dekselse bende maar een nachtje goed laten drogen, het overschot aan vulmateriaal weggesneden:
en tiet veur wat te freubelen met koperen iezertouwtiens:
...en zo kalmpjes aan maar even verder te kijken naar wat vervolgklusjes. zoals dit:
ugh.
tja, en nou had ik natuurlijk wel heel leuk een donorapparaat maar 't is natuurlijk veul leukerder om niet altijd meteen de weg van de minste weerstand te nemen. aan de schadeherstelwerkzaamheden (14x woordwaarde!) dus maar!
stuksken plastic pijpmateriaal d'r in met veel plakselspul:
goei laten drogen en aan de slag met een schuierblaadje
joechei leverpastei, tis allemaal net alsof ik het vaker heb gedaan!
volgende stap: een extra freubelkwarweitje van de "dit-kan-ik-ook-doen"-lijst.
nou wordt er in de rekkies een leuke sleephaak meegeleverd die ergens achterop moet worden geplakt, maar dat ding ziet er toch wel een beetje boel veel lomp uit:
en niet alleen dat natuurlijk, ook het type haak is wat vreumd wel; dit is zo te zien een haak met katrolwiel d'r aan vast gebakken en dat lijkt me toch voornamelijk een ding voor aan een takelinstallatie. en laat d'r nou net geen fatsoenlijke takel aanwezig zijn op dit gebakkie...
nou vond ik het sowieso vrij verbazingwekkend dat er zo'n haak op dit ding zou worden meegenomen dus maar eens op de interwebs aan het rondkijken geweest naar ploatiens om een verklaring te vinden en na een heleboel uurtjes rondkijkwerk kwam ik ergens dit nogal onduidelijke plaatje tegen:
hmmm, dat leek haast wel alsof er iets lierachtigs in de neus verstopt zou moeten zitten. nou zat er inderdaad een vaag uitziend klepje onder de neus dus dit zou maar zo eens kunnen kloppen. nog een poosje verder zoeken en aha!
nou kon ik dus alleen verder nergens duidelijke plaatjes vinden van RealLife(tm) voertuigen waarbij de lier zichtbaar was, maar op basis van het vage eerste plaatje en wat educated guesswerk kwam ik tot de conclusie dat dit:
..er toch net even wat logischer uitzag dan die grote lompe haak die meegeleverd wordt.
tuurlijk ook nog even een ijzertouwtje d'r aan vast geknupt en beetje wat geschuurd:
...en kijk aan:
nu nog even een kleppie en een binnenwerkje regelen zodat het er vanaf de buitenkant niet uitziet alsof die kabel ims schwarzen hinein verdwijnt en toe toch an:
...weer een klusje om van de lijst af te halen
k:neeeext!
wat mij betreft is zo'n beetje het grootste probleem met deze kit het erg hoge speelgoedgehalte van de scharnieren voor de luiken op deze kit. om de een of andere reden hebben de mallenmakers in hun wijsheid besloten om de luiken positioneerbaar te maken en om dat te doen hebben ze gedacht dat het wel makkelijk zou zijn om "klikscharnieren" op het model te plaatsen. i meanZ...zie dit:
maar wederom een blikje creabeasap tevoorschijn gehaald, leeggedronken en aan de freubel geslagen:
alle scharnierdingessen weggebikt en de gaten die achterbleven wat uitgeboord en vervolgens de gaten gevuld met styreen:
en na weer eens een rondje drogerij aan de slag gegaan met wat ijzertouw, reststukje PE en een vers setje geduld en kuuk'es:
da's toch net efkes anders dacht ik zo!
aangezien de knutselwerkzaamheden voor wat betreft de romp eigenlijk wel achter de rug waren zo onderhand besloten dat zo onderhand de romp wel dichtgeplakseld kon gaan worden. al met al past het geheel nog best wel vrij aardig, ondanks alle rare hoeken, maar dit...:
...zorgde toch wel even voor een :roll: gevoel. gelukkig plak ik wel eens vaker wat dus echt pijn in de buik hield ik er niet aan over en na wat rondbrowsen in de bak met restanten (ik bewaar altijd alle reststukjes polystyreen voor juist dit soort klusjes
) en wat plakkerij..:
..gevolgd door wat droogtijd en een vijl- en schuursessie:
...ging geen mens daar meer wat van kunnen zien.
romp in mekander, de boel netjes sluitend gemaakt en aansluitend tijd voor wat detaildingessenplaatswerkzaamheden (heel veel keer woordwaarde..). de BTRs hebben van die nogal kenmerkende uitlaatbuisdingen op de kont hangen doorgaans, maar zvezda/revell/dragon heeft helaas alleen vergeten om de daadwerkelijke uitlaten mee te leveren :roll:
die buizen zijn namelijk niet de uitlaten, maar (zoals je hier kunt zien
..beschermkappen die het warmteprofiel moeten verkleinen. voor de afwisseling maar weer een kleine knutselsessie ingestart en na een beetje vijlen...:
...en het toevoegen van een paar buisjes:
..klopte het al net weer wat meer.
und verreck! nog een klep:
of nou ja, 2 kleppen
nou, maar eens even een tussendoraplaatje doen zo onderhand voor de tussenstandsoverzichtelijkheidservaring zeg maar.
leukies hoor..
...maar het blijft een poepsaai ding :roll:
nog maar wat opleukerigheid introduceren aan het geheel dan maar. de BTRs zijn niet alleen apparaten om mennekes wat veiliger over het land te verplaatsen maar kunnen ook nog eens zo de plomp in worden gestuurd mochten er geen bruggen voorhanden zijn en voor de stabilidinges zit er op de neus een mooie plank die uitgeklapt kan worden om wat efficienter te kunnen dobberen. ondanks dat het stangenwerk wel mee wordt geleverd zijn dat natuurlijk van die iele plastieken stokkies met gietnaden en gietraambevestigingspuntrestanten (ph34r my scrabble-SkillZ!) die amper op te schonen zijn wegens boel veel kwetsbaar en da's natuurlijk een ernstig goed excuus om te denken:"maar dat kan ik beterder!"
in den beginne begonnen met een stukje stangplastic uitboren zodat er een stukje ijzertouw in ging passen:
wat koperen ijzertouwtjes mishandelen en het hele stangengebeuren nafabrieken:
de eerder uitgeboorde plastic buis op maat maken, voorzien van korte stukjes ijzertouw en de hele toestand voorzien van wat secondenplaksel:
..en believe it or niet, maar...:
die scharnieren werken dus nog echt ook. ondanks dat ik er uiteindelijk vanwege stevigheidsoverwegingen voor heb gekozen om de boel wel gewoon vast te lijmen kon dus de hele contraptie ook daadwerkelijk uitgeklapt worden!
na dit klusje ook succesvol te hebben afgerond voor het idee maar even het oorspronkelijke bouwboekje d'r bijgepakt, wat laatste originele onderdeeltjes uit de rekkies gehaald en geplaatst en na nog wat laatste schuuractiviteiten....:
...was het BTRding klaar om volgehangen te gaan worden met wat ijzerwaren uit de stal van meneer Eduard.
tuurlijk nog wel even uit pure eigenwijzigheid me niet aan de voorschriften gehouden en niet dat suffe stuk plastic gebruikt als basis maar van koperen ijzertouw zelf wat gefabriekt:
en na een avondje or so aan freubelwerk zat het merendeel van het ijzerwerk d'r wel tegenaan gekwakt:
maar ja, dan zie je vervolgens dus dit:
allemaal leuk en aardig bedacht van meneer eduard, maar stukkies 41 en 42 gaan toch echt mooi niet worden gebruikt om te dienen als spiegelomhooghoudhouders wegens da's een disaster waiting to happen :roll:
tja, en je raadt het vast al, er werd besloten om weer in freubelstand te gaan :cheesygrin:
gaatjes hakken, ijzertouwtiens regelen en hopsaplopsa:
die gaan echt niet meer omvallen
oh ja, de spiegels heb ik voorzien van stukjes uitgeboord messingbuis (wat een leuk klusje was in tegenstelling tot het vastplakken van die miniscule stukjes buis; probeer maar eens een stukje met een doorsnede van 0.6mm en een lengte van ongeveer 2mm met secondenlijm vast te plakken in het midden van een metalen plaatje zonder dat er lijm IN het stukje buis komt :roll
en zijn daardoor draaibaar en verwijderbaar. je moet toch wat om het jezelf moeilijk te maken natuurlijk :cheesygrin:maar goei; nog even wat doorgevouwen, hier en daar wat ijzertouw gebruikt om stroomkabels naar de lampen te fabrieken en eigenlijk was ik vervolgens vrij rap al klaar met de ijzerorigami:
nou, en dan denk je natuurlijk van:"ah, hij gaat nu lekker met verf aan de klieder!"
neuh :roll:
aangezien er toch ook wat andere zaken vanuit polen deze kant op moesten fladderen was ik zo handig geweest om gelijk ook maar een verse knalpijp mee te laten komen:
..en omdat ik ook in de restantenbak nog wel wat leuke stukjes had liggen:
..had ik zo bedacht om toch vooral nog even door te blijven knutselen. die nieuwe knalpijp was niet echt heel interessant om te laten zien qua werkzaamheden, maar dit:
misschien dan nog even wel. op zich wel vreemd dat meneer Eduard die riemen dus niet zelf heeft meegeleverd in deze set; ik kan het mishebben, maar die blokjes op de spatrand zijn toch echt steunen voor bepakking en zonder riemen gaan die niet echt praktisch zijn.
ah well..
voor de aankleding (ik was nu toch bezig
) ook nog even een sleepkabel en wat bijbehorende haakjes gefabriekt:
...en toen was de boel toch ècht spuitklaar:
SPROEIIIIIIIIII:
grijs dus. niet zozeer als prijmert maar meer om er voor te zorgen dat het wat makkelijker was om te zien of er nog wat bijwerkwerk nodig ging gaan zijn èn om er tegelijkertijd voor te zorgen dat er een éénkleurige ondergrond zou zijn om (nietbedoelde) kleurverschillen te voorkomen.
Nou is het grote voordeel van die ruskiese toestanden dat nagenoeg alles wel zo'n beetje d'r op mag worden gekliederd omdat camouflagepatronen dwars door alle sovjetstaten heen niet zo heel erg uniform waren en er vaak meer naar de bedoelde functie dan naar wat de boekjes zeiden werd gekeken en dat hield in dat ik in dit geval dus zekers niet naar vastliggende camouflagepatronen op zoek hoefde te gaan (as if ik dat normaal wel altijd doe :cheesygrin
maar gewoon de vrije hand had om maar wat aan te kliederen.Ik had voor mezelf als enige criterium gesteld dat het een voertuig uit de periode van het afghaanse uitstapje in de jaren '80 zou moeten worden en dat hield in dat er gewerkt moest gaan worden met zandbakjesbruin, wat vegetatiekleurig groen en vooral een mooie laag stofzooi.
in een paar stappen dus...
zandbakbruin:
wat opgefleurde zandbakbruintintjes:
vegetatiegroen:
wat opgefleurde vegetatiegroentintjes:
...en ook alvast even wat detailrommetjes met breekkleurtjes:
mooi zat en gelijk maar vast een dikke plens glimmerettesap d'r over gekwakt. in dit geval geen p+ maar parketlak van Glitsa (kost een paar kwartjes maar dan heb je ook wat..) met als hoofdreden dat ik daardoor een beetje door kon werken. p+ heeft doorgaans een vrij pittige droogtijd mocht je d'r met flinke lagen white spirit op tekeer willen gaan (reken maar op een dag of 3 om 100% uit te harden!) en met de Glitsalak is een uurtje of 2 en 5 minuutjes fohn op hoog vermogen eigenlijk al lang zat om in ieder geval verder te kunnen werken (hoewel natuurlijk niet voor het betere schrobwerk want als de kernlaag nog niet helemaal uitgehard is poets je natuurlijk de hele onstabiele bende zo stuk
)maar goei, glim dus:
met het hele verhaal droog zat om zonder risico's het apparaat weer verder te behandelen de paar verdwaalde plakkers d'r opgegooid en ook maar wat subtiele chippies toegevoegd. vooral niet al te extreem enzo want ik wilde het allemaal een klein beetje reeel houden:
..en dan ben je zo eens wat aan het rondkijken. en kijk je nog eens. en nog eens..
en hmmmm....
etwas stimmt niet!
maar wat...
wacht eens!
zo lijkt het al een heel stuk beter te kloppen!
oke dan, het wordt nog wel wat
wegens de sopactiviteiten moesten nog ondernomen worden nog even een verse laag glimsap d'r op gekletterd om de boel goed te sluiten:
...en daarna lekker aan de klieder:
in dit geval was de hoofdbedoeling om de details wat te benadrukken op zo'n manier dat straks na het aanbrengen van de stoflaag de details nog een klein beetje zichtbaar zouden zijn en dat deed ik dus in dit geval door het aanbrengen van een sterk verdunde olieverfoplossing. eerst uit laten vloeien over het model, aan laten drogen en...:
...uitwerken met een zacht penseel. hoewel het op de foto niet zo heel erg op lijkt te vallen waren het allemaal vrij nadrukkelijke belijningen dus gelijk maar even een stofsapje voorbereid:
...in de vorm van wat pigmentpoeder opgelost in alcohol en dit in de verfsproeier gekieperd. even wat in de rondte gezwierd vanaf een afstandje en ziet eens aan:
lijkt nog te werken ook
en toen was het tijd voor nog een leuk klusje! nou had ik dus op het ruggetje van de BTR wat watertanks en een reservewiel gelegd, maar dat spul dat dondert d'r natuurlijk zo af als je een beetje optrekt of flink in de ankers gaat. tiet veur spanbandjes dus!
aber hoe gaan we die maken doen...
je kunt lekker aan de freubel met pleisters of zakdoekjes of PE-restanten en er zijn vast nog wel wat andere manieren, maar je kunt gewoon ook een velletje tekenpapier uit de knutselkast van de dochter halen en daar wat reepjes van snijden:
vervolgens de hele boel een beetje vastvlechten:
en stukje bij beetje de spanbanden straktrekken na het aanbrengen van wat secondenplaksel. door het papier zich vol te laten zuigen met lijm en het vervolgens aangespannen te houden worden de banden uiteindelijk mooi hard en stijf en is de kans op scheuren nagenoeg nul:
och, en als je dan toch met wat papier aan de freubel bent...:
drupje water d'r op en wat vouwen:
en uiteindelijk ook vol laten zuigen met lijm:
Hoewel het reservewiel en de watertanks op de rug en zijkanten wel enigszins als "brekers" fungeerden bleef de boel toch wel enigszins een monotoon geheel. doorgaans werk ik op modellen altijd met een aantal "brekers"; kleine onderdeeltjes of extraatjes die door hun kleur of vorm uitsteken uit het gehele plaatje en op die manier zorgen voor een focuspunt voor den toeschouwert. nou had ik in dit geval dus bedacht dat het vlaggetje rood zou gaan worden en de rugbelading het secundaire breekpunt zouden vormen, maar op de een of andere manier werkte het toch niet helmaal naar verwachting. maar efkes richting de rommelbak dus!
nou heb ik hier nogal een flinke voorraad aan metalen knalpijpen van rbmodel, en laten die gasten nou ook een leuk setje aan kratjes, bakjes en tonnetjes van resin hebben voor relatief weinig europeseta's en derhalve heb ik natuurlijk inmiddels ook een bakje vol met dat soort spul om hier en daar een modelletje wat op te kunnen tuigen. een kistje tevoorschijn getoverd, voorzien van een zandkleurtje en een glimlaag en eenmaal droog een bijna transparante laag raw siena olieklieder d'r overgesmeerd:
na wat aandrogen een tube bruine olieverf gepakt (burnt umber als ik het me goed herinner...) en in de nerfrichting heel voorzichtig een laagje van die verf over de eerste laag heen aangebracht:
wederom wat aan laten drogen en als afsluiter een zachte, platte, brede kwast gepakt en, wederom in de nerfrichting, de lijnstructuur nòg fijner gemaakt:
en kijk aan, dat werkt al net wat beter als breker:
..und aangezien ik nu toch bezig was met nog meer extraatjes maken ook voor op de kont maar een dinges gemaakt om het allemaal wat interessanterder te maken. op de foto hierboven kun je al wel zien wat het wordt en dit is uiteindelijk zo'n beetje het plan:
...maar dan natuurlijk wel wat meer in stijl:
:cheesygrin:
und sja, wat zal ik d'r verder nog van zeggen...
ondanks alle kleine extraatjes om de boel wat aan te kleden blijf ik het een saai ding vinden, ben ik uiteindelijk niet zo heel erg enthousiast over het eindresultaat en is het zekers geen prijswinnaar geworden, maar volgens mij heb ik er wel zo'n beetje uitgehaald wat er uit viel te halen, toch?
voor nu in ieder geval....
KLAAR IS KLARA!
toedels!
Laatst bewerkt door een moderator:
